رویانیـــــــان و دو اشتبـــــــاه مرگبـــــــار

جمعه شب برنامه «خندوانه» در حالی روی آنتن رفت که رامبد جوان از یک میهمان غیرمنتظره دعوت به عمل آورده بود؛ محمد رویانیان! از زمان جدایی رویانیان از فوتبال، شایعات زیادی در مورد مدیرعامل پیشین باشگاه پرسپولیس به گوش می رسید که یکی از آنها مربوط به ممنوع التصویری او می شد. دعوت از سردار به برنامه خندوانه اما نشان داد حداقل این شایعه آخر درست نبوده و او منعی برای حضور در مقابل دوربین های تلویزیونی ندارد. شرکت رویانیان در شادترین برنامه این روزهای سیما، لحظات به یادماندنی و مفرحی را به وجود آورد؛ به ویژه که تعامل صمیمانه جوان با او، کاملا جدا از جایگاه نظامی این مدیر بود و شاید به همین دلیل برنامه مزبور با بازتاب وسیعی در سطح رسانه ها مواجه شد.

اگرچه فضای خندوانه شاد و غیررسمی است، اما وقتی پای مدیرعامل سابق پرسپولیس به چنین برنامه ای باز می شود طبیعی است که نشود از فوتبال حرف نزد. در همین راستا رویانیان هم جملاتی را به زبان آورد که شاید مهم ترین آنها این بود: «زمانی که من به پرسپولیس آمدم، اصلا نمی دانستم داربی یعنی چه؟» شاید تامل در همین یک جمله به تنهایی نشان بدهد وضع سیاستگذاری در فوتبال ایران تا چه اندازه اسفبار و باورنکردنی است. چهار سال پیش، کسانی که تصمیم گیرنده بودند فردی را به عنوان مدیرعامل یکی از مهم ترین باشگاه های کشور برگزیدند که حتی با نبرد کلاسیک پرسپولیس و استقلال هم آشنا نبود. یعنی اگر قرار به انتخاب تصادفی هم باشد، شاید احتمال چنین گزینشی به 20 درصد هم نرسد، اما آقایان زحمت کشیدند و بعد از ماه ها مطالعه و تحقیق، رویانیان را از بین همان اقلیت مطلق دستچین کردند! سردار آمد و طبیعتا شروع کرد به گاف دادن؛ از ماجرای شیث و نصرتی که او در موردشان گفت یکی از آنها مدافع است و دیگری مهاجم تا داستان لزوم گرفتن 12 امتیاز از سه بازی! خیلی هم چیز عجیب و غریبی نبود؛ چه اینکه شاید اگر یک خاک خورده و استخوان خرد کرده فوتبال را هم ناگهان به یک پست مهم اجرای در راهنمایی و رانندگی منصوب کنی، ممکن است طرف چنین اشتباهات وحشتناکی مرتکب شود.

به هر حال رویانیان آمد و خودش را به تدریج با شرایط تطبیق داد. پیشرفت او رفته رفته به جایی رسید که روی آنتن زنده تلویزیون از پنالتی چیپ بالوتلی حرف می زد و مسایل روز فوتبال دنیا را تجزیه و تحلیل می کرد. اینجا بود که زمان اشتباه دوم فرارسید؛ عزل رویانیان! درست زمانی که سیستم هزینه های گزاف آشنایی سردار با محیط کاری جدیدش را با تمام وجود پرداخته بود و درست وقتی که موعد بهره برداری از این تجربیات فرا رسیده بود، دوستان وارد کارزار شدند و عذر او را خواستند. به این ترتیب، چرخه زیانبار قبلی دوباره تکرار شد؛ اینکه افراد غیرمتخصص جدیدی از گرد راه رسیدند، روی صندلی مدیریت محبوب ترین باشگاه ایران جلوس کردند و تا داشتند با چم و خم کار آشنا می شدند، شغل شان را از دست دادند. این یک تجربه هزار بار آزموده شده است که ظاهرا قرار نیست «اصلی کاری ها» از آن درس بگیرند. همه چیز تکرار می شود و دودش فقط به چشم تیم های یتیم مردم می رود. افسوس!