رو مخهای پرسپولیس!

فراز دوباره پرسپولیس در فوتبال ایران، از میانه‌های دهه 90آغاز شد. به‌طور مشخص سرخپوشان از سال 95یا قهرمان ایران بوده‌اند یا نایب‌قهرمان. آنها همین حالا هم صدرنشین لیگ برتر به‌شمار می‌آیند اما حتی در همین دوران درخشان و پر از موفقیت هم بازیکنانی وجود داشته‌اند که هواداران نسبت به آنها حساسیت نشان می‌دادند؛ مهره‌هایی مورد اعتماد کادرفنی که بخشی از مردم دلیل حضور آنها در ترکیب را متوجه نمی‌شدند. انتقادها از این قبیل بازیکنان، گاهی به حق و گاهی ناحق بوده است. بهانه تنظیم این مطلب، اوج گرفتن نقدها نسبت به عملکرد هفته‌های اخیر علی نعمتی است.

رضا نورمحمدی
این مدافع میانی سابقه سال‌ها حضور در پرسپولیس را داشت و انسان بسیار متشخصی هم هست اما از نظر فنی هرگز نتوانست اطمینان قاطبه هواداران و منتقدان را جلب کند. نورمحمدی اشتباهات زیادی داشت و تزلزل او در خط دروازه، یکی از عوامل از کف رفتن قهرمانی پرسپولیس در لیگ پانزدهم بود؛ فصلی که آنها قهرمانی را صرفا به‌دلیل تفاضل گل بدتر به استقلال خوزستان تقدیم کردند. نورمحمدی در پایان لیگ پانزدهم از جمع سرخپوشان کوچ کرد و پس از آن سریال قهرمانی‌های پرسپولیس آغاز شد.

سوشا مکانی
هم‌عصر رضا نورمحمدی بود و در کنار محسن بنگر، یک مثلث مخوف و مرگبار را تشکیل می‌دادند. در مورد اشتباهات سوشا مکانی نیازی به توضیح نیست و به‌راحتی می‌توان یک ویدئو با همین موضوع در اینترنت جست‌وجو کرد. زیان‌های سوشا برای پرسپولیس محدود به همین نبود، چرا که او حاشیه‌هایی هم داشت که به تیم ضربه می‌زد.

بابک حاتمی
در همان لیگ پانزدهم در مقطعی به‌عنوان دفاع چپ و راست به میدان می‌رفت و نمایش‌های ضعیف و انتقادبرانگیزی داشت. هرگز روشن نشد دلیل بزرگ‌نمایی رسانه‌ای در مورد این بازیکن، هنگام انتقال او از سایپا به پرسپولیس چه بود.

محسن ربیع‌خواه
احتمالا رکورددار تحمل طولانی‌ترین انتقادات است، آن هم در قلب میدان تیمی که همه را می‌برد و تمام جام‌ها را می‌گرفت! محسن ربیع‌خواه از اعتماد ویژه برانکو ایوانکوویچ برخوردار بود؛ چنان که گاهی حتی احمد نوراللهی نیمکت‌نشین این بازیکن می‌شد. او به‌عنوان یک هافبک دفاعی، ویژگی خاص و چشمگیری نداشت؛ نه ضربات سر آنچنانی، نه تکل‌های موفق، نه شوت‌های مؤثر... با این حال برانکو همیشه او را دوست داشت و می‌گفت دلیل انتقادات از این بازیکن آن است که به موهای سرش ژل نمی‌زند!

مهدی شیری
در تحمل انتقادات و طولانی شدن دوران سیبل بودن، می‌تواند با ربیع‌خواه رقابت کند. شیری مدافع راست مورد علاقه و اعتماد برانکو و بعد هم یحیی گل‌محمدی بود اما هواداران هرگز نتوانستند با او رابطه لازم را برقرار کنند. از سوی دیگر اشتباهات شیری در بزنگاه‌ها، شرایط را برای او دشوارتر هم می‌کرد. بزرگ‌ترین و بدترین اشتباه این بازیکن، هند پنالتی ناشیانه او در فینال لیگ قهرمانان آسیا بود. دوران حضور شیری در پرسپولیس، عملا همان روز به پایان رسید.

رضا اسدی
بازیکن بدی نبود و نیست اما چند عامل باعث شد هواداران نسبت به او گارد بگیرند. اسدی مراحل مذاکره و عقد قرارداد با پرسپولیس را خیلی «کش» داد و شائبه کلاس گذاشتنش برای این تیم به‌وجود آمد، از نظر بدنی ناآماده بود و به علاوه برخی رفتارهای حاشیه‌سازش به او لطمه زد. از سوی دیگر شاید اگر یحیی گل‌محمدی هم مثل خمز، سرمربی فعلی تراکتور از اسدی در پست‌های تهاجمی‌تر استفاده می‌کرد، کارایی این بازیکن بالاتر می‌رفت. در مجموع بین همه بازیکنان این فهرست، اسدی شاید تنها کسی بود که بعد از خروج از پرسپولیس دوباره اوج گرفت و منتقدان را به چالش کشید.

علی نعمتی
حالا هم انگار نوبت اوست، البته هنوز نه به شوری دیگران. اخیرا انتقادها از علی نعمتی اوج گرفته است؛ بازیکنی که یک دفاع وسط تخصصی است اما با نظر یحیی در پست دفاع چپ به میدان می‌رود و آنجا بهترین عملکرد را ندارد. نعمتی در بازی حذفی با ون‌پارس یک پنالتی داد که عرصه را بر او تنگ کرد، مقابل فولاد هم تورس از جای خالی این بازیکن گل زد و البته گل‌محمدی پیش از پایان نیمه اول او را از زمین بیرون کشید. شاید اگر یحیی در پست دفاع چپ به یک بازیکن تخصصی بازی بدهد و لااقل از همان محمدمهدی احمدی که خودش خرید استفاده کند، نعمتی هم از این شرایط خلاص شود.