زمانی برای گریه کردن ..

برانکو دو جمله طلایی در این دور روز در مورد انتقال طارمی و رضائیان که در نوع خودش می تواند تمشک طلایی انتقالهای تاریخ ایران را بگیرد عنوان کرده است که بد نیست مروری دیگر برآنها داشته باشیم.

برانکو در روز اول گفت "ما زمانی برای گریه کردن در مورد این اتفاق نداریم" و جمله ای که روز بعد یعنی پنجشنبه اعلام کرد این بود "طارمی و رضائیان بین پول و پرسپولیس پول را انتخاب کردند پس باید آنها را فراموش کنیم"

این که رضائیان و طارمی یکی از بدترین روش ها را از بعد اخلاقی و قانونی انتخاب کردند هیچ شکی نیست و امیدواریم باشگاه در مورد رضائیان و کنعانی زادگان لحظه ای درنگ نکند و اگر هم موفق به اثبات این حقانیت نشود باید مدیران و مسئولین این ناهماهنگی استعفا دهند. این اولین موضوع.

موضوع دوم این است که عاقبت این روش برای انتقال چیست؟ نمی خواهیم از مهره های سوخته ای چون رضا حقیقی و پولادی صحبت کنم که روزگاری در تیم ملی ایران بودند و امروز در وادی فراموشگان هستند. می خواهم از نمونه های بین المللی آن سخن بگویم که نزدیک ترین آن رحیم استرلینگ مهاجم لیورپول بگویم که باشگاه را تحت فشار قرار داد تا به منچترسیتی بپیوندد آیا او موفق شد؟ بازی های منچستر سیتی گواه این مسئله است که رحیم استرلینگ نه در منچسترسیتی و نه در تیم ملی انگلستان موفق نبود.

اشلی کول مدافع کناری تیم آرسنال هم با چنین روشی به چلسی رفت. او با این کار خشم طرفداران آرسنال را به آسمان برد اما اشلی کول هم هیچگاه آن اشلی کول آرسنال نشد و خیلی زود توسط بازیکنان دیگر محو شد.

نمونه های این گونه زیادند و از یاد نبریم این بازیکنان بغیر از انگیزه های مالی به سمت تیمهائی رفتند که موقعیت های بهتری نسبت به تیم های خود داشتند و با طارمی و رضائیان فرق دارند که به تیمی در ترکیه رفتند که عملا یک تازه آمده به لیگ ترکیه است

  امروز که به گذشته بر می گردیم می بینیم برانکو راست می گوید تیم پرسپولیس امسال مدل دیگری است. رضائیان در پرسپولیس خوب بود چون جانشینی چون بابک حاتمی داشت اما رقابت امسال پرسپولیس در سمت راست تماشائی است. ماهینی و محرمی دو مهره با تجربه و جوان و با استعداد که عملا رضائیان را بی کاره می کردند.

پرسپولیس در سمت راستش دو ابر مرد تاریخ فوتبال ایران را داشته است. آشتیانی و مهدی مهدوی کیا که در کنار این دو بازیکنان ممتاز دیگری هم بودند پس رضائیان و رفتنش نه تنها گریه ندارد که به اشتباه او باید خندید.

طارمی کیست؟ او در پرسپولیس بازی می کرد. مردی که جاشنین بهزادی و کلانی و ایرانپاک و ناصر محمدخانی و فرشاد پیوس و علی دایی و محسن خلیلی و ... طارمی کجای این چرخه وجود داشت؟ طارمی ساده لوحانه قافیه را باخت پس چرا باید گریه کرد؟

طارمی کار غیر اخلاقی کرد. او اخلاقا می توانست از پرسپولیس عذر بخواهد اما این کار را نکرد زیرا تربیت حرفه ای درستی نداشت. او خیلی زود غرق شد. او می توانست خیلی بزرگ باشد اما در کودکی شهرت رفت و این مسئله گریه دارد نه برای پرسپولیس که برای خود او

حجت را برانکو تمام کرد. آنها پول را انتخاب کردند پس برایشان گریه باید کرد! البته برای خود وضعیت آنها!