زوج‌های رؤیایی سرخ

با فرهنگ شکل گرفته در باشگاه پرسپولیس و علاقه مربیان مختلف به استفاده از سیستم رایج ۲-۴-۴ در یک دهه اخیر، زوج‌های تهاجمی ترکیب پرسپولیس نقشی کلیدی در موفقیت یا عدم موفقیت تیم در سال‌های اخیر داشته‌اند و میزان آمادگی خط حمله تیم، ارتباط مستقیمی با کیفیت و هماهنگی دو بازیکن جلوی زمین دارد. در دوران حضور گاریدو روی نیمکت پرسپولیس، تیم از آرایش امتحان شده ۲-۴-۴ فاصله گرفت و با سیستم‌های ۳-۳-۴ و ۱-۳-۲-۴ به زمین می‌رفت؛ سیستمی که پس از سال‌ها، باعث شد تا پرسپولیس تنها با یک مهاجم تخصصی پا به زمین بگذارد و بازیکنان ذخیره خط حمله تیم، در پست غیرتخصصی وینگر راست به میدان بروند. همین موضوع، یکی از دلایل عملکرد ضعیف خط حمله پرسپولیس در نیم‌فصل اول لیگ بود و مهاجمان تیم، عادت زیادی به حضور در ترکیب به عنوان تک مهاجم نداشتند‌. بارزترین نمونه این بازیکنان، علی علیپور بود که معمولاً در دوران بازی خود، بهترین آمار خود را در سیستم دو مهاجمه ثبت کرده و در سیستم‌هایی با یک مهاجم، چه در ایران و چه در اروپا عملکرد خوبی به نمایش نگذاشته است. علیپور که در دوران برانکو زوج‌های خوبی با مهدی طارمی و گادوین منشا تشکیل داده بود، حالا طی هفته‌های اخیر توانسته هماهنگی خوبی با سردار دورسون ترک در خط حمله پرسپولیس پیدا کند و فرم فعلی این دو بازیکن، هواداران پرسپولیس را به افزایش مشارکت خط حمله تیم در زدن گل‌ها برای ادامه فصل امیدوار کرده است. به همین بهانه، عملکرد زوج‌های موفق خط حمله پرسپولیس در لیگ را مرور می‌کنیم.

شهریار ‌و فرشاد آقای گل
حمید درخشان در دوره اول مربیگری خود روی نیمکت پرسپولیس، شانس این را داشت تا دو تن از برترین و چهارچوب‌شناس‌ترین مهاجم‌های تاریخ فوتبال ایران را به طور همزمان در ترکیب خود داشته باشد. فرشاد پیوس و علی دایی آنقدر بازیکنان باکیفیتی بودند که جمشید شاه‌محمدی با وجود توانایی خوبی که داشت و دعوت به تیم ملی، بازیکن نیمکت‌نشین تیم ملی باشد. در فصل اول مربیگری درخشان، دایی و پیوس با وجود اینکه هر کدام ۷ و ۳ بازی را به دلیل مصدومیت از دست داده بودند، در مجموع ۲۰ بازی موفق شدند ۳۵ گل برای پرسپولیس به ثمر برسانند تا یکی از موفق‌ترین زوج‌های تاریخ خط حمله پرسپولیس را تشکیل داده باشند.

نیکبخت و خلیلی؛ حاشیه و قهرمانی!
یکی از زوج‌های پرحاشیه اما موفق در ترکیب پرسپولیس، زوج محسن خلیلی و علیرضا نیکبخت واحدی در لیگ هفتم با هدایت افشین قطبی بودند که با ویژگی‌های شخصیتی و سبک بازی متفاوتی که داشتند، زوج خطرناک و زهرداری را در خط حمله پرسپولیس تشکیل دادند. در میانه همان فصل، شایعاتی در خصوص عدم هماهنگی و پاس ندادن این دو بازیکن به یکدیگر از روی عمد منتشر شد که روابط نیکبخت و خلیلی را تا حدی خدشه‌دار کرد اما در ادامه فصل، شرایط برای پرسپولیس عوض شد. در پایان فصل، پرسپولیس به دومین قهرمانی خود در لیگ برتر رسید و محسن خلیلی با ۱۸ گل در کنار هادی اصغری بازیکن راه‌آهن، عنوان آقای گلی لیگ برتر را از آن خود کرد؛ علیرضا نیکبخت واحدی نیز یکی از بهترین فصول دوران بازی خود را در پرسپولیس پشت سر گذاشت.

طارمی و علیپور سمفونی گل‌ها
برانکو ایوانکوویچ بهترین روزهای حضور خود روی نیمکت پرسپولیس را مدیون آمادگی بالای زوج علیپور و طارمی است؛ زوجی که از همان اولین روزهای نخستین فصل کامل سرمربی کروات پرسپولیس، کیفیت بالای خود را در زمین به رقبا اثبات کردند و از عوامل اصلی بازی‌های تهاجمی و تماشاگرپسند پرسپولیس در لیگ‌های پانزدهم و شانزدهم بودند. طارمی در هر دو فصل حضور خود به عنوان مهاجم فیکس پرسپولیس، عنوان آقای گلی را کسب کرد و علی علیپور نیز به عنوان زوج وی نقشی کلیدی در عملکرد طارمی داشت، در لیگ هفدهم، خود علیپور نیز توانست عنوان آقای گلی لیگ را کسب کند.

علیپور و منشا؛ توفیق اجباری
در حالی که هواداران پرسپولیس منتظر شکل گرفتن زوج خطرناک منشا و طارمی بودند، محرومیت مهدی طارمی از حضور در فوتبال و بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی تیم به دلیل بازگشت غیرقانونی طارمی از ریزه اسپور ترکیه، مانع از این اتفاق شد تا علیپور گزینه اصلی برانکو برای حضور در خط حمله تیم باشد. علی علیپور در کنار منشا، آقای گلی لیگ را کسب کرد و در مسابقات آسیایی، این زوج موفق‌تر از هر زوج دیگری در روزهای سخت پرسپولیس بدون مهره برانکو ایوانکوویچ، تیم را به فینال آسیا رساندند.