ساعت بیدارباش

نتایج پرسپولیس در هفته‌های ابتدایی این فصل اصلا هواداران را راضی نکرده است. در آن سو اما، کادر فنی سرخپوشان دائما تأکید می‌کنند که درباره این تیم از کلمه «بحران» استفاده نشود چون شرایط چندان هم بد نیست. در نگاه اول به‌نظر می‌رسد ادعای یکی از 2 طیف منطقی نیست اما با نگاهی به شرایط پرسپولیس در شروع لیگ‌های گذشته می‌توان به هر دو طرف حق داد. پرسپولیس این روزها آن‌قدر خوب نیست که هوادارانش را راضی کند اما اوضاعش آن‌قدرها هم بد نیست که کسی از قهرمانی این تیم ناامید شود. چون در دو سه سال گذشته هم قرمزها بعد از یک شروع ضعیف به قهرمانی رسیده‌اند. از زمان رفتن برانکو و حتی در آخرین سال حضور او پرسپولیس همیشه لیگ را با نتایج متوسط شروع کرده اما هیچ تیمی از این فرصت بهره نبرده و از قرمزها فاصله نگرفته است. رقبا همیشه به پرسپولیس این فرصت را داده‌اند تا از نیمه‌های نیم‌فصل یا حتی از پایان نیم‌فصل اوج بگیرد و در صدر جدول یکه‌تازی کند.

3سال است همینطور قهرمان می‌شوند
فصل گذشته را به‌خاطر بیاورید. پرسپولیس که باید در آذرماه فینال آسیا را برگزار می‌کرد قبل از فینال 4هفته در لیگ بازی کرد و به 2برد و 2تساوی رسید. بعد از شکست در فینال و بازگشت از قطر، تیم یحیی در 4بازی متوالی با حریفانش مساوی کرد تا از 8بازی فقط 12امتیاز داشته باشد. بعد از آن سرخپوشان با مشقت یک پیروزی مقابل فولاد به‌دست آوردند و بلافاصله در هفته بعد به آلومینیوم اراک باختند. یعنی حاصل کار آنها بعد از 10بازی 15امتیاز بود (1/5امتیاز از هر بازی) درحالی‌که فصل جاری از هر بازی 1/6 امتیاز گرفته‌اند. فصل قبل از آن هم شرایط قرمزها در هفته‌های آغازین بهتر از این نبود. در آن فصل کالدرون که تازه به پرسپولیس آمده بود در 6بازی اول به 3برد و 3باخت رسید، یعنی 9امتیاز! پرسپولیس فعلی از 5بازی 8امتیاز دارد و حتی اگر این چهارشنبه در تهران با نفت آبادان هم مساوی کند تازه بعد از 6بازی با پرسپولیس کالدرون هم‌امتیاز می‌شود! در آن فصل هم مثل پارسال، هیچ تیم قدرتمندی وجود نداشت که از شروع ضعیف سرخپوشان استفاده کند و در صدر جدول دست‌نیافتنی شود. حتی در لیگ هجدهم (آخرین فصل حضور برانکو) هم پرسپولیس بعد از 5هفته 9امتیاز بیشتر نداشت و در رتبه سوم جدول بود. صدرنشین لیگ هجدهم در پایان هفته پنجم پدیده مشهد (با مربیگری همین یحیی) بود که در آن روز 12امتیاز داشت اما بعدا به زیر کشیده شد. صدرنشین‌های فعلی لیگ، حتی به اندازه آن پدیده هم امتیاز نگرفته‌اند و چهره ترسناکی برای تعقیب‌کننده‌های خود ندارند. بنابراین پرسپولیس در تمام فصول اخیر موتورش دیر راه افتاده و برای قهرمانی از تیم‌های لیگ مهلت خواسته است. مهلتی که همیشه به آنها داده شده و ظاهرا امسال هم از آنها دریغ نخواهد شد.

یک پیشنهاد؛ اسدی را به خط دفاع ببرید
مثل دو سه سال گذشته هیچ تیمی در هفته‌های ابتدایی یکه‌تاز لیگ نشده تا فرصت بازیابی برای پرسپولیس (و البته بقیه تیم‌ها) فراهم باشد. یحیی و تیمش هم تلاش برای بازیابی را آغاز کرده‌اند. تغییرات اخیر و روی آوردن به دفاع 3نفره بخشی از این تدابیر است که البته برای ثمر دادن این تحولات، هنوز نیاز به فرصت هست. پرسپولیس در 2 بازی اخیر پیشرفت داشته اما با شیبی بسیار ملایم. تیم در بازی با گل‌گهر کمتر از بازی با آلومینیوم بد بود و در بازی با مس به سطح متوسط رسید. تعداد موقعیت‌های ساخته‌شده در رفسنجان از مجموع موقعیت‌های 2 بازی قبلی بیشتر بود اما همچنان در روند تیم سکته‌های زیادی هست. کنعانی‌زادگان که همیشه دریچه‌های خوبی برای انتقال توپ به خط هافبک و حتی حمله پیدا می‌کرد رفته و مدافعان فعلی به راحتی پرس می‌شوند و به پاس‌های بلند و بی‌هدف روی می‌آورند. احمد نوراللهی که با جابه‌جایی‌های مداوم برای پرسپولیس در سمت چپ و راست زمین برتری عددی ایجاد می‌کرد دیگر نیست و وظایف او از عهده هیچ‌یک از هافبک‌های ایستای فعلی برنمی‌آید. نه اسدی و نه میلاد سرلک هافبک باکس تو باکس نیستند و انتقاد از اسدی هر روز بیشتر می‌شود. در این میان شاید انتقال این بازیکن به خط دفاعی هم ترفند مؤثری باشد. در لیگ نوزدهم (2 فصل قبل) تراکتور به‌دلیل کمبود مدافع از رضا اسدی در دفاع میانی استفاده می‌کرد و او بعد از 10بازی در این پست حتی در تیم منتخب فصل هم قرار گرفت. جالب است که در تیم منتخب لیگ نوزدهم از نگاه متریکا، 2 مدافع میانی سیدجلال حسینی از پرسپولیس و رضا اسدی از تراکتور بودند. شاید الان هم انتقال او به خط دفاعی، مشکلات پرسپولیس در این خط را برطرف کند و بالاخره روند کلین‌شیت‌های سرخپوشان آغاز شود. این البته به شرطی است که بالاخره معلوم شود چه بر سر کمال کامیابی‌نیا آمده و او با بازگشت به ترکیب بتواند مثل روزهای اوجش منافذ مقابل خط دفاع را ببندد. جای نوراللهی البته همچنان خالی خواهد بود که شاید در نیم‌فصل با بازگشت خودش پر شود. مثل فصل گذشته که بازگشت ترابی در نیم‌فصل پرسپولیس را به جاده قهرمانی برگرداند، امسال هم ممکن است بازگشت نوراللهی گره‌های کور را باز کند. تا آن زمان هم یحیی می‌تواند نگاه خریدارانه‌تری به احسان پهلوان بیندازد. هافبکی که البته تقریبا هیچ‌کس طرفدار او نیست اما اگر کمی تحرکش را بالاتر ببرد، با توجه به قدرت حمل توپش شاید بتواند در قحط‌الرجال کنونی جای نوراللهی را تا حدودی پر کند.