سخت ترین یک امتیاز تاریخ؛ رویای جام در جم

غیرفوتبالی ها و اصولا آنهایی که فوتبال را با ریاضیات و اعداد از راه دور دنبال می کنند از الان پرسپولیس را قهرمان تقریبی لیگ هجدهم می دانند؛ لیگی که یکی از فشرده ترین و صدالبته جذاب ترین در همه ادوار تاریخ لیگ برتر از آب درآمد.
اردیبهشت نحس برای برانکو، تیم خسته و شاید عنوان بهتر؛ خسته کننده اش، کماکان ادامه دارد. شش بازی در لیگ و آسیا که با دو شکست و چهار تساوی متوالی همراه بوده است. اگر یک نفر، یک ماه قبل، چنین نتایجی را پیش بینی می کرد قطعا خود برانکو هم امیدی به کسب سهیه لیگ قهرمانان سال بعد نداشت، دیگر جام و صدرنشینی و قهرمانی جای خود. البته برخلاف لیگ خودمان، حریفان آسیایی، پرسپولیس را به ته جدول فرستادند و یک هفته زودتر حذفش کردند تا قرمزها بفهمند لزوما رقبا همیشه مهربان نیستند. اما رقبای ایرانی نه تنها مجازاتی برای قرمزها در نظر نگرفتند که اگر معجزه سپاهان در مشهد نبود شاید پرسپولیس با چهارمین مساوی متوالی، حتی جام را هم یک هفته زودتر بالا می برد. درست در دقایقی که بازی پرسپولیس و ماشین سازی با تساوی یک بر یک در حال پایان بود، چندصد کیلومتر آن طرف تر، جایی در شرقی ترین قسمت لیگ، پدیده چنان حملاتی را روی دروازه سپاهان پی ریزی می کرد که گل نشدن آن توپ ها دست کمی از معجزه فوتبالی نداشت. پیام نیازمند به گونه ای مانع باخت سنگین تیمش شد که امیر قلعه نویی در پایان بازی اعتراف کرد حق تیمش باخت چهار گله بود نه تساوی یک بر یک. حالا زنگ خطر به صورت جدی برای برانکو و بازیکنان خسته کننده اش به صدا درآمده و خوش باورانه است که آنها معجزه مشهد را فقط یک اتفاق قلمداد کنند و به تصور کسب یک امتیاز ساده پا به شهر جم بگذارند برای بردن جام.

شرافت جمی ها در میان است
آنچه در مشهد و تهران رخ داد یعنی قرار نیست پرسپولیس به سادگی جامی را بالا ببرد. شاید اسم فوتبالی و علمی اش استرس بیش از حد بازیکنان پدیده بود که نمی توانستند از فاصله چندمتری دروازه نیازمند را باز کنند اما همین استرس طبیعتا هفته بعد سراغ ساق قرمزهای تهران می آید و شاید آنها خاطره نحس 18 سال قبل استقلال در انزلی را به گونه ای دیگر زنده کنند. پس خوش باورانه است که کسی تصور کند پرسپولیس فقط یک امتیاز می خواهد و این یک امتیاز در جم روی سینی طلا به آنها داده می شود. شاید مربی و مجموعه مدیریتی پارس جنوبی به اندازه ماشین سازی و زنوزی برای متوقف گردن پرسپولیس انگیزه شخصی نداشته باشند اما پای شرافت شان در میان است و نمی خواهند قدمی کوتاه بگذارند.

بررسی دو قهرمانی عجیب
اولین بار که یک تیم، تنها و تنها به یک امتیاز احتیاج داشت تا اولین قهرمانی لیگ برتر را به نام خودش بزند، استقلال بود با هدایت منصور پورحیدری در انزلی. این سو در تهران پروین و شاگردانش با فجر سپاسی بازی داشتند و منتظر بودند اگر استقلال باخت آنها با برد مقابل فجر جشن قهرمانی برگزار کنند. روز میانه هفته بود. ورزشگاه آزادی به زور 30 هزار هوادار را در دل خود می دید و این یعنی هواداران پرسپولیس هم امیدی به کسب جام نداشتند. استقلال آن روز فریب این جمله از بیخ و بن غلط که «کسب یک امتیاز مقابل تیم پایین جدولی کاری ندارد» را خورد و کار برایش تمام شد. ملوان به مانند پارس جنوبی امروز هیچ انگیزه ای برای این بازی خانگی نداشت اما همه لیگ از آنها فوتبال پاک می خواستند و آنها آن روز نشان دادند چون امواج خزر قابل مهار نیستند. ملوان فقط کار خودش را کرد. کاری که آخر همین هفته قطعا پارس در جم انجامش می دهد. آن روز پرسپولیس با یک ضربه کرنر و ضربه سر ابراهیم اسدی برد و قهرمان شد و حالا سپاهان که با واکنش های باور نکردنی گلرش با یک امتیاز از مشهد به خانه برگشته کار بسیار ساده ای را در اصفهان مقابل استقلال خوزستان سقوط کرده پیش رو دارد. سپاهان با معجزه از مشهد، زنده بازگشت و حالا می گوید چرا نباید منتظر معجزه دوم بمانم ؟

تجربه شیرین سپاهان از این وضعیت
موضوع وقتی جالب می شود که بدانید آخرین بار سپاهان در میان ناباوری در شرایطی مشابه همین امروز قهرمان شد. درروز پایانی لیگ چهاردهم دیگر قهرمانی دست سپاهان نبود. آنها هفته آخر مقابل سایپا بازی داشتند و مشابه امروز تنها می بایست می بردند اما باز هم برد برای قهرمان شدن شان کفایت نمی کرد. چرا که در اتفاقی تاریخی و عجیب دو تیم دیگر بودند که هر دو 57 امتیاز داشتند که اگر هر یک می بردند با 60 امتیاز بالاتر از سپاهان جام را از آن خود می کردند اما موضوع وقتی به شکلی تاریخی دراماتیک می شود که بدانید آن دو تیم می بایست با هم بازی می کردند. شانس بزرگ سپاهان این بود که عوض نگرانی در دو بازی، تنها می بایست نگران یک بازی باشد و آرزو کند آن یک دیدار برنده نداشته باشد. تراکتورسازی و نفت تهران در تبریز رودرروی هم قرار گرفتند و در شرایطی که تراکتورسازی با نتیجه سه بر یک پیش بود و تبریز خودش را گرم بالا بردن جام می کرد در شبی عجیب و باورنکردنی بازی با تساوی سه بر سه به پایان رسید و عجیب تر آنکه دو تیم همزمان در دو جای مختلف ایران جشن قهرمانی گرفتند! سپاهان که به درستی از تساوی بازی همزمان مطلع بود با پیروزی دو بر صفر برابر سایپا جشن قهرمانی گرفت و تنها جای کره زمین که نتیجه بازی سپاهان را نمی دانست حاضران در ورزشگاه یادگار امام تبریز بودند. سی دقیقه مربی پرتغالی خود را با بالا انداختند و جشن گرفتند به خیال اینکه بازی سپاهان مساوی شده است. بزرگ ترین دروغ تاریخ فوتبال که سی دقیقه با احساسات یک ورزشگاه هوادار بدترین بازی ممکن را کرد.

یاداوری برای قرمزها
آن روزها برانکو تازه سرمربی پرسپولیس شده بود و شاید هم تا امروز کسی برایش قصه آن دو قهرمانی عجیب را تعریف نکرده باشد. اما هواداران و بازیکنان فعلی پرسپولیس دست کم سن شان به اتفاق دوم قد می دهد و می دانند اگر یک دقیقه از حالا خودشان را صاحب پوست خرس شکار نشده بدانند، چه خودفریبی بزرگی را مرتکب شدند. اگر وضعیت پرسپولیس مشابه چند ماه قبل بود طبیعتا کمتر کسی احتمال باخت را به مخیله اش راه می داد اما این تیم در 21 روز سپری شده از اردیبهشت، 4 بار مساوی کرده و دو بار خارج از خانه طعم شکست را چشیده است. پس این تیم هیچ شباهتی به تیم شکست ناپذیر چند ماه قبل و حتی سال های گذشته ندارد. به واسطه عملکرد وحشتناک ضعیف علیپور در خط حمله و خط میانی قرمزها، آنها حالا در شکننده ترین وضعیت ممکن به سر می برند. شاید برانکو فقط منتظر همین یک امتیاز باشد تا خانه تکانی بزرگی را در خط میانی و حمله تیمش انجام دهد اما مهم همان یک امتیازی است که پیشتر خیلی ها در حسرت صیدش سوختند. شاید نگاه بدبینانه و منفی بافانه ای به نظر برسد اما تیمی که در 6 بازی گذشته (لیگ و آسیا) روی هم رفته تنها 4 امتیاز کاسب بوده یعنی مجموعه ای که در حال سقوط است نه فتح جام. پس فریب موقعیت و اعداد جدول را نخورید، تیمی که با معجزه از مشهد با یک امتیاز برگشت، تنها یک نیمه عجیب ترین قهرمانی لیگ را برای خودش تداعی کرده، هنوز نیمه دوم آن مانده و اگر برانکو و تیمش همچنان به دنبال یک امتیاز در جم  باشند آن وقت معجزه سپاهان تکمیل می شود. کام بک های هفته گذشته فوتبال اروپا را فراموش کنید، اینجا ثانیه ای غفلت قهرمان را عوض می کند نه تیم صعودکننده به فینال را.