سرتو بدزد رفيق!

بازی پرسپولیس و ذوب آهن یک صحنه خاص داشت؛ از همان ها که در قاب تلویزیونی چندان مشخص نیست و لازم است بین تماشاچی ها نشسته باشی تا آن را بهتر ببینی. کمی قبل از دقیقه نود، مدافع ذوب آهن توپ را محکم به سمت زمین پرسپولیس شلیک می کند. توپ درست به سمت جایی حرکت می کند که پریموف ایستاده، اما مهاجم پرسپولیس به جای دفع آن با ضربه سر، در کمال شگفتی سرش را کنار می کشد تا توپ رد شود. او می توانست سرش را نگه دارد و در آن دقایق کلیدی، یک فرصت دیگر برای حمله به تیمش ببخشد. مهاجم اوکراینی اما به احتمال زياد دلش نخواست این ضربه محکم و دردناک در سرمای استخوانسوز فولادشهر به سر او اصابت کند. او سرش را می دزدد و احتمالا در این لحظه هیچ اهمیتی به هواداران حاضر در استادیوم نمی دهد؛ همان ها که از راه های دور و نزدیک آمده اند و ساعتها روی چمن سرد پشت دروازه جا گرفته اند تا تیم شان را تشویق کنند.

هدف، اصلا القاي این باور کهنه نیست که خارجی ها در قیاس با بازیکنان داخلی تعصب کمتری دارند؛ چه اینکه اتفاقا در این سال ها بازیکنان متعهد زیادی وارد فوتبال ایران شده اند و با وجدان کاری بالا برای تیم های شان جنگیده اند. مساله به چگونگی حضور امثال پریموف و یانسکی در فوتبال كشورمان مربوط می شود. واقعيت آن است كه نوع پیوستن این دو اوکراینی به پرسپولیس به شدت مبهم و بحث برانگیز بوده؛ به طوری که در همان مقطع ابتدایی فصل برنامه تلویزیونی نود گزارشی تكان دهنده و افشاگرانه در این مورد روی آنتن برد. رسانه هاي گروهي اخيرا به طور گسترده اي مدعي شده اند قرارداد دوساله پریموف و یانسکی با رقمی چند برابر بیشتر از ارزش واقعی آنها و دستمزدهای قبلی شان بسته شده. در نتیجه دو بازیکنی که هر کدام سالانه حدود یک میلیارد تومان از پرسپولیس پول می گیرند، امروز به هیچ کار این تیم نمی آیند.

پریموف و امثال او درست زمانی یاد می گیرند سرشان را از جلوی توپ بدزدند که می بینند برخي مديران و واسطه های ایرانی هم دقيقا همین کار را انجام می دهند. آنها که به اصطلاح «خودی»اند ، مال همین آب و خاک هستند و باید از سرمایه مادی و معنوی باشگاه و میراث مشترک میلیون ها هوادار حفاظت کنند، به اسم جذب بازیکن خارجی سر تیم را تا زانو کلاه می گذارند و به هیچ کس هم رحم نمی کنند؛ در این شرایط چه دلیلی دارد که بازیکن 50هزار دلاری دیروز و 250هزار دلاری امروز، سرش را جلوی توپ بگذارد و یک شانس مجدد به تیمش بدهد؟  در چنان لحظاتي، پريموف احتمالا ترجیح می داده هرچه زودتر به آپارتمان گرمش در شمال تهران برگردد؛ همان جایی که باشگاه بی اعتنا به انبوه انتقادات و افشاگري ها برایش رزرو کرده تا در كنار دوست و هموطنش، یک سال ونیم باقی مانده از قراردادشان را در رفاه بيشتري پشت سر بگذارند. سرت را بدزد رفيق؛ تو حق داري!