سرمان را از دست شما به ميز مي كوبيم عادل خان!

1- عادل فردوسي پور در طول سال هاي توليد نود بارها نشان داده پرداختن به سوژه هايي براي او در اولويت اول قرار دارد كه محتواي آنها دغدغه شخصي اش را تشكيل مي دهند. مجري اين برنامه محبوب تلويزيوني گاهي در كاراكتر يك جنگجوي خستگي ناپذير فرو مي رود كه همه حيات و مماتش را تنها در گرو پيروزي در يك جبهه خاص مي بيند و براي كسب موفقيت در اين سنگر، حاضر است هرنوع مصلحت ريز و درشتي را به مسلخ بكشاند. به عنوان نمونه او وقتي وارد فاز دعوا در بحث انتقال تيم ها مي شود، بخش بسيار قابل توجهي از چندين برنامه متوالي اش را به اين موضوع اختصاص مي دهد و حتي بعد از منتفي شدن اين جابه جايي ها هم با اشاره هاي گاه و بيگاهش در خلال اجراي برنامه نود يا گزارش مسابقات زنده، به اين مبحث باز مي گردد تا به بهانه هاي مختلف «اعلام فتح» كند. براي مردي با اين خصوصيات، طبيعتا هيچ چيز عجيبي نيست كه در برهه اي ديگر، اين بار داستان وقوع تخلف در انتخابات هيات فوتبال فارس را به عنوان «مشق شب» جديد برنامه نود انتخاب كند و هفته ها به آن بپردازد. او چنان غرق در تازه ترين مبارزه انفرادي اش مي شود كه در همين برنامه اخير نود از ياد مي برد تيم هاي ليگ يكي كنار گذاشته شده از جام حذفي هم سهمي از آنتن تنها برنامه فوتبالي به درد بخور تلويزيون دارند و لازم است اين پرسش مطرح شود كه چطور فدراسيون حق طبيعي اين باشگاه ها را براي درخشش احتمالي در جام شگفتي ها لگدمال كرده است. دريغ از يك تلفن يا حتي يك سوال ساده؛ اينجا نصف بيشتر گفت وگو با علي كفاشيان بايد وقف تكرار مكررات شود تا شايد عادل سرانجام بتواند حقانيت موضع خودش در قبال انتخابات هيات فوتبال فارس را به كرسي بنشاند. اين روزها وقتي تقلاهاي بي پايان و گاهي ملتمسانه فردوسي پور را در مسير اقناع كفاشيان مي بينيم، پرسش ديگري نيز در ذهن مان نقش مي بندد؛ اينكه واقعا چه جرياني باعث شد چنين مديريت ناكارآمد، مستبد و حقيقت گريزي پس از پايان دوران چهارساله اول، در كمال ناباوري يك بار ديگر سركار باقي بماند و همچنان به آسيب رساني اش بر پيكر اين حوزه ادامه بدهد! علي كفاشيان چطور رييس ماند عادل خان؛ شما يادت هست؟

2- مجري نود تبحر شگفت انگيزي در استفاده از آرشيو يازده ساله اين برنامه و نيز استناد به اخبار قديمي سايت ها و خبرگزاري ها دارد. او قادر است درست در اوج حماسه سرايي هاي مهدي مهدوي كيا، ناگهان نامتعارف ترين اظهارنظر تلويزيوني تاريخ فوتبال ايران را از زبان او عليه اسماعيل حلالي از آرشيو برنامه بيرون بكشد و يا با يادآوري دعواهاي مهدي با بحريني ها، حمله لفظي اش به كمك داور بازي استيل آذين و تهمت زني بي پروايش به علي پروين، مهمانش را گوشه رينگ ببرد. او بلد است چطور به بهانه بازپخش يك نود كهنه، مصاحبه سال ها قبل قديمي را دوباره روي آنتن ببرد و از موضع «برنده» وارد جنگ تازه اش با رييس فدراسيون ورزش هاي دانشگاهي بشود. او بارها با استناد به بايگاني رسانه هاي مكتوب و اينترنتي و به لطف انتشار دوباره چند خط مطلب يا چند ثانيه تصوير، نقيض گويي هاي مهمانانش را به رخ آنها كشيده يا پيش بيني هاي غلط شان را يادآوري كرده است. استفاده از اين استراتژي نه تنها اشكالي ندارد، بلكه در جايي مثل ايران كه حافظه افكار عمومي اش به شدت ضعيف است، مي تواند يك حربه ژورناليستي جذاب و كارآمد باشد. اينجا فقط جاي يك پرسش مهم خالي باقي مي ماند؛ اينكه آيا مي توان از آرشيو نود، عليه مجري و تهيه كننده اين برنامه هم استفاده كرد يا نه؟ اگر قرار باشد اين چاقو يك روز دسته خودش را ببرد، عادل مي تواند سري به آرشيو اسفندماه سال گذشته اش بزند و موضع گيري هاي متعدد و شگفت انگيزش را در هفته هاي منتهي به انتخابات فدراسيون فوتبال دوباره مرور كند؛ آنجا كه او خواسته يا ناخواسته سردمدار جريان حفظ كفاشيان بر قدرت لقب گرفت و با شعار جلوگيري از دخالت دولت، مردي را در خيابان سئول نگه داشت كه حتي خوشبين ترين موافقانش نيز شانس چنداني براي تداوم مديريتش بر اين حوزه قايل نبودند. آن روزها را يادت هست عادل خان؟

3- در اينكه از نقطه نظر قانوني و منطقي دولت حق دخالت در مسايل داخلي فوتبال را ندارد، ترديدي نيست. بي شك منتقدان و مسوولان فوتبال ما هم بايد به سمتي حركت كنند كه ضمن تقبيح چنين مداخله هايي، استقلال فدراسيون را مورد توجه ويژه قرار بدهند. مجري برنامه نود هم زمستان سال گذشته با چنين توجيهي به حمايت همه جانبه از كفاشيان برخاست و مقابل موج تغبير در دستگاه اداره فوتبال ايران ايستاد. او يك بار ديگر مثل همه اوقاتي كه سوزنش روي يك سوژه خاص گير مي كند، هر چه در توان داشت خرج كوبيدن قريب كرد تا به زعم خودش گزينه مورد علاقه دولت را در آچمز قرار بدهد؛ گو اينكه در اين يك مورد خاص هرگز هيچ نشانه اي از پشتيباني وزارت ورزش از قريب ديده نشد و همه چيز در سطح گمانه زني باقي ماند. نيت فردوسي پور بي گمان خير بوده، اما او آن روز در انتخاب سنگرش دچار يك اشتباه محاسباتي اساسي شد؛ آنجا كه فراموش كرد اگر مداخله دولت در فوتبال عيب باشد، پا بر جا ماندن پايه هاي حكومت يكي مثل كفاشيان بر فدراسيون «فاجعه» است و نبايد جانب بد را به سود بدتر رها كرد. عادل فكر مي كرد اگر راه فوتبال را به روي دولت ببندد، همه چيز حل خواهد شد، اما از ياد برد لازم است پرزيدنت اين رشته ورزشي ، مختصر بهره اي هم از هوش و درايت يا تخصص و دورانديشي برده باشد. فردوسي پور مفهوم «استقلال» را خرج برقرار ماندن دفتر و دستك وابسته ترين مدير تاريخ معاصر فوتبال ايران كرد تا كسي را بر مسند كار نگه دارد كه خودش به زور دولتي ها آمد و حتي قرارداد سرمربي تيم ملي بزرگسالانش را هم در دفتر كار رييس سازمان تربيت بدني بسته بود! بپرس عادل خان؛ از تقلب هاي شيراز و كرمانشاه بپرس، از ناكامي هاي نوجوانان و فوتسال بپرس، از جام بي حيثيت شده حذفي بپرس، از هر كدام از اركان اين فوتبال كن فيكون شده كه خواستي بپرس، اما يادت باشد رد پاي نود محبوبت هم در رقم خوردن خيلي از فجايع مديريتي امروز فوتبال ايران انكارناپذير است. اگر آرشيو نود دست منتقدانت بود، حتما امروز به سبك خودت مي توانستند اسناد تصويري پرشماري را از آن بيرون بكشند كه شما و هم پيمانان رسانه اي فعلي ات عليه تخلفات فارس، سنگ تمام گذاشتيد تا استاد علي كفاشيان سر كار باقي بماند . آقاي فردوسي پور عزيز؛ يادت هست چطور اظهارنظرها و تيترهايي از قبيل «امروز فوتبال پيروز شد»، حالا به فستيوالي از واژه ها براي هر چه بحراني تر ترسيم كردن فضاي اين رشته ورزشي تبديل شده اند؟ اگر يكي از مديران اين فوتبال گافي به بزرگي و اثرگذاري گاف شما مي داد، امروز چه معامله اي با او مي كرديد؟

4- روزي فردوسي پور در مذمت شائبه تخلف در انتخاب رييس جديد فدراسيون فوتبال، تا مي توانست چكامه سرايي كرد و چنان جوي راه انداخت كه دولت مجبور شد حكم ادامه كار كفاشيان بازنشسته را هم دو دستي به او پيشكش كند. همين عادل اما، امروز با همه اسناد واضحي كه در اختيار دارد، به هر دري كه مي زند نمي تواند يك تخلف واقعا رخ داده را به خود علي كفاشيان ثابت كند. حالا چه كسي ديكتاتورتر است آقاي مجري؟ اجازه مي دهيد از دست شما و به خاطر همه مصيبت هاي تداوم كار اين مديريت بي كفايت، سرمان را به ميز بكوبيم؟