سرمای پس از بازشدن پنجره!

در یک بازی کم حادثه و پربرخورد، پرسپولیس مقابل میزبانش نفت مسجدسلیمان با تساوی بدون گل متوقف شد و دو امتیاز حساس را از دست داد.
در شرایطی که به نظر می رسید شاگردان برانکو ایوانکوویچ با هدف دستیابی به صدر نمایش موفقی در این جدال از خود به جا بگذارند، فوتبالی بدون کیفیت و بدون هیجان لازم را برابر مخاطبان به نمایش گذاشتند تا فرصت صدرنشینی را از دست دهند .

چالش خط دفاعی !
پرسپولیس پس از موفقیت مقابل پدیده در جام حذفی ، در چارچوب هفته نوزدهم میهمان نفت مسجدسلیمان بود . سرخپوشان در این دیدار با آرایش 2-4-4 با ماهیت لوزی به مصاف حریف خوزستانی خود رفتند. علیرضا بیرانوند گلر شماره یک پرسپولیس و تیم ملی نیز پس از عملکرد موفقش در مقابل پدیده ، بار در قفس توری پرسپولیس باقی ماند و وظیفه سنگربانی این تیم در بازی با نفت مسجد سلیمان را برعهده داشتند. بزرگترین نقطه ابهام در ترکیب پرسپولیس در این مسابقه چینش خط دفاعی این تیم بود.مصدومیت دو بازیکن کلیدی سرخ ها ، برانکو را مجبور به ایجاد تغییراتی در قلب خط دفاعی خود کرده بود و در این بازی از زوج نادری کامیابی نیا در قلب خط دفاعی رونمایی کرد . در جناح راست اما مهدی شیری ، و در جناح چپ نیز شایان مصلح حضور داشتند . در خط میانی ؛ احمد نورالهی به عنوان هافبک دفاعی ، سیامک نعمتی و مهدی ترابی در جناح راست و چپ خط میانی و سروش رفیعی هم جلوتر  وظیفه طراحی حملات را بر عهده داشت. در خط حمله نیز برانکو از حضور امید عالیشاه به عنوان زوج علیپور سود برد.

مهمترین پلن برانکو در این دیدارجلوگیری ضد حملات سریع شاگردان مرزبان ، ارسال توپ های بلند به پشت خط دفاعی و انتقال توپ به دو جناح برای ارسال سانتر های بلند توسط دو فولبک راست چپ یعنی شیری و مصلح به داخل محوطه جریمه بود. در طول بازی برانکو دست به تغییراتی تاکتیکی در ترکیب خود زد  و بارها بازیکنان در بازی جابه جا شدند. سرمربی کروات با شروع نیمه دوم دست به تغییرات فردی در ترکیب خود زد و به ترتیب اسدی، شریفی ورسن را به زمین فرستاد؛ ولی عملکرد دور از انتظار بازیکنان ورودی نتوانست برانکو را به گل پیروزی برساند.
 
سرد و بی روح !
سرخپوشان در دقایق ابتدایی بازی ، در خط دفاعی نمایشی ناهماهنگ از خود نشان دادند و بر این اساس چند موقعیت در اختیار حریف قرار گرفت . ولی نفتی ها نتوانستند از آن سود ببرند و به گل برسند . شاگردان برانکو پس از گذراندن دقایق سخت ابتدایی ،  با سود بردن از مثلث ترابی، علیپور و عالیشاه چند بار قصد دروازه طهماسبی کرد که کولیبالی به عنوان ستاره خط دفاعی حریف سد بزرگی برای دستیابی آنها به دروازه نشان داد و مانع از این اتفاق شد. کیفیت بد زمین اجازه انجام حرکات تیمی را به دو تیم نداد و معدود فرصت های ایجاد شده هم  روی ضربات شروع مجدد به دست آمد تا در نهایت هر دو تیم با تساوی بدون گل راهی رختکن شدند . مهم ترین نکته نیمه اول، برخوردهای زیاد، مصدومیت های پیاپی و توقف چندین باره بازی بود که  یکی از این مصدومیت ها باعث انجام یک تعویض در نفت مسجدسلیمان شد .

نتیجه ی عادلانه !
در نیمه دوم هر دو تیم ، به دنبال این بودند تا با سود بردن از ارسال های بلند به نتیجه دست یابند که هیچ حاصلی برای هر دو طرف نداشت. از میانه نیمه دوم تغییرات برانکو برای بهتر کردن شرایط تیمش آغاز شد اما در زمین نه چندان مساعد مسجد سلیمان و دوندگی عالی بازیکنان میزبان ، سرخ ها قادر به خلق موقعیت نبودند.بعد از یکی دو اوت دستی بلند سرانجام شوت از راه دور محمد نادری  باعث شد تا پرسپولیس حداقل یک ضربه داخل چارچوب داشته باشد.شوتی که توسط طهماسبی مهار شد . در لحظات پایانی دو تیم رو به بازی مستقیم آوردند و حملات احساسی از خود نشان دادند.  پاس های بلند از سوی هر دو تیم و تعداد پاس های اشتباه پیاپی در نهایت باعث شد تا موقعیت جدی روی دروازه ها شکل نگیرد تا نهایت بازی بدون گل تمام شود . با این یک امتیاز پرسپولیس یک پله بالا آمد و مثل پدیده و سپاهان 38 امتیازی شد اما فرصت این را به حریف اصفهانی داد تا با برد در بازی بعدی اش سه امتیاز جلو بیافتد.

ضعیف؛ به معنای واقعی!
پرسپولیس همچون بازی رفت نتوانست نفت مسجد سلیمان را شکست دهد و نتیجه تساوی در این بازی در حالی رقم خورد که شاگردان برانکو نمایش دلپذیری را هم ارائه نکردند و از ایجاد موقعیت نیز تا حدی ناتوان بمانند. بابررسی عملکرد  شاگردان برانکو در نیم فصل دوم می توان نتیجه گرفت که سرخپوشان از بازی روان نیم فصل اول خود رفته رفته فاصله گرفته اند .
شاگردان برانکو طی نیم فصل اول ، علیرغم شناختی که از فلسفه پروفسور کروات و فوتبال هجومی او داشتیم به بازی اقتصادی تر روی آوردند و با همین شیوه بود که توانست یکی از مدعیان قهرمانی نیم فصل اول لیگ هجدهم باشند و در آسیا هم از سد الدحیل و السد گذشت تا در فینال با کاشیما بازی کنند.اما در نیم فصل دوم شاهد نمایش سینوسی از آن ها هستیم .
نکته حائز اهمیت همچنان  کاهش میزان دوندگی ،عدم ایجاد خلق موقعیت از هافبک ها و نداشتن نظم در میانه میدان است . در کنار مشکلات خط میانی  می توان مشکلات دیگری را هم به مشکلات فعلی اضافه کرد. مدافعین کناری پرسپولیس در ارسال ها نمایش خوبی ندارند و در خط هجومی هم برانکو هنوز نتوانسته عملکرد دلخواهش از بودیمیر خرید جدیدش را ببیند و ترابی در پست وینگر و مهاجم دوم تیم در رفت و برگشت بوده است و مهمترین دغدغه برانکو بی شک عدم هماهنگی خریدهای جدید با سیستم تیم است . در زمینی که بازیکنان نمی توانند دو پاس سالم میان هم دیگر ردوبدل کنند نباید انتظار یک بازی تاکتیکی سطح بالا داشته باشیم ولی پرسپولیس به نظر با افت در عملکرد روبرو شده است .
سال گذشته انتظارات بر این بود که پرسپولیس با محرومیتی که مواجه شده افتی شدید داشته باشد ولی برخلاف چیزی که فکر می شد، آنها از تهدید فرصت ساختند؛ آنها ایجاد انسجام تیمی و مسئولیت پذیری را جایگزین نداشته های خود کردند و رفته رفته هماهنگی هم میان بازیکنان جدید آنها ایجاد شد. سرخپوشان برای فاصله گرفتن از این شرایط بحرانی می بایست همانند فصل گذشته برنامه ریزی درستی کنند تا بار دیگر شاهد بازی های جذاب از برانکو و شاگردانش باشیم .

فراموش نکنیم که این دیدار برای سرخپوشان دیدار حساسی بود و پرسپولیس 2 امتیازی حیاتی را در خوزستان به جا گذاشت . این دو امتیاز از دست رفته، روزهای بعد و در ادامه لیگ ممکن است دردسرساز شود. یادمان نرود سه فصل قبل تفاضل گل باعث شد تا قهرمانی از دست رود .

نویسنده: آرتین چراغی