سرمشق های جدید برانکو ایوانکوویچ

بازار شایعات داغ است و همه جا زمزمه ای است که می گوید "خبری در راه است"! شاید در آستانه  شب یلدا ندای حافظ تکرار شود: رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند / چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند

اما برانکو تن به این  حرفها نمی دهد. او مردی از جنس استدلال و منطق است و می داند در دیار ما حرفها زیاد و از وعده به آنها کمتر خبری می رسد و از این رو دل به واقعیت ها دارد. او در بازی با بادران واقعیت های تیمش را مشق کرد. اصرار جالبی که او به شاگردانش کرد که باید بازی را ببرند بسیار قابل توجه است. چرا برانکو گفته است به هر شرایطی باید بازی را ببرید؟ پاسخ ساده است او سر مشق های جدیدی در این بازی برای تیمش نوشته بود.

1/ سر مشق اول در خط دفاعی بود. او می داند که دو مدافع جوان و پر امید یعنی صادق محرمی در راست و شایان مصلح در چپ دارد. او می خواست دارائی های خود را تخمین بزند و به همین دلیل مدافع راست ثابت خود یعنی ماهینی را روی نیمکت نشاند و مدافع چپ بازی های اخیرش یعنی انصاری را بجای کاپیتان سیدجلال گذاشت که نگران فشار بیش از اندازه روی او است. بازی های لیگ خیلی سریع بعد از بازیهای جام حذفی می آیند و برانکو می داند که سیدجلال نمی تواند در همه بازی های ثابت باشد.

2/ سرمشق دوم در خط میانی بود. او بار دیگر سیستم 2-4-4 لوزی را در این بازی استفاده کرد تا نشان دهد به دنبال تنوع تاکتیکی نیز می باشد. او یک هافبک تدافعی یعنی ربیع خواه را روی نیمکت نشاند. برانکو در خط میانی به مرد خوب این روزهایش یعنی مسلمان استراحت داد و شاید بد نبود به امیری هم این فرصت را می داد اما بادران حریف سختی بود. او بشار و احمدزاده و نعمتی و در اواخر مسلمان را آزمایش کرد. برانکو ذهنی سراسر از مشغولیت در خط میانی دارد و سوال های بی شمار که می توانند این گونه باشند:
چگونه می توان از بشار – مسلمان یک زوج خوب چون رفیعی – مسلمان ساخت؟
نعمتی با شوتها و پاس ها و همکاری اش با منشا حق بازی بیشتری ندارد؟
احمدزاده پس از آسیب دیدگی چقدر به آمادگی نزدیک شده است؟
جانشین امیری در صورت آسیب دیدگی و محرومیت چه کسی خواهد بود؟

برانکو مردی است که دلنگرانی های فراوان دارد. او هسته اصلی تیم ملی را دارد و بازیهای فراوان و باید چون همیشه به تیمش و نه شایعات دلخوش باشد.