سرنوشت سرخ‌ها همین‌جا ترسیم می‌شود

سه بازی بعدی پرسپولیس در ادامه لیگ برتر فوتبال کشور به قدری مهم و سخت هستند که اگر مدعی شویم در ترسیم سرنوشت نهایی این تیم در این فصل سهم بسیار زیادی دارند، سخنی به گزاف نگفته‌ایم. این تیم ابتدا فردا (جمعه 29 بهمن) پذیرای آلومینیوم در تهران است اما همه می‌دانند این تیم اراکی به لطف قوه هدایت خوب رسول خطیبی در هر جا و شهری که به میدان آید، مغلوب کردنش کار هر رقیبی نیست. سرخ‌های تهرانی سپس روز چهارشنبه هفته بعد (4 اسفند) میهمان گل‌گهر در سیرجان خواهند بود و دشواری‌های فراوان رویارویی با تیم بسیار پرمهره امیر قلعه‌نویی بخصوص در شهر سیرجان بر هیچکس پوشیده نیست. دیدار بعدی مردان یحیی‌ گل‌محمدی در روز دوشنبه 9 اسفند با مس رفسنجان در تهران خواهد بود اما تیم محمد ربیعی پدیده لیگ بیست و یکم بوده و اینک در رده چهارم جدول قرار دارد و بخصوص در کار تهاجم خوش درخشیده و نه تنها با زدن 27 گل عنوان برترین خط آتش فصل را در اختیار دارد، بلکه گادوین منشا را هم در صدر جدول گلزنان فصل نشانده و بسیار ساده‌انگارانه است که تصور کنیم چون این بازی در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود، پرسپولیس از حالا «پیش برنده» آن به حساب می‌آید.

از بهبودی ترابی تا بازگشت رضاییان
همزمان با از راه رسیدن این مسابقات جانکاه البته بهبود بیماری مهدی ترابی و بازگشت او به تمرینات این تیم رویداد مثبتی بوده و اگرچه مصدومیت جدید و چند هفته‌ای سیامک نعمتی او را چند هفته‌ای از پرسپولیس دور نگه می‌دارد اما بازگشت رامین رضاییان به این تیم پس از چند سال دوری و انگیزه‌های فراوان او برای اثبات حقانیت‌اش و «هم‌پست» بودن او با نعمتی نگرانی‌ها را در پیستون راست کاهش داده است. شاید شور و شوق رامین در حدی باشد که آمادگی ناقص جسمانی و عدم هماهنگی او با روش بازی فعلی این تیم را به زیر سایه ببرد و او تطابقی سریعتر از انتظار با تیم سابقش پس از حدود پنج سال بازی در اروپا و تیم‌های عربی منطقه خاورمیانه (و بواقع لیگ قطر) داشته باشد.

مشکلاتی که ماندگار بوده‌اند
با این حال بقیه مسائل و کاستی‌های پرسپولیس سر جای خود باقی است؛ این تیم به‌رغم 3 گلی که در دیدار اخیرش به نساجی زد، همچنان در کار حمله می‌لنگد و فاقد گلزنانی حرفه‌ای و با استمرار است و فرصت‌های متعددی را در هر دیدار از دست می‌دهد. قرمزهای تهرانی اضافه ‌بر این از انسجام دفاعی گذشته خود بی‌نصیب شده و گل‌های مفت متعددی در این فصل خورده‌اند که سلاح اصلی آنها را در راه کسب قهرمانی‌های متوالی قبلی‌شان کمرنگ و پرسپولیس را به‌شدت آسیب‌پذیر کرده است. بواقع در شش هفت فصل اخیر بی‌سابقه بوده که پرسپولیس در 17 هفته آغازین لیگ 11 گل بخورد و اگر برخی خوش اقبالی‌ها و کم‌دقتی مهاجمان تیم‌های رقیب در کار نبود، الان تعداد گل‌های خورده قرمزها از عدد 15 هم فراتر رفته بود. این در حالی است که در هیچ‌یک از لیگ‌های شانزدهم تا بیستم تعداد گل‌های خورده پرسپولیس از عدد 17 فراتر نرفته بود و آنها حتی آمار درخشان «فقط 14 گل خورده» و کمتر از آن را هم داشته‌اند.

پرسپولیس هر تیمی نیست
کار بسیار سخت‌تر سرمربی پرسپولیس و دستیارانش ترمیم جسمانی و روحی و صحیح و سریع روی نفرات تیم‌شان در پی هر یک از 3 دیداری است که وصف‌شان را آوردیم زیرا فاصله‌ای فقط پنج روزه بین هر یک از این مسابقات کار فوق را به بیشترین میزان ممکن سخت کرده است. درست است که این وجه شامل تمامی تیم‌های لیگ می‌شود و 15 تیم دیگر حاضر در لیگ نیز دچار همین مشکل و محدودیت هستند اما پرسپولیس نه هر تیمی بلکه تیمی است که برای یک قهرمانی تازه می‌جنگد و فشارها روی آن حداکثری و مسئولیت‌هایش بسیار بیشتر از تیم‌هایی است که در چنین راهی قرار دارند و معایب و کاستی‌هایشان در این روند بسیار کمتر از فرودها و لغزش‌های احتمالی سرخ‌ها رؤیت و روی آن بحث و جدل و مانور خواهد شد.