سروش جان! عزیزم! / قصه عشق ششصد میلیونی

لحن سروش رفيعي هنگام مصاحبه جلوی ساختمان باشگاه پرسپوليس بيزاركننده است. او مي كوشد خشمش را پشت پرده اي از طنازي و مزه پراني پنهان كند، اما حاصل كار نااميدكننده از آب در آمده؛ رفيعي مدام تكرار مي كند: «آقاي عرب، عزيزم، ممنون كه باز هم تكليف ما را مشخص نكردي، ممنون كه امشب هم راحت مي خوابي، دلم برايت تنگ مي شود عزيزم...» و البته شايان مصلح هم در نقش پامجلسي يكسره به سخنراني بي نمك دوستش مي ‎خندد. هرچند زیاد طول نکشید تا دلیل اصلی بلاتکلیفی آنها روشن شود؛ گویا آقا سروش برای فسخ، ششصد میلیون ناقابل از قرارداد فصل بعدش را جرینگی می خواهد و دوست عزیزمان شایان مصلح هم شرط کرده نصف پولش را بگیرد و برود.

از اين دو نفر بدتر اما، هوادارني هستند كه بي وقفه قربان صدقه این جماعت مي روند و فضا را براي تاخت و تاز آنها فراهم مي كنند. شايد لازم است يك نفر به شماره هفت مازاد پرسپوليس بگويد سروش رفيعي، عزيزم، شايد همان زماني كه در مسیر فرودگاه استانبول ويديو ضبط كردي و بيخود و بي جهت مديرعامل باشگاه را در هم كوبيدي بايد فكر معطل شدنت را هم مي كردي. ايرج عرب عيب و ايراد زياد دارد و در پرسپوليسي كه واقعا متعلق به مردم باشد، گزينه صد هزارم مديرعاملي هم نيست؛ اما در ماجراي حذف شما چه گناهي داشت كه هزاران هوادار چشم بسته و دهان باز را بر سرش آوار كردي؟

سروش رفيعي، عزيزم، شما اگر جاي مديرعامل بودي چه مي كردي؟ بودجه جذب مهاجم خارجی را بابت کار نکرده تقدیم دو تا «باتعصب» می کردی که یک امضا بزنند و بروند دوباره از تیم جدیدشان پول بگیرند؟ سروش رفيعي، عزيزم، هميشه فقط شيوا صحبت كردن و تقصير را گردن اين و آن انداختن جواب نمي دهد. يك وقت هم شايد يك درصد يك نفر با خودش فكر كرد آيا در كنار گذاشته شدن شما از فولاد هم ايرج عرب مقصر بود؟ آيا نيمكت نشيني مطلق تان در نيم فصل گذشته هم تقصير مديرعامل سرخ ها بود؟ فاجعه الخور چطور؟ در تيم ملي چرا به جايي رسيديد كه سرمربي حتي نگاه تان هم نمي كرد؟ چطور مي شود شما جلوی السد فقط دو دقيقه فرصت بازي پيدا كني و در همان زمان كوتاه با بازی الکی نمایشی توپي لو بدهي كه در نهايت منجر به تنها گل تيم رقيب بشود؟ يعني هيچكدام از اينها تقصير خودت نيست؟ سروش رفيعي، عزيزم، كمي هم ديده فروبر به گريبان خويش؛ حتي اگر لشكر سينه چاكان فضاي مجازي، بدون كوچكترين تفكري گوش به فرمان شما براي حمله به اين و آن باشند. سروش رفیعی، عزیزم!