سروش و شایان شاکی از بی معرفتی؟

قرار گرفتن در «لیست مازاد» همیشه تلخ است. هیچ بازیکنی دوست ندارد کنار اسمش واژه «مازاد» بیاید. همه دوست دارند بمانند یا اگر می روند با قرارداد بهتر یا به تیم بزرگتر بروند. روزی که گفته شد سروش رفیعی و شایان مصلح در فهرست مازاد کالدرون قرار گرفته اند خیلی ها شگفت زده شدند.

پرسپولیسی های دوآتشه گفتند چرا به خاطر فرشاد احمدزاده و کنعانی زادگان تیم باید از مهره خلاقی مثل سروش محروم شود؟ اما کسانی هم دلیل آوردند که او افت کرده است و دیگر آن بازیکن مهارناپذیر خط هافبک نیست و مدت هاست کسی از او درخششی ندیده.

در مورد شایان مصلح هم حرف و حدیث کمتر بود. حتی روزنامه نگاری به شوخی نوشت بهتر است برود دنبال دلمشغولی اش یعنی شعر و زندگی اش را در فوتبال هدر ندهد! او بارها مورد اعتماد برانکو قرار گرفت اما هرگز نتوانست خودش را به ترکیب اصلی تحمیل کند. جز یک گل مهم و سه امتیازی در دو فصل پیش مقابل پارس جم کمتر کسی از او صحنه ماندگاری در ذهن دارد. بازیکنی که با پاهای بلند و مهارت بازی با توپ خیلی ها را به ظهور یک «نیکبخت واحدی» جدید امیدوار کرد اما در پرسپولیس حتی سایه ای از نیکی نبود.

 فارغ از بحث فنی نحوه برخورد این دو بازیکن با قرار گرفتن در فهرست مازاد جالب است. هر دو گرچه برای باشگاه «آرزوی موفقیت» کرده اند اما در حرف هایشان گله و شکایت هم بود. سروش از مدیرانی گفت که بهتر است وقتی نمی توانند «خدمت» کنند برای اینکه «خیانت» نکنند بروند و مصلح گفت که امکان دارد به تیم رقیب برود!

سروش رفیعی دو نیم فصل برای پرسپولیس بازی کرده است، مجموع بازی هایش به 40 نمی رسد (همه آنها هم ثابت نبوده)، این عدد برای شایان مصلح هم همین حدود است، این لحن و ادبیات از کجا می آید و آیا طلبکاری از باشگاه رفتار درستی است؟ دو فصل پیش وقتی پرسپولیس به سروش نیاز داشت، او تیم را برای «درآمد» بیشتر تنها گذاشت و به الخور رفت. حالا باشگاه او را نمی خواهد و بد نیست آن رفتار پیشین یادش بیاید.

تعداد جام هایی که رائول گونزالس و ایکر کاسیاس برای رئال کسب کردند احتمالاً از تعداد بازی های مصلح و سروش برای پرسپولیس بیشتر است اما رئال آنها را هم کنار گذاشت. دو اسطوره هرگز چنین ادبیاتی به کار نبردند. رائول 18 سال پیراهن قوهای برنابئو را به تن کرد، 323 گل زد و کاسیاس در 16 سال 510 بار برای رئال بازی کرد و روز آخر که او را کنار گذاشتند اشک ریخت و به جای شکوه و شکایت با تحسین گفت: رئال مادرید به من انسانیت آموخت و امیدوارم بعدها از من نه به عنوان یک دروازه بان خوب بلکه یک انسان خوب یاد کنند.

این چند جمله را بسیاری از بازیکنان فوتبال ما باید جلوی چشم شان قاب کنند. آنها که با طلبکاری حرف می زنند... . سروش و شایان را هواداران دوست دارند اما سرمربی ها به چیزی به جز عشق هوادار- بازیکن نیاز دارند؛ به کیفیت. آنها می توانند خیلی زود کیفیت شان را با لباس تیمی دیگر به رخ بکشند و به کالدرون ثابت کنند که اشتباه کرده است. بسم الله.