سرگیجه سرخ؛ سلام آقای سلطانی فر!

پرسپولیس با کسب هفتمین پیروزی پیاپی، در بهترین فرم ممکن راهی تعطیلات نیم فصل شد، اما فضای این باشگاه کوچک ترین شباهتی به اوضاع و احوال فنی تیم ندارد. اگر کسی نشست خبری بعد از بازی را بدون اطلاع از نتیجه تماشا می کرد، لابد گمان می برد این یک محاکمه بعد از شکست است؛ صحنه یک جنگ علنی بین مربی ناکام و باشگاه گرفتار. پشت پرده این همه خشم، این همه عصیان چیست و آیا تیمی که اینطور تا خرخره در حاشیه گیر کرده، می تواند شرایط مطلوب موجود را تا انتها حفظ کند؟

جا دارد در همین لحظه تاریخی یک سلام گرم خدمت وزیر محترم ورزش عرض کنیم؛ جناب مسعود سلطانی فر که تنها وجه مشترک سرخابی ها، عدم رضایت از عملکرد و سیاست های ایشان است. مطلقا تعجب نمی کنیم اگر آقای وزیر ندانند در فاز مدیریتی باشگاه پرسپولیس (یکی از زیرمجموعه های وزارتخانه) چه اتفاقات مهیبی در جریان است. بنابراین برای ایشان می نویسیم که مدت هاست یک دو پارگی وحشتناک بین مدیرعامل و هیأت مدیره به وجود آمده؛ تنش مخرب و غیرقابل انکاری که شدیدترین لطمه ممکن را به تیم زده است. هواداران به دو گروه تبدیل شده اند؛ برخی جانب هیأت مدیره را می گیرند و عده ای نیز در صف حامیان مدیرعامل هستند. مربی خارجی هم مثل گوشت قربانی وسط این مهلکه گرفتار شده و از این سو به آن سو کشانده می شود.

ببخشید که از این کلمه استفاده می کنیم؛ اما به معنای واقعی کلمه «مسخره» است اگر تصور کنیم محمدحسن انصاری فرد را همین هیأت مدیره موجود، با رضایت قلبی مدیرعامل کرده باشد. اینکه حق با کدام طرف است خودش یک داستان مفصل دیگر دارد، اما آنچه به وضوح می بینیم این است که دو طرف برای تخریب هم از هیچ کاری فروگذار نیستند. آنها نیروهای شان را در رسانه ها و فضای مجازی بسیج کرده اند تا ریشه طرف مقابل را بزنند.
شطرنج وحشتناکی شروع شده که در نهایت هم تنها «مات»شونده آن، هوادار بی گناه و از همه جا بی خبر است. اگر از ما می شنوید، از صمیم قلب عقیده داریم هیچ کدام از این
 دو طرف آنقدرها پاک و منزه نیستند؛ نه مدیرعامل و رفقای سناریونویسی او و نه هیأت مدیره ای که اخیرا دندانپزشک جناب وزیر هم به عضویت آن درآمده است!

کاش یک جا جلوی این بازی زیانبار قدرت گرفته شود؛ قبل از آنکه کار از کار بگذرد و قطار تیم از ریل بیرون برود. این وضعیت مضحک و پر از نفاق بین مدیران باشگاه مطلقا قابل تحمل نیست و این بار کج، دیر یا زود زمین می خورد. به صحنه بیایید و کادر مدیریتی را یکپارچه کنید. حداقلش آن است که یک گروه از مدیران ضعیف، بهتر از دو گروه متخاصم از همین جنس مدیران است؛ کسانی که نه تنها کار بلد نیستند، بلکه مدام به دست و پای هم می پیچند. «طلوع» کنید آقای وزیر؛ البته اگر زحمتی نیست!