سر سفره برانکو هستید

اعتراضات شدید به جعفر کاشانی باعث شد او موضعش را در مورد برانکو عوض کند. رئیس هیأت مدیره پرسپولیس پیش تر گفته بود برانکو نقش اول موفقیت های این تیم نیست و با رفتن او خللی در امور باشگاه رخ نخواهد داد. این اظهارات با عصبانیت شدید هواداران مواجه شد تا جایی که کاشانی دیروز به ناچار سخنان متفاوتی به زبان آورد و بالاترین هنر باشگاه را حفظ مربی کروات دانست!

این عقب نشینی کاملاً قابل انتظار بود اما آن چه همچنان مایه نگرانی به نظر می رسد، ریشه دواندن چنین طرز تفکری در ذهن مدیران و تصمیم سازان پرسپولیس است. این که باورشان بشود طراوت این بهار از برانکو نیست و حالا اگر او رفت، می گردیم و یک مربی خوب دیگر پیدا می کنیم. البته که رویاپردازی اشکالی ندارد اما کاش اول اجازه بدهید فدراسیون فوتبال با کمک هزینه دولتی برای نیمکت خالی مانده تیم ملی مربی پیدا کند و بعد دنبال هوا کردن برانکو باشید. حتماً هم یادتان باشد مربی بعدی، در مقابل تمام ناملایمات فوتبال ایرانی همین مقدار بردبار باشد. یعنی اگر ناگهان به او اعلام کردید یک سال کامل نمی تواند بازیکن بگیرد یا اگر پرداخت حقوقش را 11 ماه به تعویق انداختید و حتی نتوانستید یک پرواز چارتر هم برای مسابقه ای به اهمیت فینال لیگ قهرمانان آسیا پیدا کنید، طرف جیک نزند و با وقار و آرامش کارش را ادامه بدهد. اگر چنین کسی را پیدا کردید، روی سر به تهران بیاورید و بر نیمکت تیم تان بنشانید.

نه این که برانکو مربی بی عیب و نقصی باشد که اگر بود، لابد الان منچسترسیتی و رئال مادرید را هدایت می کرد. در عین حال اما باید پذیرفت او برای پرسپولیس «خیر الموجودین» است؛ یک هدیه خدادادی برای تیمی که سابقا هر چند ماه یک بار مربی عوض می کرد و آن قدر در میانه های جدول دست و پا زده بود که فلسفه ممتاز و تاریخی اش داشت به متوسط بودن آلوده می شد. اصلاً هم نباید در این توهم گرفتار شد که مثلاً عناصر سیستماتیک و تشکیلاتی در رشد سالیان اخیر این تیم مؤثر بوده است. از نظر دیوانی و سازمانی اگر پرسپولیس از رقبایی همچون استقلال، سپاهان و ذوب آهن عقب تر نباشد، قطعاً جلوتر هم نیست. در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی، این باشگاه به طور متوسط هر 8 ماه یک مدیرعامل عوض کرده که این مساله به اندازه کافی گویای همه چیز هست.

تنها متغیری که توانسته معادله پرسپولیس را تغییر بدهد، شخص برانکو ایوانکوویچ است. شبیه مدل فوتبال انگلیس که در آن مربیان «رئیس» هستند و اختیارات بسیار بیشتری دارند، برانکو هم صفر تا صد کار را در پرسپولیس به دست گرفت. فقط دو ماه قبل از حضور او در پرسپولیس، بازیکن این تیم آن قدر جسارت داشت که سر تمرینات توی چشم سرمربی زل بزند و فستیوالی از خمیازه های کش دار راه بیندازد. همان زمان هم جعفر کاشانی و دوستانش در هیأت مدیره بودند. حالا هم هیچ چیز فرق نکرده جز اسم سرمربی. آن چه اگر نادیده گرفته شود، ممکن است مکافاتی تاریخی در پی بیاورد. رک و رو راست، نشانه های خوبی در پرسپولیس دیده نمی شود اما خوب است آنهایی که سهل انگاری را به ناسپاسی آمیخته اند حواس شان باشد که مقبولیت فعلی خودشان هم به خاطر همین نتایج درخشان است. حالا که سر سفره برانکو نشسته اید، حداقل سفره دار را نرانید.