سلطان و تاج و تخت سقوط / دوباره استخاره كن علي آقا!

1- بعد از شش سال، پرسپوليس اين روزها در حال وهواي قهرماني در ليگ برتر نفس مي كشد و توانسته هوادارانش را دلگرم كند. موفقيت سرخپوشان در زمينه نتيجه گيري كه به ويژه طي هفته هاي اخير با ارايه نمايش هاي زيبا هم همراه شده، حالا خيلي ها را اميدوار كرده كه پرسپوليس بعد از مدت ها به جايگاه اصلي اش برگردد. با اين همه اما، ظاهرا بنا نيست اين آب خوش دير وصول شده هم به اين راحتي از حلق قرمزها پايين برود. اوج گرفتن نابه هنگام شايعه تغييرات مديريتي در باشگاه، امروز در شرايطي تداوم كاميابي كم حاشيه ترين پرسپوليس معاصر را به خطر انداخته كه كسي نمي داند فيل وزارت ورزش چرا «حالا» ياد هندوستان كرده است؟ آيا دستگاهي به نام «دولت» در ايران، اصولا هيچ كار ديگري غير از سلب آسايش از پرسپوليس و استقلال و لطمه زدن پي درپي به منافع آنها ندارد؟ قطعا محمد رويانيان براي مديرعاملي پرسپوليس انتخاب معقولي نبود، چنانكه همين حالا هم ايرادات فراواني به كارش وارد است، اما دوستان چرا امروز به صرافت حذف او افتاده اند؟ امروز كه او كمي كار ياد گرفته و با فضا اخت شده و امروز كه پرسپوليسي ها بعد از مدت ها در شرايط نسبتا خوبي به سر مي برند، چه فوريتي براي از ميان برداشتن مديرعامل كنوني و اعمال تغييرات وسيع در مجموعه قرمزها وجود دارد؟

2- جنبه تاسف بارتر ماجرا اما داستان مطرح شدن دوباره يك نام قديمي است؛ علي پروين! شايد باور نكردني باشد، اما سلطان سرخ ها هنوز در 67 سالگي هم قصد بازنشسته كردن خودش را ندارد و به هر دري مي زند تا يك موقعيت كاري جديد در پرسپوليس به دست بياورد. پروين كه تا همين سال گذشته هم سخت در تلاش بود تا به نيمكت سرخپوشان دست پيدا كند، حالا مأيوس از اين وصال ناممكن به تكاپو افتاده تا پست مديريت باشگاه را به اشغال خودش در بياورد. جالب اين كه اين روزها سلطان، ناخواسته به عروسك خيمه شب بازي جنگ ميلياردرها تبديل شده است؛ آنجا كه حسين هدايتي در تلاش است به اتكاي نام و سابقه او، مچ بابك زنجاني و محمد رويانيان را در گروه مقابل بخواباند. اين علي پروين است؛ مردي با عطش سيري ناپذير براي كسب قدرت و كسي كه حاضر است تا آخرين لحظه، نام و آوازه اش را فداي كاميابي صحنه گردانان بيليونر كند.

3- علي پروين اصولا با پديده اي به نام «دست كشيدن» بيگانه است. شماره هفت استثنايي فوتبال ايران تا 42 سالگي به عنوان بازيكن در ميدان حاضر بود و تا ميانسالي حاضر نمي شد دويدن دنبال توپ را كنار بگذارد. علي آقا بعدتر در مربيگري هم همين اصرار را به خرج داد؛ چنان كه آخرين بار در 65 سالگي و مدت ها بعد از غروب فني اش هدايت استيل آذين را پذيرفت و امضاي خودش را پاي سقوط وحشتناك اين تيم به يادگار گذاشت. حالا اما سلطان براي پذيرفتن بازنشستگي كلي اش از دنياي فوتبال، همين سماجت عجيب را در پيش گرفته است. او حاضر نيست بپذيرد عصرش به پايان رسيده، هوادارانش را از دست داده و ستاره اقبالش سقوط كرده است. در ابتداي ليگ دوازدهم وقتي محمد رويانيان تحت يك فشار عصبي علي پروين را به عنوان سرمربي پرسپوليس منصوب كرد، سلطان بي درنگ اين تعارف را پذيرفت، اما تنها يك سركشي كوتاه به درفشي فر كافي بود تا علي آقا شگفت زده از سيل مخالفت ها خيلي محترمانه كنار بكشد: «استخاره كردم خوب نيامد، قبول نمي كنم!» حالا شايد براي رد كردن وسوسه پيشنهاد مديريت هم سلطان به همين  استخاره هاي مصلحتي محتاج است. تازه شكي نيست كه حجم منتقدان پروينِ مدير نسبت به پروينِ مربي به مراتب بيشتر هم هست؛ چه اين كه اگر هوش و نبوغ فني در خون سلطان بود و او پرافتخارترين مربي تاريخ فوتبال ايران به شمار مي آمد، بعيد است علي آقا و مدرك سيكل نظام قديمش تناسب چنداني با دنياي مديريت مدرن داشته باشند. صندلي الكتريكي مديريت پرسپوليس ظرف يك دهه گذشته نزديك به ده مسوول پرادعا را با انواع سوابق اجرايي به زانو درآورده است. واي به روزگار مردي كه صددرصدش، از دو بخش هفتاد و چهل درصدي تشكيل مي شود!

4- افسوس، انگار دل سلطان دوباره براي فرياد «حيا كن، رها كن» تنگ شده است. چقدر شيرين بود تماشاي عظمت او روي نيمكت پرسپوليس در بازي با ستارگان ميلان؛ كاش مرد روياهاي سه نسل از مردمان ايران قانع مي شد كه دوران پذيرفتن مسووليت هاي رسمي به پايان رسيده و حالا بايد با حضور در همين جايگاه هاي نمادين، لذت ببرد و به هواداران قديمي اش لذت بدهد.