سه تفکر و یک نتیجه ...

پرسپولیس باخت در روزی که نباید می باخت. حالا با امتیازی برابر با استقلال تهران و خوزستان در رتبه سوم است اما این پایان ماجرا است؟ باید قهرمانی را پایان یافته دانست؟ پاسخ به این سوال حتی برای متعصب ترین استقلالی هم منفی است چون این مسئله سه جواب دارد.

1/ راه حل سر الف رمزی
سر الف رمزی سرمربی تیم ملی انگلستان در جام جهانی 1966 لندن وقتی بازی فینال را در دقیقه آخر از برد تبدیل به تساوی دید یک جمله به شاگردانش گفت "بروید و دوباره پیروز شوید " و انگلستان به رهبری بابی چارلتون و بابی مور و... بسیاری از ستارگان در وقت اضافه دو گل دیگر به آلمان ها زدند و تنها قهرمانی خود در جام جهانی را بدست آوردند.
 پرسپولیس لیاقت قهرمانی دارد؟ جواب به این سوال صد در صد مثبت است. تیمی که از رتبه 15 به صدر می آید باید قهرمان شود. این تیم در جلوی طرفدارانش باخت چون قدر خودش را ندانست. ترسو بود قهرمانی را به حساب و کتاب و نه دل و عشق داد پس دوباره باید به تبریز برود و مثل ملوان در انزلی و فولاد در اهواز و تراکتورسازی در تبریز و استقلال اهواز در اهواز و صبا در قم و سیاه جامگان در مشهد بازی را ببرد و بعد در تهران راه آهن را دارد که می تواند جشنواره ای از گل را راه بیاندازد تازه این در صورتی است که تراکتورسازی و دایی به استقلال و پدیده و یاران کاپیتان بادامکی و تیم یحیی به استقلال خوزستان ضربه نزنند پس راه حل سر الف رمزی خوب است بروید و دوباره قهرمان شوید.

2/ راه حل دوم  33+24
پرسپولیس باید از بعد روانه آماده باشد و به نشانه ها توجه کند. پرسپولیس  می تواند با 57 امتیاز قهرمان شود. شاید برای خیلی ها این راه حل منطقی نباشد همان طوری که 24 اردیبهشت روز آخر باشد و یا بازی دربی 4- 2 شود. اما پرسپولیس می تواند قهرمان باشد با نشانه هائی که در طول مسابقات می بیند. تیم پرسپولیس 57 امتیاز می تواند داشته باشد و این 57 را می تواند حس کند این حس می تواند بزرگ باشد. حسی که این تیم به این دو عدد دارد می تواند عاملی باشد تا 6 امتیاز دیگر را کسب کند.

3/ پرسپولیس متحد
 یادمان نرفته پرسپولیس چه شروع اسفناکی داشت آن روزها چه گفتیم؟ به بازیکنان فحش دادیم؟ به سرمربی ایراد گرفتیم؟ اعتماد کردیم و آنقدر این اعتماد ادامه داشت تا به امروز رسیدیم. سهمیه آسیایی ما مسجل است و حالا قهرمانی را می خواهیم به بابک حاتمی و سوشا و نورمحمدی فکر نکنیم به تعویض های برانکو نیاندیشیم به او اعتماد کنیم شاید خیلی از ما اعتقاد داشتند چه خوب بود بجای حاتمی، عالیشاه سرعتی جای رضائیان بود و نورالهی از اول بازی می کرد. خیلی از ما می توانند بگویند تعویض ماریچ اشتباه بود. خیلی از ما معتقدیم که جای ماریچ نورالهی باید به زمین می آمد تا کمربند وسط زمین محکم می شد اما بگذریم حالا گذشته است باید فراموش کنیم. باید امید داشته باشیم همان طوری که استقلال تهران و خوزستان هم دارند. از یاد نبریم ما بازی سخت این سه هفته را انجام دادیم و استقلالی ها بازی های سختشان هنوز مانده است. پس باید متحد باشیم باید جو را آماده کنیم. این تیم نیاز به حمایت دارد. حالا وقت شکایت از نداشتن یک دروازه بان خوب نیست یا این که چرا نورمحمدی را داریم یا این که بابک حاتمی از کجا آمده است. از یاد نبریم رامین رضائیان بر می گردد و تیم ما دو باره گرسنه پیروزی است. حالا سومی را نمی خواهیم بدتر از سوم نمی شویم. بدترین حالت کسب سهمیه آسیایی است پس باید برویم که ببریم. ترسمان ریخت غرورمان ریخت و باید از شادی های دربی بیرون بیائیم رها شویم. باید برویم تا آخرین نفس بجنگیم.