سه دهه خاطره بازى با يحيى

به بهانه حضور یحیی گل محمدی روی نیمکت پرسپولیس مروری خواهیم داشت بر اتفاقات مهم دوران فوتبالی این سرمربی. از پورا و پرسپوليس و تب مالت تا چه وقت چيپ زدن بودن بود آقاى گل محمدى؟ از اشک هاى بعد از گل به ايرلند تا گل به مكزيك. از مربيگرى در صبا تا حيا كن رها كن در پرسپوليس و قهرمانی هاى حذفى با ذوب آهن.

نام يحيى گل محمدى را اولين بار تابستان ٧٠ شنيديم، زمانى كه مدافع جلو زن پورا و تيم ملى اميد بود و مثل همه تيم هاى اميد ناكام در رسيدن به المپيك. سال بعد به  بانک تجارت رفت و در سال ٧٢ توسط پروين به تيم ملى دعوت شد و ناكام در رسيدن به جام جهانى ٩٤. سال ٧٤ با رفيق فابريكش رضا ترابيان به پرسپوليس يورگن گده پيوست و در اكثر بازی ها با پيروانى و رهبری فرد مثلث خط دفاعى سرخ ها را تشكيل مى دادند.

دو قهرمانى پياپى با پرسپوليس استانكو و صعود با تيم ملى به جام جهانى ٩٨ و البته خط خوردن در مراحل پايانى اردو، يحيى را كه در آن زمان يك مدافع معمولى بود به سير نزولى انداخت. يک بيمارى سخت و خاص بنام تب مالت يحيى را در سير نزولى قرار داد تا اواخر دهه هفتاد و در آستانه سى سالگى سر از تيم تازه تأسيس فولاد كه محلى براى اخراجی هاى پرسپوليس بود در بياورد.

مهاجرت اجبارى به جنوب و حضور يک تازه وارد به نام وينگوبگوويچ باعث احياى يحيى شد تا چشمان چيرو گل محمدى را بعد از چهار سال دورى از تيم ملى دوباره ملى پوش كند. هنوز هم اشک هاى او بعد از گل نافرجام به ايرلند در ذهن اهالى فوتبال به جا مانده تا خاطرات تيم خوب بلاژ فراموش نشود. يحيى بازهم به جام جهانى نرسيد اما با جانشين چيرو، برانكو ايوانكوويچ جوان به عنوان كاپيتان صاحب مدال طلاى بازی هاى آسيايى بوسان شود.

سال ٨١ موعد بازگشت يحيى به پرسپوليس بعد از سه سال بود و او كه روزى در ليست خروج پروين قرار داشت اين بار در صدر خريدهاى سلطان براى ليگ دوم قرار گرفت. مهم ترين خاطره از يحيى در اين فصل گلش به استقلال در شهرآورد ٥٤ بود تا پرسپوليس بعد از چهار سال فاتح دربى شود. او در ليگ هاى سوم و چهارم هم در پرسپوليس بازى كرد اما توفيقى به دست نياورد.

یک جام ملت هاى فوق العاده با تيم شايسته برانكو و مقام سوم آسيا و جمله معروف : چه وقت چيپ زدن بود آقاى گل محمدى او را يكى از مقصران نرسيدن ايران به فينال قرار داد. يحيى در ليگ پنجم به صبا رفت و با اين تيم دوران خوبى را در ٣٥ سالگى سپرى كرد و زننده اولين گل ايران در جام جهانى ٢٠٠٦ بود تا اگرچه اين جام به تلخى براى ايران به پايان رسيد اما براى يحيى خاطره ساز شد، انگار ناف يحيى را با گل هاى ملى تلخ بريده بودند و اين پايان حضور گل محمدى در تيم ملى بود.

هفته هاى پايانى ليگ هفتم و با بركنارى ضيايى، مديريت صبا سكان هدايت تيمش را به گل محمدى ٣٨ ساله سپرد تا يحيى به عنوان مربى بازيكن ليگ را با صبا به پايان ببرد، همان ليگى كه صبا با دريافت چهار گل از پرسپوليس آماده قطبى شانس قهرمانى اين تيم را زياد كرد.

تربيت يزد، نساجى و دوباره صبا تيم هاى بعدى يحيى در آغاز دوران مربيگرى بودند، نتايج خوب يحيى با صبا و ناكامى پرسپوليس پرستاره با ژوزه، رويانيان ماجراجو را بر آن داشت تا سكان هدايت پرسپوليس را به گل محمدى بدهد، يحيى با نتايج قابل قبول با پرسپوليس اين تيم را از قعر جدول و باخت هاى پياپى نجات داد تا پرسپوليس كمى به ثبات برسد و ليگ را با مقام هفتمى تمام كند، اما شكست تلخ مقابل سپاهان در فينال جام حذفى در ورزشگاه آزادى و خداحافظى غريبانه مهدوى كيا و اشک هايش در برنامه نود سكوهاى آزادى را ملتهب كرد تا گل محمدى تنها بعد از گذشت شش ماه حيا كن رها كن بشنود. اخراج از پرسپوليس انگار دوباره يحيى را احيا كرد و اين بار با نفت و ذوب نتايج بسيار خوبى گرفت و دوبار فاتح جام حذفى شد.

تراكتور و پديده تيم هاى بعدى يحيى بودند كه در اولى ناموفق و در مشهد كاملا موفق عمل كرد تا دوباره نيمكت پرجاذبه پرسپوليس به او چشمک بزند و در روزهايى كه كاملا فوتبال ايران روبه ايرانيزه شدن مى رود با اكيپى كاملا پرسپوليسى به دنبال ماجراجويى تازه باشد. نيمكتى كه به شايسته ترين مربى پرسپوليسى ايران رسيد. اين شما و اين آقاى گل محمدى ٤٩ ساله و پرسپوليسى متفاوت.