سه صحنه و واقعيت فوتبال

صحنه اول:
بازي سپاهان و استقلال حكايت بس آشنا را از فوتبالمان به تصوير مي كشيد. جائي كه دو تيم بزرگ اين روزهاي فوتبال ما براي حضور در فينال به مصاف هم مي روند. بازي بسيار جالب است. جائي كه فوتبال ما بايد بزرگي كند و تجربه هاي خود را به تصوير كشد اما براستي اين گونه بود؟ نگاهي به اتفاقهاي درون زمين مي افكنيم خسرو حيدري بهترين مدافع و بال راست فوتبال ما چگونه آسان اخراج مي شود ؟ حيدري قرار است كه براي ما در جام جهاني بزرگي كند (البته اگر جام جهاني براي ما باشد) او براحتي آب خوردن از زمين اخراج مي شود. آرش برهاني بازيكني كه سابقه حضور در تورنمنت هاي بزرگ را دارد هم بي دليل اخطار مي گيرد و امير قلعه نوعي بنا به گفته خودش به فرهاد مجيدي بخاطر مردم زمان زيادي بازي مي دهد و سرانجام پس از بازي هم بهانه جوئي هاي از نوع امير قلعه نوعي دارد كه دشمن پنهاني وجود دارد كه مي خواهند او را زمين بزنند و از همه بدتر مدير بالاي سر او است كه همه كاسه و كوزه اين بازي را به سر تيم ملي ميشكند و مي گويد خلعتبري تمارض كرده كه در بازي نيمه نهائي بوده است و اين در حالي است كه بايد اين گفته خودش را اثبات كند حكايت رحمتي هم جالب است كه در اقدامي عجيب پنالتي مي زند و پنالتي را خراب مي كند و كسي نمي داند به چه دليل قلعه نوعي چنين اشتباهي را مي كند و چرا امير حسين صادقي پنالتي مي زند در حاليكه همگان مي دانند اصولا او نمي تواند پنالتي زن باشد مي پرسيم اين همه هياهو و جنجال و احساسات كه در كنار الفاظ ركيك عليه خلعتبري در ميدان وجود دارد چه چيزي جز آماتوريزم كامل فوتبال ما را نقش مي زنند ؟

صحنه دوم :
بازي پرسپوليس و پيكان است جائي كه پرسپوليسي ها احساسي بودن خود را اثبات مي كنند. در جريان بازي به بازيكنان مي نگريم همه بازي تحت تاثير احساسات است و اوج اين احساسات استفاده از كريمي است كه تنها كارش در زمين چند دريبل زني بي دليل است. كريمي زماني به ميدان مي آيد كه تماشاچي او را صدا مي زند و يحيي گلمحمدي كه قبلا احساساتي عمل كردنش را در آخرين برنامه 90 در سال 91 را ديده ايم اعلام مي كند كه كريمي آماده نيست اما او بازي مي كند.

 اين تمامي درد پرسپوليس نيست عادل كلاه كج به چه دليل به ميدان مي آيد؟ چرا مهدوي كيا كه در برنامه 90 از آمادگي بدني خود سخن مي گفت با لباس شخصي كنار باقري مي نشيند؟ در پيكان چه خبر است ؟ زنيدپور بي انگيزه است و با حقي سر يك ضربه آزاد نزديك است گلاويز شوند. مبعلي و كاملي مفرد روزگاري ملي پوش بودند اما حالا حتي در حد دسته اولي پيكان نيستند. آنها بي انگيزه هستند و از اين حوادث زياد در فوتبال يكشنبه است.

صحنه سوم :
بازي منچستر يونايتد و چلسي است. بازيكنان به زمين مي روند با بازيكن آفريقائي تبار چلسي در زمين است گل پيروز بخش خود را مي زند اما تورس كه براي اتلاف وقت تعويضش صورت گرفت. صدايش در نمي آيد در چلسي تري و لمپارد بازي نمي كنند چون نام دارند اما چون كريمي و مجيدي به نام آنها بها داده نمي دهند و از بهترين ها بازي مي گيرند. فن پرسي و روني و گيگز هم نامشان باعث نمي شود كه در زمين باشند. در جريان بازي الفاظ زشتي كه نثار خلعتبري مي كنند به آنها نمي دهند. گيگز 40 ساله به ميدان مي آيد. او انگيزه دارد او بر خلاف امثال كاملي مفرد و مبعلي و ... نيست كه از فوتبال خسته باشد اما به اصرار در تيم بازي مي كند بازي منچستر يونايتد و چلسي صحنه هاي زيبا دارد و سرعت دارد و تاكتيك دارد و آمادگي روحي و بدني دارد. آري فوتبال حرفه اي تفاوت خودش را با زرد و قرمز و آبي هاي آماتوريزم ايران نشان مي دهند و به ما مي گويند چرا بايد فوتبال ما براي جام جهاني رفتن در مصاف با ازبكستان و لبنان و قطر با مشكل رو به رو بايد شود. زيرا آمادگي ندارد و همه فوتبال ما حرف است و حديثهاي بي معني ...