سه - هیچ؛ به احترام شعور مردم؛ ول كلاسيكو!

آنچه با لغو بازی پرسپولیس و سپاهان در اصفهان اتفاق افتاد، بی حرمتی به میلیون ها هوادار فوتبال در ایران بود. اگرچه نبرد كلاسیك و جذاب این دو تیم تا به حال حواشی ریز و درشت زیادی داشته كه برخی از آنها به هیچ وجه خوشایند نبوده اند، اما هرگز كار به این درجه از «دهان كجی» آشكار خطاب به مردم نرسیده بود. این بار اما در اصفهان یك ركورد شكست؛ ركورد خودخواهی، ركورد بی اعتنایی به درك و شعور افكار عمومی و البته عدم توجه به قانون محوری و نظم گرایی. در حال حاضر و مطابق روال، پرونده این بازی برای تعیین تكلیف به كمیته انضباطی ارجاع شده است و چه بسا زمانی كه شما این مطلب را می خوانید حكم كمیته صادر هم شده باشد، اما به نظر می رسد ركن قضایی فدراسیون باید با صدور یك رای بی ملاحظه و قاطعانه، از شأن و حرمت میلیون ها مخاطبی كه عصر یكشنبه رسما به استهزا گرفته شدند، صیانت كند. حقیقت آن است كه نتیجه این بازی باید سه بر صفر شود؛ حكمی كه در آن پیروزی پرسپولیس اهمیت چندانی ندارد، بلكه جنبه مهمش شكست سپاهان و تفكری است كه گمان می كند می تواند با توسل به هر وسیله و ابزاری به هدف خود برسد. به این چند نكته توجه كنید.

یك- مسلما محرومیت از حضور تماشاچی در بازی به این مهمی برای باشگاه سپاهان قابل هضم نبود، اما گاهی تصمیماتی گرفته می شود كه تابع اولویت های بالاتر است. لیگ ایران امسال به اندازه كافی تعطیلی و وقفه داشته و با تاخیر و تعلل های بیشتر، ممكن است عملا ناقص بماند. دیدار سپاهان و پرسپولیس به دلیل بیم از شیوع ویروس كرونا بدون تماشاگر شد؛ ویروسی كه روشن نیست چه زمان از كشور رخت برخواهد بست. اگر قرار است منتظر بمانیم این مشكل كاملا از بین برود و همه مسابقات با حضور تماشاگر برگزار شود، شاید مثلا باید یك ماه بازی ها را تعطیل كنیم؛ آیا چنین چیزی ممكن است؟ مگر خون سپاهان از استقلال و شهرخودرو رنگین تر است كه همان روز در ورزشگاه بدون تماشاگر میزبانی كردند و هر دو هم برنده شدند؟ آیا اگر مقرر كنند بازی پنجشنبه پرسپولیس و شهرخودرو هم بدون تماشاگر باشد، سرخ ها حق خواهند داشت به بهانه ازدحام در مقابل هتل و پنچری اتوبوس و ... در زمین حاضر نشوند؟ همین امسال بازی پیكان و استقلال در آخرین ساعات به دلایل امنیتی از ورزشگاه شهرقدس به آزادی منتقل شد، همانطور كه بازی پرسپولیس و نفت مسجدسلیمان تا صبح روز مسابقه صد بار لغو و تثبیت شد و نهایتا در روزی كه پرسپولیس باخت، تعداد بسیار كمی از هواداران توانستند به ورزشگاه بروند. این مسایل در سال پرماجرای ایران در حوزه فوتبال پیش آمده و ممكن است همچنان هم ادامه داشته باشد. در این میان تنها تیمی هم كه ساز خودش را زده، سپاهان بوده؛ واقعا چرا؟ تافته جدا بافته هستید؟

دو- لابلای توجیهات شلخته و پریشان سپاهانی ها اما دو استدلال خاص وجود دارد كه رسما «توهین آمیز» است. اولی به مقایسه این بازی با تاخیر دو ساعته رخ داده در فینال جام حذفی فصل پیش مربوط می شود. اول اینكه آیا درست است چون یك جا بی نظمی شده، جای دیگر هم بی نظمی صورت بگیرد؟ آیا یك ناهنجاری، می تواند دلیل مشروع برای خلق ناهنجاری جدید باشد؟ نكته دیگر اینكه ماهیت آن اتفاق به طور كامل فرق داشت. پرسپولیس میزبان نبود و تقصیری در به هم خوردن تقسیم بندی سكوها نداشت. بازیكنان هر دو تیم هم در زمین حاضر بودند و صرفا مقاومت مدیران داماش برای صیانت از یك بند قانونی منجر به تاخیر در آغاز بازی شد. چهره سرخ و برافروخته برانكو، قاب ماندگار از آن شب عجیب است كه به وضوح نشان می داد تعلل رخ داده خوشایند پرسپولیس نبوده؛ خب اینها چه ربطی به غیبت سپاهان در زمین خودش دارد؟ اگر امروز سپاهان برای ارتكاب به بی نظمی به مصداق فینال جام حذفی استناد كند، چه تضمینی هست كه فردا تیمی دیگر برای انجام تخلفی تازه، به رفتار اخیر سپاهان استناد نكند؟ استدلال غلط دوم اما ربط دادن این داستان به منافع ملی است؛ اینكه «اگر در ورزشگاه خالی بازی می كردیم، كنفدراسیون برای هوا كردن میزبانی های ایران بهانه به دست می آورد.» خداوكیلی خودتان از این حرف ها خنده تان نمی گیرد؟ ویروس كرونا نصف دنیا را تعطیل یا معطل كرده و حتی در سری آ ایتالیا هم خیلی از مسابقات را به تعویق انداخته است. یعنی AFC شعور ندارد كه فرق بحران گذرای ناشی از یك بیماری با مسایل و موانع امنیتی را تشخیص بدهد؟ بعد شما به خاطر منافع ملی(!) بازی نكردید، شهرخودرو و استقلال كه بازی كردند، منافع ملی را به خطر انداختند؟

سه- یك لحظه تعلقات رنگی تان را بگذارید كنار و به آنچه رخ داده، با عینك بی طرفی نگاه كنید؛ تیمی كه بهترین مهاجم و ستاره اش مصدوم بوده، در شهر و ورزشگاه خودش حاضر به انجام بازی نشده. به ورزشگاه رفته، اما فایل صوتی سرمربی اش هست كه به بازیكنان توصیه می كند بالا نروند. مدیران این تیم با افتخار ادعا می كنند تا آخرین لحظه به جای آماده سازی تیم، در حال مذاكره با مقامات كشوری برای لغو دیدار بوده اند. ناظر مسابقه هم به صراحت می گوید حتی خواهش های او برای به زمین آمدن میزبان افاقه نكرده؛ حالا به نظر شما اگر چنین تیمی تنبیه نشود و قسر در برود، سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟ آیا این رفتار، به بدعتی جدید و بسیار خطرناك در فوتبال ایران تبدیل نخواهد شد؟ موضوع به اندازه كافی روشن است، مگر اینكه نخواهیم سر صلات ظهر، خورشید داغ را وسط آسمان ببینیم كه خب این یك بحث دیگر است.