سوء استفاده از اختلاف پرسپوليس و پيروزي

پرونده پرسپوليس وفايي و پيروزي كاشاني يكي از مهمترين موضوعات ورزشي به حساب مي آيد كه از سوي سازمان تربيت بدني و دولت مسكوت مانده است.

مهمتر از آن، مسئله حضور تيم ها و مدارس فوتبالي است كه با سوء استفاده هايي مواجه شده و گروهي از اين دو دستگي به نفع خود بهره مي برند.
در ليگ هاي فوتبال، واليبال، فوتسال و ... تيم هايي حضور دارند كه نه رسميت پرسپوليس دارند، نه پيروزي و تنها توسط رابطيبن خود در مسابقات رسمي شركت مي كنند.
سازمان تربيت بدني تنها مرجعي است كه بطور قطع از واقعيت هاي پشت پرده و واگذاري يك ملك (پرسپوليس) با دو سند (پرسپوليس – پيروزي) اطلاعات كافي دارد و در مقاطعي بنابه دلايلي اظهار بي خبري مي كند.
از سوي ديگر بحث واگذاري باشگاه ها به بخش خصوصي و خصوصي سازي مورد توجه مسئولان ورزشي و دولتي است كه لازم است براي پيشرفت ورزش در كشور هر چه سريع تر مشخص و اجرا شود.
البته با كمي تامل به اين واقعيت مي رسيم كه در كشور ما بخش خصوصي در ورزش وجود خارجي نداشته و نخواهد داشت. چرا كه دولت دو باشگاه عظيم پرسپوليس و استقلال را با اين هواداران به هيچ شخص، نهاد، سازمان يا ارگاني واگذار نخواهد كرد زيرا اين دو باشگاه مي توانند بزرگ ترين احزاب ورزشي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي را تشكيل دهند كه براي حفظ امنيت مملكت بايد زير نظر دولت هدايت شود.
در اين مقال سوال ديگري مطرح مي شود كه اگر قرار است اين دو باشگاه با مديريت دولت هدايت شود پس چرا سر و ساماني به آن داده نمي شود و دولت شرايط توسعه و گسترش سطح ارتقاي آنها را ايجاد نمي كند و بزرگترين صنعت دنيا را با بلاتكليفي مواجه ساخته است. صنعت فوتبال در باشگاه پرسپوليس و استقلال مانند ماشين آخرين مدلي است كه با آن آجر و سيمان حمل مي شود.
در دوره اي حبيب كاشاني و علي فتح اله زاده را كه دو عنوان قهرماني ليگ برتر و جام حذفي را در يك فصل كسب كرده اند را به جرم قهرماني، عزل و در دوره اي ديگر اين دو را به عنوان سرپرست دو باشگاه فوق منصوب مي نمايند. اين عزل و نصب ها چه معنايي جز سردرگمي، در جا زدن و سقف كوتاه ورزش دارد!؟
اگر شركت يا باشگاهي در يد اختيار بخش خصوصي قرار گيرد و دولت در آن دخالتي نداشته باشد، يقينا هيچ پيشرفت و موفقيتي در آن نمي بينيد و تداوم نخواهد يافت. نمونه بارز آن حضور افراد دولتي در شركت ها و باشگاه هاي خصوصي است.
در نتيجه قطعا بحث خصوصي سازي در باشگاه هاي مردمي منتفي و تنها هدف اين موضوع پراكندگي هواداران آن است. پيش از اين، سرخپوشان پايتخت با دو نام پرسپوليس و پيروزي مد نظر بودند اما با نزديك شدن حسين هدايتي به سازمان تربيت بدني، اين معظل از دو باشگاه به سه باشگاه ارتقاء يافت. هم اينك تيم و هواداران قرمز در اختيار باشگاه پيروزي (حبيب كاشاني) است. برند نام پرسپوليس در اختيار شركت فرهنگي ورزشي پرسپوليس (اسماعيل وفائي) و تاريخچه و بازيكنان و بزرگان سرخپوشان نيز در تيم استيل آذين (هدايتي و آجورلو) حضور دارند!
اين همان تدبير سازمان ورزش است كه هر از چند گاهي هواداران ميليوني قرمز را تجزيه مي كند. هم اينك نيز قرمزهاي پايتخت به 3 تيم تفكيك شده اند تا هواداران از فوتبال و ورزش دلزده و عطاي آن را به لقاي آن ببخشند و به دنبال مشغله هاي زندگي خود بروند تا سكوهاي ورزشگاه ها خالي از سكنه گردد، شايد با اين روش راحت تر به جام جهاني برويم.
افسوس كه ما ديگر نمي توانيم به تيم ملي فوتبال ايران افتخار كنيم و بايد توسط مديران عالي رتبه فدراسيون فوتبال كشورمان به انواع كره هاي جنوبي و شمالي و همچنين ژاپن افتخار كنيم... اين موفقيت را با سازمان ورزش و فدراسيون فوتبال تبريك مي گوييم.
----------------------
بقلم محسن رنجكش