سوال روز : آیا «علی» ها عامل آغاز تنش روی سکو ها بودند؟

دربی 75 ؛ البته فقط در یک نیمه دربی قشنگی بود، بخصوص برای پرسپولیس یها که مدتها بود از تیم شان بازی روبه جلو و کلاسیکی را ندیده بودند، در این بازی ژوزه ثابت کرد که «دربی باز» است و توانست در روزی که تیم استقلال مغرورانه پای به بازی نهاده بود با ترکیبی منطقی تیم استقلال را فلج کند تا مهاجم حریف یعنی برهانی هم لب به واقعیت گشاید که پرسپولیس آنها را سورپرایز کرده است.

نیمه اول را بجز در سه دقیقه نخست تمام کمال به نفع پرسچولیس بنویسید،شاید چنانچه در پشت سر مهاجمان هافبکی چالاکتر از کریمی و خلاق مثل او داشت، در همان نیمه کار استقلال تمام میشد.

اما در نیمه دوم؛این استقلال بود که سورپرایزمان کرد، فرستادن حنیف عمران زاده به خط حمله نشان از ترس فوق العاده امیر از هارمونی بالا و فاصله مناسب خط دفاع تا هافبک پرسپولیس بود که سعی کرد با بازی علی اصغری خط دفاع پرسپولیس را عقب نگه داشته و نگذارد تا خط هافبک او بیش از این بازیچه خط هافبک جنگنده پرسپولیس شود. او دست از نفوذ های سیاوش اکبرپور هم کشید و او را برابر حسین ماهینی قرار داد تا باز هم ثابت کند که در اندیشه حفظ نتیجه و جلوگیری از طوفان سرخ است و نه بیشتر.

تعویض های امیر هم چنگی به دل نزد، او بجز منوچهری مهاجم که قرار بود همان نقش ده دقیقه حنیف را ایفا کند، دو بازیکن دیگر را تنها با هدف جلوگیری از همپاشیدگی خط هافبک به میدان فرستاد؛ اما جوک این بازی را امیر تعریف کرد که گفت: تعویض هایش همه در فاز حمله بوده است! و یا با این بازی نوید قهرمانی داد، ولی درکنار بازی تأخیری، علی اصغری و بحرینی استقلال نباید از نقش تماشاچیان حریف هم به سادگی گذشت.

درست در دقیقه ده که کُرنر پرسپولیس شکل گرفت، تماشاچیان استقلال که هیچگاه به علی کریمی توهین نمیکردند، به یکباره دست به سنگ و بطری آب شده و به او حمله کردند، این حمله تماشاچیان باعث تأخیر در بازی شد و در ادامه تماشاچیان پرسپولیس نیز فریب خورده و آنان هم دست به همین کار زدند تا عملا شکل بازی به سکون برسد.

امیر ترسیده بود و تماشاچیان استقلال هم خوب به فریادش رسیدند و البته تماشاچیان پرسپولیسی این را نفهمیدند.