سوغات هند؛ طاووس یا خستگی؟

 در فوتبال ایران معمولاً وقتی تیم ها در بازی های آغازین لیگ نتیجه نمی گیرند، می گویند: «ما مدت ها از کوران مسابقات دور بودیم، دیدارهای تدارکاتی داشتیم اما شما می دانید که بازی دوستانه با بازی رسمی تفاوت دارد و ما زمان نیاز داریم.» وقتی به دلیل اتفاقاتی مثل اردوهای تیم ملی، شرایط جوی که منجر به لغو بازی ها می شود یا... تیم مجبور است در یک هفته دو بازی انجام دهد و نتیجه نمی گیرد، باز مربیان می گویند: «فشار زیادی روی بازیکنان ما بود، استراحت به اندازه کافی نداشتیم، بازیکنان ما عادت به انجام دو بازی در یک هفته ندارند و...»

اثبات اینکه این حرف ها بهانه است یا واقعیت معمولاً کار سختی است. کسی شک ندارد که استراحت کافی میان دو بازی و قرار گرفتن در فضای رقابت راندمان بازیکنان را بالا می برد اما فشردگی مسابقات همیشه بد نیست. اگر تیمی به اندازه کافی بازیکن باکیفیت داشته باشد اتفاقاً می تواند از این فرصت برای بازی دادن به بازیکنان جوان یا آنها که کمتر فرصت دارند استفاده کند و به بازیکنانی که همیشه در ترکیب فیکس هستند زمان بیشتری برای استراحت بدهد. مشابه این اتفاق با ریتم بالا در مسابقات فوتسال انجام می شود، معمولاً بازیکنان اصلی برای دقایقی بیرون می آیند تا نفس چاق کنند و بازیکنان ذخیره هم از این فرصت برای اثبات شایستگی شان استفاده می کنند.

هوای شرجی هند، شرایط کرونایی و قرنطینه آزار دهنده در هتل، برگزاری بازی ها با استرس، بالا رفتن ریسک مصدومیت بازیکنان و... همه عواملی بودند که پرسپولیس را تحت فشار قرار دادند اما بازی مالکانه تیم یحیی گل محمدی و نحوه مدیریت بازیکنان باعث شد تا این مسابقات برای پرسپولیس شبیه یک اردوی فشرده شود، دست کم در سه بازی، پرسپولیس برای دقایقی شرایط تمرینی را تجربه کرد و گل محمدی با فراغ بال این فرصت را پیدا کرد تا تغییرات تاکتیکی را در یک بازی رسمی تست بزند.

این بازی ها برای بازیکنی مثل شهریار مغانلو و حتی عیسی آل کثیر یک فرصت ممتاز بود تا با گلزنی از زیر فشارها رهایی پیدا کنند، اعتماد به نفس شان را بازیابند و حالا با فراغ بال در لیگ حاضر شوند، بازیکنی مثل محمد شریفی دیده و تحسین شد، خط دفاعی بدون سیدجلال دوباره آزمایش شد، وحید امیری در پست تازه محک خورد، مهاجمان کمتر فرصت هدر دادند و فرشاد فرجی هم بعد از رهایی از کرونا در ترکیب قرار گرفت. اینها همه می توانند سوغاتی مثل یک طاووس از هند برای پرسپولیس و یحیی باشند اما بازیکنانی مثل سیامک نعمتی، احسان پهلوان و مهدی ترابی که مورد اعتماد یحیی هستند بدون استراحت کافی دویدند. این سه نفر عملاً ریتم هجومی پرسپولیس را مدیریت می کنند و ترابی حتی در بازی آخر چند بار مصدوم شد و ممکن است این همه فشار توان او را در بازی های فشرده لیگ که تیم حق هیچ اشتباهی ندارد اثرگذار باشد و آن زمان همه یاد هند بیفتند و فشار بازی ها و شرجی که سوغاتی خوبی نبود...

پرسپولیسی ها ماه ها است جز تمرین و مسابقه و حالا قرنطینه فرصت زیادی برای «زندگی» غیرفوتبالی پیدا نکرده اند و شاید بشود نوعی فوتبال زدگی را در رفتار بعضی از بازیکنان دید. حفظ روحیه مبارزه طلبی برای مدت طولانی در همه بازیکنان کار دشواری است. باید دید در جام حذفی و لیگ که همه تیم ها با اشتیاق زیادی برای متوقف کردن این تیم به زمین می آیند یحیی گل محمدی و کادر فنی او چه ترفندهای تازه ای دارند.