سومین قدم، بوسنی

شاید اگر آرژانتین را بزرگترین و پرسابقه ترین در بین حریفان تیم ایران در جام جهانی بدانیم باید مدعی باشیم که بوسنی و هرزه گوین گمنام ترین حریف ما است که این نکته صحیح می باشد.

اما نباید از یاد ببریم که بوسنی و هرزوگوین تیمی است که ریشه در تیم یوگوسلاوی سابق دارد که در جنگهای دهه 90 این کشور جدا شده و صاحب فوتبالی مستقل از سال 1996 شده است. اما بد نیست برای این که این تیم را بیشتر بشناسیم و آمارهای نداشته این تیم در جام جهانی را ربط به آمارهای تیم یوگوسلاوی دهیم. نگاهی به این کشور بیاندازیم.

 روزگاری  مردی بزرگ به نام مارشال تیتو که در جنگ جهانی دوم رهبر پارتیزانهای ضد آلمانی بود از پادشاهی صربستان و جمهوری های کرواسی و اسلوونی کشوری ساخت که به نام یوگوسلاوی یا اسلاو جنوبی ساخت. اسلاو نژادی قدرتمند از بعد جسمانی در منطقه اروپا است که دارای توانائی فیزیکی زیادی است و شاید چنین است که تیم یوگوسلاوی سابق دارای سوابق درخشان زیادی چون سه مدال نقره المپیک در سه المپیک 1948 و 1952 و 1956 و مدال طلای 1960 شده است و در المپیک لس آنجلس گردن آویز برنز نصیب یوگوسلاو ها شده است. تیم یوگوسلاوی سابق تا سال 1998 که آخرین حضور خود را در جام جهانی تجربه کرده است توانست در 9 دوره جام جهانی حضور داشته باشد که ماحصل آن دو حضور در نیمه نهائی این مسابقات در سالهای 1930 اروگوئه و 1962 شیلی بود. یوگوسلاوها در سالهای 1954 و1958 و 1990 هم تا مرحله یک چهارم نهائی رفته اند و توانسته اند 33 بازی جهانی داشته باشند که ماحصل آن 14 برد و 7 تساوی و 12 باخت و 55 گل زده و 42 گل خورده است. ضمن آن که  باید عنوان سوم جام جهانی 1998 کرواسی را هم مرتبط به این فوتبال دانست.

 امروزه دیگر نامی از تیم یوگوسلاوی سابق نیست و تیمهای بوسنی و کرواسی و مقدونیه  مونته نگرو و صربستان و اسلوونی از آن تیم انشعاب پیدا کرده اند که در همین جام جهانی شاهد حضور دو تیم بوسنی و کرواسی از این مکتب فوتبالی هستیم.

 بیشتر حریفان یوگوسلاوی سابق در جام های جهانی از آمریکای جنوبی و اروپا بوده اند و این تیم تنها یک بار با حریفان آفریقائی و آن هم در سال 1974 قرار گرفته که تیم ملی زئیر بوده و با نتیجه 9 به 0 این تیم را شکست داده است و در برابر تیمهای آسیائی دو باره قرار گرفته که یک بار تیم ملی امارات را در سال 1990 ایتالیا در سومین بازی خود با نتیجه 4 به 1 برده است و یک بار هم در بازی اول خود در جام جهانی 1998 در مقابل تیم ملی کشورمان قرار گرفت که آن بازی را هم با نتیجه یک به صفر برده است. تیم یوگوسلاوی در 9 بازی سوم خود در جام های جهانی گذشته صاحب 3 برد و 4 تساوی و4 باخت شده است. حال بوسنی و هرزهگوین قصد دارد که میراث گذشتگان خود را حفظ و شاید هم پر بار سازد این تیم با فوق ستاره و کاپیتان خود در نوک حمله بدون هیچ فشار مضاعفی پای به این مسابقات گذاشته است و در مقابل تیم ملی ما قرار دارد که شاید قرار باشد انتخاب از برادر بزرگتر یعنی یوگوسلاوی را در سال 1998 این بار در سال 2014 بخواهیم که از کوچکترین برادر جمهوری بالکان بگیریم.

 به یاد داشته باشیم که فوتبال ایران هم تا حد زیادی پیشرفت خود را مدیون مربیان این دیار باید بداند. از رایکوف در دهه 70 تا استانکو پابلوکوویچ در دهه 90 و بعد به تومیسلاو ایویچ و بلاژویچ سرمربی ای که هم در بوسنی و هم در ایران سرمربی بوده باید اشاره کنیم که نقش بسزائی در پیشرفت فوتبال ایران داشتند و از یاد نبریم که آخرین سرمربی تیم ملی ایران یعنی برانکو ایوانکوویچ هم مردی از دیار یوگوسلاوی سابق بوده است.