سیاه بختی؛ ارمغان وزیری که متهم به قرمزها بود

آنهایی که کمی حرفه ای و جدی تر فوتبال را دنبال می کنند همان هایی که تعلق خاطر به رنگ قرمز دارند،همان هایی را می گویم که بعد بردهای برانکو بی توجه به کری خوانی های رایج در فوتبال،فقط از یک چیزشاکر بودند؛ شکر از اتمام دوره قبل و پایان دلال بازی ها برای انتخاب سرمربی خارجی.آن روزهایی که برانکو بود پرسپولیسی های واقعی و آنهایی که درد دوره قبل را کشیده بودند،فقط از یک چیز خوشحال بودند؛ دیگر خبری از انتخاب سرمربی غریبه با فوتبال ما نیست.یک برانکوست که حتی آمار بازیکنان لیگ یک را دارد، آمارمدافع متوسط پیکان تهران.آمار نادری ناشناخته و جوان در بلژیک. آمار خیلی از چیزها را.یک برانکو بود که نه دنبال بمب بود نه خریدهای گران و بی مصرف. کلا 14 بازیکن داشت که بازی بین آنها تقسیم می شد و خیال همه آنقدر راحت بود که وقتی شاه مهره ای مثل طارمی در پنجره بسته رفت؛ همه گفتند ایرادی ندارد برانکو می تواند تیم را قهرمان کند و اعجاب آور اینکه کرد.دبل هم کرد.

آرامشی که به یغما رفت
اشتباه نشود،این نوشته ها در مدح برانکو و بالا بردن افراطی اش نیست. فقط اشاره به یک دوره آرام 4 ساله است که در آن 4 سال هیچ خبری از اخبار گیج کننده امروز نبود.حتی اگر برانکو فصل قبل دو جام را هم به دست نمی آورد باز هم اکثریت، رای به ماندنش می دادند چون آن چیزی را به پرسپولیس برگردانده بود که سال ها در نبودش،تیم ضربه خورد؛آرامش و آرمش و آرامش.حتی وزارت ورزش هم که هیچ نقشی در ماندن و حضور برانکو نداشت و فقط عرضه پراندنش را با انتخاب افرادی همانند ایرج عرب و نبی داشت، بعد از قهرمانی های قرمز سینه سپر می کرد و خودش را "سهامدار" موفقیت می دانست. تردید دارید؟ سری به توئیتر مازیار ناظمی بزنید.

دلالی با طعم اسپاگتی مسموم
برانکو رفت و حالا پرسپولیس مانده و دلال هایی که چهار سال تمام لحظه شماری می کردند.هر رسانه در حال "پرزنت کردن" یک سرمربی خارجی است.اما به طور اتفاقی همه ایتالیایی! عجیب نیست؟ چرا فقط ایتالیایی؟ سرنخ را بگیرید به یک "اتاق واحد" می رسید که پول ها از آنجا "تقس" می شود. فقط گزینه های ایتالیایی و صد درصد شکست خورده و ناکام در آن هست.مردانی که هرجا رفتند اخراج شدند.بدون جام، بدون عنوان، بدون هیچ نقطه درخشانی. ایرج عرب که حتی عرضه راضی کردن یحیی گل محمدی، که بزرگترین آرزوی زندگی اش نشستن مجدد روی نیمکت پرسپولیس بود، را هم نداشت، همچون کودکی معصوم بین این گرگ ها افتاده و خودش هم نمی داند تکلیفش چیست.روابط عمومی پرسپولیس هم کلا تعطیل و وامانده.همویی که یک روز کلمه پر شر "خیریت" را در دهان طارمی چپاند تا بدترین مشاوره رسانه ای زندگی اش را به این بازیکن دهد هم دیگر نمی آید که دست کم با تکذیب کردن این اسامی کمی به هواداران آرامش دهد.

مدیران قبل چرا ورود نمی کنند؟
کاش همین امروز محمد رویانیان، حبیب کاشانی، محمدرضا سیاسی،محمد حسن انصاری فرد خودشان را به عرب برسانند و به او بگویند چگونه در گذشته وضعیت پیچیده امروز او را داشتند و چگونه با انتخاب های "غلط "روزهای سیاه را به تاریخ قرمزها تحمیل کردند. کاش رویانیان بیاید و بگوید که چگونه آن همه پول بی زبان را هدر داد، بازیکن بزرگ آورد اما دست آخر درفاصله یک هفته به آغاز لیگ سراغ پیرمردی رفت که اصلا نمی دانست ایران کجاست و فوتبالش چیست. رویانیان، خام دلال ها شد بیش از یک میلیون یورو به مانوئل ژوزه پرتغالی داد و باقی ماجرا که احتیاج به بازگویی مجدد ندارد. کاش کاشانی بیاید و بگوید چگونه مرتکب اشتباه شد و کرانچار را ناگهان آورد و بدتر ازهمه چگونه او را زود اخراج کرد. نتایج خاطرتان هست؟آنهایی که کمی حرفه ای تر و جدی تر فوتبال را دنبال می کنند،همان هایی که تعلق خاطر به رنگ قرمز دارند خاطرشان است چگونه یک دهه بی جامی ، شکل گرفت. خشت خشتش را همین مدیران ناآگاه از جریانات فوتبال، روی هم گذاشتند. ملاتش هم از اتاق دلال ها جور شد. مهندسی اش هم روی سکوها .پای دلال ها هم کاملا مشخص؛ همان هایی که شماره کارت می گرفتند و بعدش ناگهان یک گزینه جدید خارجی در صفحه یک روزنامه های ورزشی معرفی می شد. آخرین بار، زمانی که برانکو آمد هنوز کانال های تلگرامی اینچنین قوی نشده بودند.حالا دلال ها سراغ "فیک نیوزها" می روند و ناگهان می بینید اسم چند ایتالیایی بیکار و بی کارنامه، پخش می شود.زبل ترها پول گرفتند و در کانالشان گذاشتند، احمق ترها هم هم بی جیره و مواجب در حال کپی پیست هستند و بیچاره هواداران.

خارجی با کدام شناخت؟
 سوال این است؟ چرا باید حتما گزینه خارجی،جانشین برانکو شود؟ اشتباهی که رویانیان و باقی مدیران سابق پرسپولیس کردند وآن روزهای سیاه را به ارمغان آوردند باید حالا "چراغ راه" پرسپولیس باشد.  مربی خارجی که تا به حال در فوتبال ما کار نکرده، دست کم به یک فصل کامل،زمان احتیاج دارد تا به شناخت کافی و لازم برسد. طبیعتا این فرصت در استقلال و پرسپولیس به هیچ مهره خارجی و حتی داخلی داده نمی شود.پس همانطورکه آینده استقلال با استراماچونی کاملا نامشخص و پرخطر است، پرسپولیس هم اگر مرتکب چنین اشتباهی شود، بدون شک تاوان سنگین تری را بعد از سه قهرمانی متوالی پس خواهد داد. برانکو به عنوان یک خارجی وارد پرسپولیس شد اما همین گزینه خارجی، تجربه سال ها زندگی در ایران را به عنوان مربی و و سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در کارنامه داشت. برانکو آنقدر ایرانیزه شده بود که می دانست از همان بدو ورود نباید کِروات بزند چون در اینجا متداول نیست. کُرواتی که قانون کِروات را می دانست با این وجود در سال اول هیچ جامی را صید نکرد. اما به واسطه نزدیکی دست پرسپولیس به جام لیگ پانزدهم که تنها به واسطه تفاضل گل به استقلال خوزستان فقید رسید، هواداران قرمز به برانکو اعتماد کردند و ماحصلش هفت جامی بود که در سه سال بعد جارو شد. مهمتر از آن 7 جام، فینال لیگ قهرمانان آسیا بود که آن هم محصول صبر هواداران و اعتمادشان به همه تصمیمات سرمربی تیم بود. حتی اخراج ستاره هایی مثل طارمی، رضاییان و مسلمان هم مانع از این حمایت نشد.

سومین اشتباه هم از راه می رسد؟
داستان برانکو دست کم برای یکی دو سال باید فراموش شود. اما چاره چیست؟بهترین راهکار استفاده از اشتباهات مدیران قبل ورود برانکو است.همه گزینه هاییی که هیچ شناختی از فوتبال ایران ندارند فراموش شوند.آنها زمان کافی را ندارند و با توجه به بالا رفتن سطح توقع هوادارنی که در این سه ساله در صدر جدول بودند و جام دیدند، محال است تا نیمفصل کسی تحمل شکست و میانه نشینی جدول داشته باشد. انتخاب یحیی می توانست از بروز یک فاجعه جلوگیری کند اما ایرج عرب اصولا شناختی از مناسبات فوتبال ندارد و تصور کرده با گدایی از مدیران پدیده می تواند سرمربی موفق شان را برباید. عمل ربایش سرمربی را عرب برود از مدیریت الاهلی سعودی یاد بگیرد که بدون آنکه منت کسی را بکشند راحت مربی تحت قرارداد را ربودند به سمت جده.   عرب تا امروز دو اشتباه بزرگ و تاریخی انجام داده که هر یک از آنها برای بی اعتبار کردن هر مدیری کافی است؛ باز کردن درها برای خروج بدون غرامت برانکو و عدم موفقیت برای راضی کردن یحیی برای فسخ قرارداد با پدیده.اشتباه سوم که بهای سنگین تری هم دارد می تواند انتخاب یکی از همین ایتالیایی های بیکار و بی کارنامه باشد.ایرج عرب که محصول بی درایتی محض وزیر ورزش است از حراست وزارت خانه یک شبه مدیرعامل پرسپولیس شد و ناباورانه در حال برگرداندن قرمزها به دوره پیشا برانکوست.

او تا امروز دو گام اساسی را برداشته و اگر وزیر، همچنان منفعل باقی بماند آن وقت ماموریت نابود کردن "موفق ترین پرسپولیس تاریخ" توسط این مدیر"غریبه با فوتبال" به سرانجام می رسد. این هم ارمغان وزیری که سابقا متهم به پرسپولیسی بودن بود!