سیستم خوب، ارنج درست و تعویض های مناسب

خوب بازی کردن پرسپولیس چند دلیل داشت. یکی اینکه به چند تا از بازیکنان اصلی کالدرون اجازه بازی داد. شاید اینها قبلاً شبیه خودشان بازی نمی کردند مثل شجاع یا بشار رسن که البته مصدوم بود و شکل خوبی نداشت. حتی آمدن کمال و بازگشت سیدجلال به ارنج اصلی هم مؤثر بود ضمن اینکه هر کسی را در پست خودش بازی داده بود. این بازیکنان چند سال کنار هم بازی کرده اند و با اینکه یکی دو تایشان تازه واردند اما بقیه شکل و قالب تیم را می دانند و شاید برای همین باشد که شکل تیم بهتر شد.

اولین بار بود که کالدرون سیستم و ارنج خوبی را گذاشت و حتی تعویض هایش هم خوب بود و بازی را بست که حتی در این حالت هم صاحب موقعیت های زیادی شد. این نتیجه فکر و ارنج خوب بود در حالی که مثلاً نسبت به بازی با ماشین سازی یا نفت مسجدسلیمان بازی سخت تری داشتیم چرا که هم تیم حریف تیم بهتری بود و نفرات بهتری داشت هم اینکه پرسپولیس 9 سال بود در خانه این تیم نتیجه نگرفته بود. در این شرایط درست است که سه چهار موقعیت گل به ذوب آهن دادیم اما نزدیک 9-8 موقعیت به دست آوردیم که سه تایش را گل کردیم.

من همیشه گفته ام چرا وقتی باشگاه هایمان به لحاظ تأمین منابع مالی و دلاری مشکل دارند باید بازیکن خارجی بگیریم که استفاده نمی شود یا کمتر استفاده می شود. من این را در مورد رادوشویچ هم گفته بودم که البته به خاطر عدم توانایی فنی اش نبود. من معتقدم وقتی مشکلات اقتصادی داریم چرا باید برای بازیکنی دلاری هزینه کنیم که کلاً سه تا بازی می کند. البته رادو قطعاً می تواند گلر اصلی ما باشد اما در شرایطی که بیرانوند نباشد. در این شرایط معتقدم باید گلرهای دیگری از کشورمان را تربیت می کردیم چون در آینده با گران تر شدن دلار و محدود شدن منابع مالی مان شاید اصلاً نتوانیم بازیکن خارجی بگیریم. این نظر کلی من است اما کمتر پیش می آید دروازه بانی کلاً بیرون باشد و وقتی در ترکیب قرار می گیرد چنین عملکردی ارائه دهد. من واقعاً به این گلر احسنت می گویم. گلری که وقتی به یکباره درون دروازه قرار می گیرد هم عملکردی عالی داشته باشد هم کلین شیت کند. معمولاً زمان می برد بازیکنان نیمکت نشین به شرایط مسابقه برگردند. من خودم بازیکن بوده ام و اگر دو سه بازی روی نیمکت می نشستم باید رفته رفته به شرایط قبلی ام برمی گشتم اما الان از رفتار رادوشویچ یاد می گیرم. بازیکنان دیگر ما هم باید از این بازیکن یاد بگیرند که وقتی بعد از 10 بازی نیمکت نشینی به زمین رفت نمایشی بهتر از بیرانوند یا در سطح او ارائه داد. عملکرد رادوشویچ نشان داد خیلی از چیزها بر اساس پیش بینی اتفاق نمی افتد. او واقعاً فوق العاده بود.

در این بازی دو هافبک دفاعی ما یعنی نوراللهی و ربیع خواه در زمین می ماندند و دو بازیکن کناری یعنی ترابی و رسن جلو می رفتند و با دو مهاجم ترکیب خوبی می ساختند. همچنین مدافعان چپ و راست ما تا از نیمه رد می شدند نقش پاسور می یافتند و جلوتر نمی رفتند تا ضدحمله نخوریم چون می دانستند ذوب آهن تیم خوبی در ضدحمله هاست بخصوص از کناره ها. سیستم بازی پرسپولیس طوری بود که مدافعان به مرکز هم نمی رفتند اما نکته جالب توجه عملکرد آن چهار مهره جلو بود که خیلی خوب کار کردند.

ذوب آهن در خانه خود نمی توانست فشرده و دفاعی بازی کند و وقتی توپ در اختیارش بود دوست داشت حمله کند کما اینکه در 20 دقیقه ابتدایی بیشتر در زمین خودش بود. شاید اگر بازی در تهران بود فشرده تر بازی می کردند اما وقتی توپگیری می کردند دوست داشتند فوتبال بازی کنند. در این شرایط شانسی که آوردیم این بود که از موقعیت هایمان خوب استفاده کردیم و آن پنالتی که علیپور گرفت خیلی کمک کرد به باز شدن بازی. ما قبل از گل یک موقعیت داشتیم و در 10-5 دقیقه پایانی نیمه اول دو موقعیت ما داشتیم و دو تا هم آنها ولی موقعیت های آنها بر اساس کار ترکیبی نبود و بیشتر دنبال این بودند تا با ضربات ایستگاهی و ضربات سر به گل برسند.

پرسپولیس در ارسال از کناره هایی که روی دروازه اش می شود مشکل دارد. ما مدافع سرزن زیاد داریم اما مسئولیت پذیر نیستند. باید مشخص باشد اگر حریف ضربات ایستگاهی را یک ضرب یا دوضرب زد بازیکنان کجا باشند. در عین حال با اینکه رادوشویچ عملکرد خوبی داشت اما در خروج ها کاملاً اشتباه می آمد. یعنی بعضی وقت ها اصلاً نمی آمد و گاهی اوقات هم که می آمد اشتباه محاسباتی داشت که این هم می تواند به خاطر بازی نکردنش باشد. البته بیرانوند در خروج ها عالی است ولی باید روی این گلر هم کار شود چون ما در کرنرها آسیب پذیریم و خوب کار نکردیم.
کالدرون همچنان در بازی دادن به برخی نفرات در پست خودشان اشتباه می کند. با تمام احترامی که برای محمد انصاری قائلم اما او در دفاع میانی بازیکن بهتری است در حالی که محمد نادری در دفاع چپ شرایط بسیار خوبی دارد. ما نباید تیم را فدای شخص کنیم. به نظر من نادری در دفاع چپ بازیکن تأثیرگذارتری است بخصوص در بازی های تهران که نیاز داریم مدافعان کناری مان یک در مقابل یک ها را ببرند و به هجده قدم حریفان نزدیک شوند در حالی که انصاری وقتی از نیمه زمین عبور می کند دنبال ارسال توپ است و یک در مقابل یک ها را مشکل دارد. ما باید روی توانمندی بازیکنان مان کار کنیم و حربه های حریف را خنثی سازیم.

بشار فوتبالیستی است که ما نمونه اش را در ایران نداریم. او فوتبالیست بسیار باشعوری است که در این بازی هافبک راست بود. کار خیلی خوبی که او انجام می داد این بود که خیلی خوب جلوی هافبک هایمان بازی می کرد. البته ما باید به دفاع راست مان وظیفه بدهیم که جلو بیاید و از فضایی که بشار درست می کند استفاده کند. در این شرایط برای اینکه با ضدحمله حریف اسیر نشویم یکی از هافبک دفاعی هایمان که نزدیک ترین نفر به مهدی شیری است باید جای مدافع راست را پر کند و پوشش دهد تا در زمان جمع شدن شیری تبدیل به هافبک راست و آن هافبک دفاعی تبدیل به مدافع راست شود. این کار وقتی خوب است که خود بشار این کار را انجام ندهد. او در این بازی سه چهار بار خودش اضافه می شد و پاس رو به جلو می داد اما قبول دارم که هافبک راست متخصص نیست. او یک بازیساز است که باید آزاد بگذاریدش تا هر جا خواست برود اما بچه هایی که کنارش بازی می کنند باید وقتی او می رود پوشش درستی به او بدهند. ضمن اینکه در فوتبال مدرن هافبک نفوذی، دفاعی، راست و چپ نداریم. چهار هافبک در زمین هستند که بسته به شرایط بازی مدام در زمین جابجا می شوند و نزدیک ترین نفر روی توپ می رود و نفر دوم پوشش می دهد. دو سال قبل در تیم برانکو چهار هافبک پرسپولیس این کار را خیلی خوب انجام می دادند؛ وقتی بشار خیلی آماده بود و کمال را داشتیم و نفراتی مثل سروش هم بودند.

 نویسنده: اسماعیل حلالی