شادی گل طارمی خطرناک تر است یا توهمات کی روش؟ / گروگانی که پادشاهی می کند!

قضاوت کردن در مورد کارلوس کی روش و مناسبات او با فدراسیون فوتبال یا وزارت ورزش کار ساده ای نیست. در فضای کدر و مبهم فعلی، رسانه های نزدیک به هر جناح سعی می کنند وقایع را طوری بازتاب بدهند که طرف مقابل مقصر شناخته شود. همین مساله کار داوری کردن را دشوارتر از هر زمان دیگری می کند؛ طوری که شاید عاقلانه تر باشد اگر کنار بنشینی و مسایل پیش آمده را به عنوان یک شاهد بی نظر بیرونی دنبال کنی. با این وجود اما، گاهی حوادثی رخ می دهد که اصلا ربطی به کل جریان ندارد و مستقل از همه چیز معنای خاص خودش را دارد. از آن جمله است کلمه زشت، مستهجن و کثیفی که کی روش در آخرین مصاحبه اش به زبان آورده است: گروگان!

ممکن است برخی سوءرفتارها یا کارشکنی ها در قبال مربی پرتغالی صورت گرفته باشد. ممکن است بعضی ها چوب لای چرخ او گذاشته باشند یا بخواهند شیطنت کنند، ممکن است هنوز حق با او باشد یا نباشد. هیچکدام از اینها اما، یک قانون کلی و مهم را عوض نمی کنند؛ اینکه کارلوس باید مراقب رفتار و گفتارش باشد و حد و مرز خودش را بداند. در مورد اینکه او در چهار سال گذشته چه کارنامه ای در ایران از خودش به جا گذاشته، مناقشات زیادی وجود دارد. اگر قرار به خوشبینی باشد می توانیم صعود به جام جهانی، مبارزه با بازیکن سالاری و کشف و تربیت چند بازیکن جدید را در زمره نفاط قوت کار کی روش به حساب بیاوریم و به عملکرد او تقریبا نمره قبولی بدهیم. با این همه اما، حتی اگر او 10 برابر بیشتر از این هم به فوتبال ایران سود رسانده بود، باز حق نداشت دهانش را باز کند و اولین چیزی که به ذهنش می رسد را بیرون بیندازد. هر جور که چرتکه بیندازیم، ایران و مردمش کوچکترین دینی به کی روش ندارند. همکاری با او، یک قرارداد دوطرفه بوده که مرد پرتغالی در ازایش یک دریا پول گرفته است. سالی دو میلیون یورو دستمزد در ازای حداکثر 70 روز کار، کی روش را در قامت یکی از گرانترین مربیان فوتبال در جهان فروبرده و عجیب اینکه در تمام طول این مدت، غرولندها و ناز و افاده های او تمامی هم نداشته است. سینیور که ادعای حرفه ای بودنش گوش فلک را کر کرده، از آماتور بودن فوتبال ما نهایت استفاده را برد و پرداخت مالیاتش را دایورت کرد روی دوش فدراسیون فوتبال یا همان مردم ایران؛ حالا هم استاد فقط به خاطر اینکه یک مشکل اداری پیش آمده و پاسپورت متبرکش چند دقیقه ای توقیف بوده، خودش را «گروگان» ایرانیان معرفی می کند. آیا وقاحتی بالاتر از این ممکن است؟ در همان اروپایی که کی روش از آن تشریف آورده، هر مربی و ورزشکاری مکلف است خودش مالیاتش را بپردازد. این مساله از چنان درجه ای از اهمیت برخوردار است که اولی هوینس نامدار به خاطرش زندانی شده و وقتی قرار بعد از مدتی در مورد شرایط حبسش تسهیلاتی در نطر گرفته شود، دیتر هالروردن، کمدین مشهور آلمانی به شدت علیه این موضوع جبهه گرفت. اینجا اما بهشت کی روش است؛ جایی که مالیاتش را می دهند، نازش را می کشند و تازه از او فحش هم می شنوند! هرچند کارلوس در ماجرای تعاملش با آل شپورت و قطع ناگهانی اعتراضاتش بعد از دریافت کمی پول، به خوبی نشان داد از چه جنسی است و چه دغدغه هایی دارد!

به احتمال فراوان بخشی از اعتماد به نفس عجیب و غریب مربی پرتغالی ناشی از آرای هشتاد و چند درصدی او در نظرسنجی های نود است. با این حال آنچه سینیور نمی داند این است که در ایران، خیلی از عشق های مردم ریشه در بیزاری دارد. در همین انتخابات گذشته، بسیاری از هموطنان ما آغوش شان را به روی روحانی باز کردند تا قدرت به یکی مثل جلیلی نرسد. در مورد کی روش و این مقبولیت شگفت انگیزش هم داستان تا حدود زیادی از همین قرار است. اگر خیال این ملت راحت بود از اینکه در صورت جدایی مربی پرتغالی، وزارت ورزش یا فدراسیون فوتبال همین بودجه را صرف استخدام یک مربی بزرگ خارجی خواهند کرد، بعید بود که چنین پشتوانه اجتماعی عجیبی برای کارلوس فراهم شود. منتها مشکل اینجاست که دوستان تصمیم ساز در ایران، از برانکو به قلعه نویی می رسند و از کرانچار به خاکپور؛ بنابراین شرط احتیاط برای افکار عمومی این است که نقد را به نسیه نفروشند و دودستی به همین کی روش بچسبند! با این وجود اما، تاوان این اعتماد نسبی و از سر ناچاری، نباید و نمی تواند تحمل توهین و تحقیر باشد. اینکه یک نفر را غرق در اسکناس کنی، در بهترین شرایط رفاهی قرارش بدهی، پس از شکست به استقبالش بروی و بعد بشنوی که می گوید «گروگان» است، کمی عیرمنصفانه به نظر می رسد.

در طول یک هفته گذشته خیلی ها نگران این بودند که مبادا شادی گل تلافی گونه مهدی طارمی در بازی با النصر، باعث تخریب وجهه ایران شود و صلح دوستی مردم ما را زیر سوال ببرد. حالا اما بهتر است این جماعت روشنفکر به جای سختگیری و عیب جویی از یک جوان سالم و کم تجربه، سراغ این پرسش مهم بروند که ترجمه عبارت «گروگان گیری» چیست و بازتاب ادعاهای واهی چهره ای مثل کی روش در محافل بین المللی، چقدر می تواند برای ما گران تمام شود؟ سخن از مردی است که انگشتان عسلی مردم ایران را گاز گرفت، کسی که به خاطر چند دسته اسکناس بیشتر، حاضر نیست حتی رایج ترین عرف دنیای فوتبال را رعایت کند و اگر واقعا قصد قطع همکاری دارد، یک اسعفانامه بی قید و شرط تحویل فدراسیون فوتبال ایران بدهد. صد حیف آقای کی روش؛ همین یک بار که ما خواستیم «بد بدرقه» نباشیم، این شما بودی که بدقلقی کردی!