شاهداني براي يك تشييع جنازه! / علي كريمي و رازهاي يك تغيير شگفت انگيز

1-- روز گذشته فهرست پنج نامزد نهايي تصاحب عنوان بهترين بازيكن سال 2012 آسيا از سوي AFC اعلام شد و نام دو بازيكن از كشورمان هم در اين ليست قرار گرفت. علي كريمي و محسن بنگر در حالي اكنون گزينه هاي ايراني فتح اين جايزه به شمار مي روند كه شواهد و قرائن نشان مي دهد لي كئون هو ، بازيكن باشگاه اولسان كره جنوبي كه به تازگي به مقام قهرماني آسيا دست پيدا كرده، شانس اول پيروزي در اين انتخابات خواهد بود. طبق روالي كه كنفدراسيون فوتبال آسيا از چند سال قبل در پيش گرفته، همچنان خبري از ستاره هاي مهم و بين المللي قاره در سياهه برندگان اين عنوان نخواهد بود و كماكان مسوولان اين مجموعه اصرار دارند جايزه شان را صرفا به بازيكنان شاغل در آسيا اهدا كنند. در شرايطي كه امسال شاهد درخشش شينجي كاگاوا در لباس دورتموند و انتقال 12 ميليون پوندي او به منچستريونايتد بوديم و در حالي كه ستارگان پرشمار ديگري نيز مثل هوندا و ناگاموتو اين روزها در زسكا و اينترميلان خوش مي درخشند، AFC توجهي به اين ماجرا ندارد و زمستان هر سال نام هايي را به عنوان نامزدهاي تصاحب عنوان مرد سال مطرح مي كند كه در نوع خودشان موجي از شگفتي را به دنبال مي آورند. همين دو سال پيش بود كه قرار گرفتن اسم فرشيد طالبي بين سه فوتباليست برتر سال، خيلي ها را شوكه كرد و حتي موجبات غافلگيري مدافع وقت ذوب آهن را فراهم آورد. امسال هم دست كم مروري بر نام و نشان دو ايراني راه يافته به اين ليست، چنين حسي را براي مخاطب تداعي مي كند. بسيار خوشبينانه خواهد بود تصور اينكه نمايش سال 2012 علي كريمي و محسن بنگر ، سزاوار يك ستايش قاره اي بوده باشد. گويا برگزيده شدن اين دو فوتباليست به عنوان بازيكن برتر زمين در برخي از مسابقات ليگ قهرمانان آسيا در فصل گذشته، ملاك انتخاب آنها بوده، در حالي كه چنين معيارهاي به شدت سطحي و پيش افتاده اي، هيچگاه نمي توانند تعيين كننده عناوين كيفي و مهمي مثل بهترين فوتباليست سال باشند. اين قبيل رفتارهاي آماتور مآبانه و غيرمنطقي AFC، هر از گاهي يادمان مي آورد شايد جبر اصلي و مهم جغرافيايي ما، همين زاده شدن در آسيا باشد!

2- روز گذشته خبرگزاري ها پس از معرفي كريمي و بنگر، مصاحبه هاي كوتاهي از آنها روي خروجي خودشان گذاشتند كه در اين ميان اظهارنظر مختصر شماره هشت پرسپوليسي ها در نوع خودش تامل برانگيز به نظر مي رسيد. جادوگر در اين گفت وگو  از حضورش در اين فهرست ابراز خشنودي كرده و مدعي شده بود بابت مطرح شدن نام ايران در سطح قاره خوشحال است. مصاحبه اخير او، براي خيلي ها روزي را تداعي كرد كه جادوگر مقتدرانه عنوان بهترين بازيكن سال 2004 آسيا را به دست آورد و وقتي از روي سن پايين آمد، به رسانه ها گفت: «احساس خاصي ندارم»! اين همه تفاوت را چطور بايد تفسير كرد؟ مردي كه بعد از ربودن جايزه AFC در ورژن اصلي اش چنين بي تفاوت بود، امروز چگونه بابت فيناليست شدن در سبك جديد و نه چندان موجه اين انتخابات به شعف مي آيد و آشكارا شادي اش را با رسانه ها در ميان مي گذارد؟ شايد بتوان بخشي از اين دگرگوني بزرگ را با توجه به استحاله تدريجي و طبيعي شخصيت كريمي تحليل كرد. به هرحال او رفته رفته پا به سن گذاشته، با تجربه تر شده و حالا خيلي از جنبه هاي رفتاري اش را تغيير داده است. يك دهه پيش، شايد هيچكدام از هواداران فوتبال ايران نمي توانستند باور كنند علي كريمي روزي پس از بدترين باخت هاي تيمش يك تنه مقابل خروجي هاي استاديوم بايستد و از هواداران دلجويي كند، يا بعد از سكوت مصلحت آميز مقابل تندترين توهين ها به خودش، به باشگاه برگردد و به طرفدار خردسالش ميوه تعارف كند. كاراكتر علي كريمي در خيلي از جهات عوض شده و در اين ترديدي نيست، اما شايد بتوان با موشكافي در مورد فاصله كهكشاني اظهارنظر هشت سال قبل كريمي با آنچه او امروز در موقعيتي مشابه به زبان مي آورد، پي به نكات ديگري هم برد. حقيقت آن است كه روياهاي فوتبال ايران ي، هر روز بيشتر از قبل آب مي روند؛ فوتبالي كه روزي نابغه اش جايزه اورجينال AFC را با بي ميلي مي پذيرفت، اما امروز كانديداتوري در ورژن فرعي آن را با رويي گشاده در آغوش مي كشد.

3- اين مرگ تدريجي يك روياست. حالا ديگر تصاوير غرورانگيز دايي، كريمي، خداداد و مهدوي كيا با جايزه هاي واقعي AFC در آلبوم كهنه فوتبال ايران بايگاني شده است. ستاره هاي ما، امروز حتي بين بومي هاي آسيا هم حرف چنداني براي گفتن ندارند. ما اينجا فقط گاهي «كانديدا» مي شويم كه در سالن بمانيم و جايزه بردن بقيه را نگاه كنيم. قد فوتبال ايران كوتاه شده است. اين را حتي در همين فهرست هاي كذايي اعلام شده از سوي AFC هم مي توان فهميد؛ آنجا كه امسال نامزدهاي تشريفاتي كشورمان در انتخاب مرد سال را دو بازيكن 33 ساله تشكيل مي دهند، همان طور كه سال گذشته عقيلي 32 ساله چنين مسووليتي را برعهده داشت و چنانچه دو سال قبل فرهاد مجيدي 35 ساله به عنوان كانديداي بازنده ايران از سالن مراسم بيرون آمد. در سال هاي درخشش اين فوتبال، اعتراض مان به اين بود كه مثلا چرا سال 98 ناكاتا به جاي دايي انتخاب شد و ستاره ما يك سال ديرتر به حقش رسيد يا چرا مهدي مهدوي كيا بازوبند كاپيتاني هامبورگ را نمي بندد، اما حالا اگر اعتراضي هم باشد، به اين است كه بنگر و طالبي با چه ملاك هايي به فهرست نهايي ناعادلانه ترين و غيرحرفه اي ترين انتخابات فوتبالي جهان رسيده اند؟ ما امروز حتي بر سر انتخاب شاهدان تشييع جنازه غرور فوتبال ايران در كوالالامپور هم بحث داريم. پتانسيل اين فوتبال اگر اين همه محقر نمي شد، حالا بخش بزرگي از هواداران تيم ملي منتظر نمي نشستند تا شايد كي روش اين بار دانيال داوري را با خودش به تهران بياورد  و ضعف دروازه ايران را هم مثل خط حمله اش با «مهاجرزاده»ها ترميم كند.

4- اين نامزدي، مبارك علي كريمي – كه بدون شك همچنان يكي از مرغوب ترين ستاره هاي فوتبال ماست – و البته محسن بنگر باشد، اما حقيقت آن است كه به احتمال فراوان حتي همين جايزه رنگ باخته را هم به ما نخواهند داد. در حال حاضر تنها دستاورد بين المللي فوتبال ايران ، تصاحب عناوين تشريفاتي و بحث برانگيزي مثل محبوب ترين بازيكن جهان است كه با هنر «كليك» هواداران به ارمغان مي آيند!