شخصیت خریدنی نیست

پرسپولیس باز هم در اراک باخت. این شکست یک بر صفر از عصر روز دوشنبه به مهم‌ترین خبر فوتبالی ایران تبدیل شد. دو نکته درباره شکست پرسپولیس در برابر آلومینیوم به نظر مهم می‌‎آید. یکی موضوع فنی است و دیگری غیر فنی. نکته غیرفنی این شکست به همه هیاهوها و جنجال‌های این شکست برمی‌گردد. از سرمربی تیم بگیرید که بعد از شکست گفت عده‌ای می‌خواهند پرسپولیس را شکست دهند تا هواداران و رقبا که این شکست را بهانه‌ای برای خبر فروپاشی امپراطوری پرسپولیس می‌دانند.

باید در پاسخ به همه این حواشی گفت که پرسپولیس سال گذشته لیگ را تنها با یک شکست پشت سر گذاشت. آنها فصل قبل را مانند این فصل با تنها شکست در خانه آلومینیوم و در دور رفت رقابت‌ها به پایان رساندند. در واقع این تیم چنان شخصیتی دارد که سالی یکبار در لیگ ایران طعم شکست را می‌چشد و این موضوع مهمی است. مسأله‌ای که نشان از شخصیت و کلاس تیمی پرسپولیس دارد. برای همین چندان نباید به این یک شکست به عنوان نمودی از عملکرد پرسپولیس پرداخت.

هر تیمی حق دارد شکست بخورد و پرسپولیس هر یک سال یکبار این تجربه را به فوتبال ایران می‌دهد. پس همچنان شکست‌ناپذیری مؤلفه و مشخصه مهم تیم یحیی گل‌محمدی است و او می‌تواند با این شخصیت ببالد.

نکته فنی ماجرا اما این است که پرسپولیس بسیار ضعیف ظاهر شد. همانطور که گل‌محمدی در مصاحبه بعد از بازی گفت، آنها حتی لایق تساوی هم نبودند و آلومینیوم کاملاً مستحق پیروزی بود. این مسأله نگران‌کننده‌ای است چرا که در چهار بازی اخیر این دومین بازی به شدت ضعیف سرخ‌هاست.

آنها در شب شکست برابر الهلال هم بازی کاملاً منفعلانه‌ای به نمایش گذاشتند و چنین نمایش ضعیفی را برابر آلومینیوم هم ارائه دادند. اینجا جایی است که باید زنگ خطر برای تیم به صدا دربیاید. مربی و بازیکنان تیم به جای پرداختن به حاشیه‌ها و متهم کردن دیگران باید به تیم خودشان فکر کنند که تا همین سال گذشته ساختار و شخصیتی دست نیافتنی در لیگ ایران داشت و حالا کمی از آن فاصله گرفته است.

بخشی از این مسأله به ترکیب جدید پرسپولیس بر‌می‌گردد. رضا اسدی در میانه میدان پرسپولیس کاملاً بازیکن نا‌مطمئنی است. نامطمئن به این معنی که نمی‌دانی کیفیت همیشگی‌اش را می‌تواند در هر بازی به نمایش بگذارد یا خیر. گاهی مثل نیمه دوم بازی با فولاد ستاره زمین است و گاهی مثل این بازی ضعیف‌ترین چهره میدان.

پرسپولیس تیمی است که در ایران سالی یکبار شکست می‌خورد اما گویا هم خودشان قصد دارند از این رکورد فاصله بگیرند و هم رقبا دعا می‌کنند چنین شود.