شرطه هاي عربي، تسليم جادوگر ايراني

1- پرسپوليس ايران در حالي غروب امروز در آخرين بازي مرحله گروهي ليگ قهرمانان آسيا به مصاف الشباب مي رود كه كاروان نماينده كشورمان به اين منظور ظهر يكشنبه وارد خاك امارات متحده عربي شد. اين سفر نيز مثل بسياري از مسافرت هاي ايرانيان به دوبي با مشقات و رنج هاي خاص خودش همراه بود. سال هاست كه سياستگذاران اين شيخ نشين تازه به نوا رسيده، سختگيري هاي عجيب و نسبتا منحصر به فردي را براي پذيرفتن مسافران خارجي اعمال مي كنند و اين آزار و اذيت ها به ويژه در قبال هموطنان ما تشديد هم مي شود. در اين شرايط، تعجب چنداني ندارد كه اعضاي كاروان پرسپوليس نيز هنگام حضور در فرودگاه امارات با تست «چشم نگاري» روبه رو شده باشند؛ به ويژه حالا كه روابط دو كشور در بحراني ترين شكل ممكن است. پليس امارات بازيكنان تيم ايراني را به صف كرده و با دستگاه، به مردمك چشم تك تك آنها خيره شده است؛ شايد براي آنها جالب بوده از اسرار ديدگان كساني سر در بياورند كه صدها سال قبل از آنها و اجدادشان «تمدن» داشته اند، كه در آتش فقر و تنگدستي و بيكاري مي سوزند، اما هنوز هتك حرمت از اسم مقدس خليج فارس خون شان را به جوش مي آورد، كه همين دو ماه قبل در ورزشگاه مملو از جمعيت آزادي تيم كشورشان را به توپ بستند و با قهرمانان شان تفريح كردند. زل مي زنند در چشم ايراني ها تا بفهمند چگونه مي توان از اسب افتاد، ولي از اصل نه و بعد بدانند چگونه مي توان روي اسب بود، اما روي اصل نه! اميدواريم تيم كشورمان با وجود همه مصايب و بحران هايي كه اين روزها با آن دست به گريبان است، امروز نمايش سزاوارانه اي مقابل حريف عربي اش ارايه كند و پاسخ محكم ديگري به نوكيسه ها بدهد.

2- در حاشيه پذيرش كاروان پرسپوليس در فرودگاه امارات اما، تصاوير و خبرهاي تامل برانگيزي در مورد استقبال اماراتي ها از برخي ستارگان كشورمان و به ويژه علي كريمي منتشر شد كه در نوع خودش بسيار جالب بود. در يكي از اين عكس ها، دو پليس اماراتي را مي بينيم كه با شور و شعفي كودكانه و زايدالوصف، كنار كاپيتان سرخپوشان ايستاده اند و با او عكس يادگاري مي گيرند. اين شرطه ها، همان هايي هستند كه تا چند دقيقه قبل، با لحني خشن و غيرمودبانه به ايراني ها امر و نهي مي كردند، به پرخاشگرانه ترين شكل ممكن به آنها نهيب مي زدند كه دقيقا در يك صف واحد منتظر بايستند و به كار خودشان مشغول مي شدند تا انتظار و تعلل مسافران بيشتر به طول بينجامد. همان ها اما وقتي به عصاره ناب فوتبال پارسي مي رسند، اختيارشان را از كف مي دهند و به هر دري مي زنند كه كنار فرزند ايران در يك قاب كوچك تلفن همراه جا بگيرند. اين جادوي فوتبال است؛ پديده اي كه سياست را تحقير مي كند، تعصبات ملي و ميهني را كنار مي زند و دشمن ديرينه را تبديل به دوست مشتاق مي كند.

3- روابط ايران و امارات شايد به ندرت در سطح پرتنش كنوني به سر مي برده است. مساله سه جزيره ايراني و گستاخي و زياده خواهي طرف عربي، اصطكاك را به حداكثر رسانده است. در همين شرايط اما، وقتي سفرها لغو مي شوند، ديپلمات ها به هم چنگ و دندان نشان مي دهند و كار حسابي بالا مي گيرد، باز يك فرمول خط شكن وجود دارد كه همه مرزها را مي شكند و از راه ميان بر قلب ها را به تسخير درمي آورد؛ فوتبال! گاهي براي فتح جهان، لازم نيست حتما سياست انعطاف پذير داشته باشي، در فلان نقطه دورافتاده دنيا براي فقرا آپارتمان سازي كني و بيكارها را سر كار بفرستي، جهيزيه دختران بي بضاعت كشورهاي جهان سومي را جور كني يا حتي درهاي زرادخانه هاي هسته اي ات را ببندي. گاهي نابغه اي مثل علي كريمي، خودش يك ديپلماسي پويا و پرنفوذ است. كاري كه ديه گو مارادونا و ليونل مسي براي آرژانتين انجام داده اند، با دستاوردهاي برون مرزي تمام سياستمداران تاريخ اين كشور برابري مي كند، زيدان همچنان محبوب ترين چهره همه دوران فرانسه در تمام عرصه ها به شمار مي رود و ضريب نفوذ بين المللي هيچ رييس جمهوري در برزيل، حتي يك دهم ستاره اي مثل پله نبوده است. در اين شرايط، نكته آزاردهنده آن است كه چنين اسلحه قدرتمندي با وجود پتانسيل بالا در كشور ما به كلي مغفول مانده و به مدد سوءمديريت ها و سوءاستفاده ها، با سرعت بالا به سمت كژراهه مي رود. اين علي كريمي كه امروز شرطه ها به دست و پايش افتاده اند، در 33 سالگي دومين بازيكن موثر ليگ برتر ماست و طعنه آميزتر اينكه او در اين جدول بنيادين و بسيار مهم، پشت سر رضا عنايتي 34 ساله ايستاده است. به جمع اين ستاره هاي سرنوشت ساز بايد نويدكياي 32 ساله و حتي فرهاد مجيدي 36 ساله را هم اضافه كنيم. وقتي سال هاست لژيونر به درد بخور اروپايي نداشته ايم، وقتي از همين سيستم مضحك انتخاب بهترين بازيكنان سال آسيا هم به كلي عقب افتاده ايم، وقتي ضربان ليگ هنوز در آستين پيرمردهاي مان مي تپد، وقتي هزينه هاي ميلياردي مي كنيم، اما در زيرساخت ها يك گام به پيش نمي رويم و وقتي براي رشد دادن بازيكنان مان در يك پست خاص مجبور مي شويم بازار را به كلي غيررقابتي كنيم، اين يعني يك جاي كار مي لنگد. به زودي دوران كريمي هاي اين فوتبال هم به پايان مي رسد و با اين كم كاري تاريخي مديران فوتبال ايران، شرطه هاي اماراتي سرگرمي ديگري جز سختگيري بر مسافران ايراني نخواهند داشت.

4- فوتبال، راه صد ساله را يك شبه طي مي كند، به شرط اينكه چشمه استعدادهاي ناب ايراني، همين جا در ساق پاهاي علي كريمي خشك نشود و جادوگرهاي ديگري نيز به دنيا بيايند، به شرط اينكه مدرسه هاي فوتبال واقعا به پرورش اين همه استعداد بلاتكليف كمك كنند و به دكان سوءاستفاده هاي شرم آور از كودكان و چاپيدن والدين آنها تبديل نشوند و به شرط اينكه مواظب بچه هاي مان باشيم و اجازه ندهيم در برهوت شعف و شادي، پاي ازدحام استقبال از «خاله شادونه»ها پرپر بزنند.