شش دانگ پرسپولیس مال شماست آقای مسلمان!

محسن مسلمان به پرسپولیس بازگشت؛ این خبری بود که عصر جمعه روی خروجی خبرگزاری های مختلف رفت. در شرایطی که باشگاه ذوب آهن برای صدور رضایتنامه مسلمان صبح شنبه را با سرخ ها قرار گذاشته بود، پرسپولیسی ها انتقال این بازیکن را قطعی دانستند و از او خواستند در تمرینات شرکت کند. حالا اگر این وسط داستانی مثل حکایت استقلال و صبای قم با روزبه چشمی پیش نیاید، مسلمان قطعا سرخپوش خواهد شد و لیگ پانزدهم را زیر نظر برانکو توپ خواهد زد. این خبری است که خیلی از پرسپولیسی ها را خوشحال کرده؛ آنها که تیم شان در فصل نقل وانتقالات عملکرد پرفراز و نشیبی داشته و باعث نگرانی شده است. در شرایطی که محمد نوری نیز به تازگی پرسپولیس را ترک کرده، خریدن یک بازیکن شناخته شده در پست او اتفاق خوبی به نظر  می رسد، هرچند که در این ماجرا برخی نقاط ابهام نیز وجود دارد که عیش هواداران را مکدر می کند.

حداقل امروز محسن مسلمان از نظر فنی بازیکنی نیست که بشود به خاطر انتقالش به یک تیم پایکوبی راه انداخت. بشمارید و ببینید او در طول دو سال گذشته از چشم چند مربی افتاده است؛ لوکا بوناچیچ، علی دایی، اسکوچیچ، یحیی گل محمدی و کارلوس کی روش؛ آیا کافی نیست؟ حتما این بازیکن مشکلات مهمی دارد که طی این مدت نتوانسته از بین این همه مربی با سلایق جورواجور، حداقل اعتماد کامل یک نفر را جلب کند. چطور می شود که علی دایی او را نیمکت نشین می کند و یحیی گل محمدی با وجود قرارداد داشتن مسلمان با ذوب آهن در دو مرحله ترجیح می دهد قید وی را بزند؟ چه خیال خامی است اینکه فکر کنیم تنها کج سلیقگی مربیان پیشین باعث خانه به دوشی مسلمان شده و کلید طلایی موفقیت همچنان می تواند در جیب او باشد. این فوتبالیست در وضع امروزش و در شرایطی که همه کارنامه اش در فولاد تنها به یک پاس گل محدود می شود، تومنی صنار فاصله دارد با آن پسربچه مستعدی که یک روز سرمربی خارجی ذوب آهن در موردش گفت بهترین بازیکن آسیا خواهد شد. قطار مسلمان خیلی زود از ریل موفقیت خارج شد؛ اتفاقی که البته پی بردن به دلایلش کار چندان سختی هم نیست. می شود همین حالا اسم استاد را گوگل کرد و قصه زندگی اش را به روایت تصاویر دید؛ با همان عکس های «می بر کف» و «معشوق به کام» که قشنگ آدرس می دهند چطور می شود یک بچه 20 ساله را در تهران پرزرق و برق خراب کرد!

محسن مسلمان حالا با چنین احوال پریشانی به پرسپولیس برگشته و البته از همه شگفت انگیزتر کلماتی است که در گفتگو یا سایت ها پشت هم می چیند: «به خانه ام برگشتم» ! چه تصور باطلی بود که فکر می کردیم پرسپولیس خانه احمدرضا عابدزاده است که با زانوی خراب از دروازه این تیم محافظت کرد، یا مجتبی محرمی که دار و ندارش را پای پرچم سرخ گذاشت، یا جواهری مثل مهدی مهدوی کیا که مادرش مرد، اما صبح روز بعد راهی رشت شد تا به تیمی دلگرمی بدهد که کوچکترین جایی در آن نداشت. حالا اما مسلمان خودش را زیر این سقف جمع می بندد تا معلوم شود در هزاره آهن، واژه مقدسی مثل «خانه» هم می تواند مفهومش را از دست بدهد. شاید لازم است یک نفر این «آدم» را کنار بکشد و یادش بیاورد که عضو وفادار یک خانواده، مدام دلش برای خانواده های دیگر غنج نمی رود. نمی ‎ شود که بازیکن پرسپولیس باشی، بعد مصاحبه کنی و بگویی حاضری با هزار تومان برای منصوریان بازی کنی و آخرش بروی برای مذاکره با استقلال قلعه نویی و بگویی کل فک و فامیلم آبی هستند. اینجوری که باشد یعنی یک جای کار می لنگد، یعنی یک چیزی بدجوری خراب است. شما می دانی آن چیز «خراب» چیست محسن جان؟