شگفتي از شگفت زدگي دايي!

 دايي اعلام کرده، عملکرد بد پرسپوليس در اين هفته ها باعث شده احساس خطر کند.

دايي طوري با شگفت زدگي اين حرف را زده، انگار از کشوري ديگر به اينجا آمده و براي اولين بار تجربه کار در باشگاه پرسپوليس را پيدا کرده است.

دايي از انگيزه پايين بازيکنانش گلايه و اعلام کرده بازيکن پرسپوليس هميشه بايد گرسنه موفقيت باشد. خواسته هاي دايي در فوتبال استاندارد و حرفه اي کاملاً عقلاني است. اما دايي اگر در فوتبال ايران کار و زندگي کرده باشد که اتفاقاً مدت زيادي هم درگير کار و زندگي در اين محيط بوده، بايد خوب بداند که بازيکنان پرسپوليس و استقلال به دلايلي روشن نمي توانند سطح انرژي و انگيزه خود را هميشه در محدوده استاندارد نگه دارند و به همين دليل تيمي مربي خراب کن هستند و چون سطح انگيزه بازيکنان نوسان زيادي دارد و مربي شان را ناخواسته خراب مي کنند، پس دو باشگاه مدير خراب کن هم هستند.
به اين ترتيب با باشگاههايي طرف هستيم که همه چيز را به خاطر ساختار نامناسبشان، خراب مي کنند و ضريب تغييراتشان بشدت بالاست. خب علي دايي که چندين سال در پرسپوليس بازي کرده و اتفاقاً در آخرين دوره حضورش در زمان سرمربيگري بگوويچ، اوج هرج و مرج مربي خراب کن و بازيکن خراب کن و مديرعامل خراب کن را ديده بود، چرا با شگفتي از ضعفهاي انگيزشي و روحي پرپسپوليس صحبت مي کند؟ مگر دايي نبود که پيش از يکي از بازيهاي پرسپوليس بگوويچ به دليل پرداخت نشدن حقوق معوقه اش، اتوبوس را نگه داشت و تهديد کرد که همراه تيم به شهرستان نخواهد رفت؟
اين از همان مصاديق روشن و واضح خراب شدن انگيزه يک تيم به خاطر چارچوب ضعيف باشگاه است. در چنين تيمهايي نه مربي فقط وظيفه اش تمرين دادن است، نه مدير تنها بايد کار مديريت را انجام دهد و نه بازيکن تنها به بازي کردن فکر مي کند. در واقع هرج و مرج و دخالت در امور يکديگر، در پرسپوليس و استقلال به بخشي از شناسه و شناسنامه اين دو باشگاه تبديل شده است و علي دايي بايد بخوبي اين نکات ساده را بداند.
او بايد مي دانست سرمربيگري پرسپوليس، کاري فراتر از مربيگري صرف است و بايد در چند شغل و در چند سطح متفاوت تيمش را بچرخاند؛ کاري که البته دايي تا اينجا بد انجامش نداده و به طور نسبي توانسته بازيکنانش را کنترل کند و حداقل تيمش را در مشت خودش حفظ کند، اما اينکه پس از دو باخت، سرمربي باتجربه پرسپوليس ناگهان با شگفتي از مشکلات کار در پرسپوليس حرف بزند و ترس خودش را از خراب شدن در پرسپوليس ابراز کند، خود توليد شگفتي مي کند!
تنها توجه به ميزان رفت و آمد مديران و مربيان پرسپوليس در اين چند سال نشان مي دهد، سرمربي اين تيم با چه مشکلاتي مواجه مي شود. خواه نامش دايي باشد يا کرانچار يا هرکس ديگر.