صادق کرده علیه کالدرون!

صدای گوینده ورزشگاه آزادی در پس زمینه مصاحبه به گوش می رسد که دارد نام بازیکنان ترکیب پرسپولیس برای بازی خانگی مقابل نساجی را اعلام می کند. آنها برای صعود به صدر جدول باید از سد یکی از تیم های خون دار لیگ بگذرند، در هوایی سرد و نه چندان سالم، به اندازه معقول هوادار به ورزشگاه آمده است اما «سعید راد» به کالدرون حمله می کند. او را «دیکتاتور» و «بی تربیت» خطاب می کند. می گوید فوتبال بلد نیست و بردن بازی ها با یک گل ارزش ندارد و اضافه می کند: «همه اش هم داره زور میگه، اِلِه می کنم، ِبِله می کنم»!

آشکارا عصبانی است. درست مثل نقشش در فیلم سینمایی «صادق کرده» که راننده های کامیون را برای انتقام جویی از یک راننده گناهکار، فله ای می کشت. چشم هایش را درشت می کند و به سرمربی تیم محبوبش می تازد. او یک پرسپولیسی دو آتشه است. از آنها که سال ها عاشق این تیم بوده و هیچ وقت برای اینکه دل همه را به دست بیاورد و استقلالی ها نرنجند، دست به ریاکاری نزده که «دو تیم برای من فرقی ندارن»!

زمانی علی پروین می گفت سعید راد برای پرسپولیس نحسی می آورد و بهتر است به ورزشگاه نیاید. او اما بی توجه به این خرافات می آید و تیم محبوبش را همراهی می کند. این اتفاق البته ارزشمند است که چهره های سرشناس سرمایه اجتماعی شان را به فوتبال اضافه کنند. سعید راد حق دارد که نظرش را بگوید و طبیعی است که دلش فوتبال پرگل بخواهد اما این سبک حمله کردن به سرمربی تیمی که یکی از اصلی ترین مدعیان قهرمانی است و هم در جام حذفی و هم لیگ شانس قهرمانی دارد منصفانه است؟

تیم کالدرون با پیروزی های اقتصادی «سه امتیاز»ها را جمع می کند. آنها گل های زیادی نمی زنند اما مگر تیم برانکو خط حمله آتشینی داشت؟ آنها سال گذشته 36 گل زدند و قهرمان شدند در حالی که سپاهان با 46 گل زده دوم، استقلال با 40 گل زده سوم و تراکتور با 42 گل زده پنجم شد. این تیم تقریباً همان اسکلت را دارد و یک تفاوت اساسی دیگر را هم نباید نادیده گرفت که این نخستن فصل حضور کالدرون است و او حق دارد مهره های خودش را آنقدر در جابه جا کند تا به بهترین ترکیب دست یابد.

برخی بر این باورند که سعید راد نگران کیفیت بازی پرسپولیس نیست، بلکه از عدم اعتماد کالدرون به نوه اش «آدام همتی» شکایت دارد. آنها می گویند اگر آدام در ترکیب بود، پدربزرگ با همین لحن به کالدرون می تاخت؟

آدام همتی در مورد چگونگی پیوستنش به پرسپولیس می گوید: «با پدربزرگم به هتل پرسپولیسی ها رفتیم و پدربزرگم در کنار آقای برانکو ایوانکوویچ سرمربی تیم نشست و با او گرم صحبت شد. من هم ساکت بودم و به صحبت های آنها گوش می کردم. پدربزرگم مرا به آقای برانکو معرفی کرد و ایشان اجازه دادند که می توانم برای یک جلسه در تمرینات ریکاوری پرسپولیس شرکت کنم. برانکو به من گفت دوست داری سر تمرین تیم ما بیایی، که من هم پاسخ مثبت دادم. با عشق و علاقه به تمرین پرسپولیس رفتم. تمرین تمام شد و آقای برانکو به من گفت که می توانم در تمرینات پرسپولیس حاضر شوم و با سایر بازیکنان تمرین کنم. آقای برانکو از نحوه عملکرد تمرینی ام رضایت داشت و گفت که می توانم به تیم اضافه شوم و حتی قرارداد ببندم.»

او در فصلی که پرسپولیس به شدت با کمبود بازیکن روبه رو بود 12 بار به زمین رفت (عموماً به عنوان بازیکن تعویضی) و یک گل سه امتیازی حساس به سپیدرود رشت زد. با آنکه بازیکن جنگنده ای به نظر می رسید از بختش خیلی خوب استفاده نکرد اما این سبک پیوستن به یک تیم بزرگ، مصداق واقعی «رانت پدربزرگ معتبر» است وگرنه میلیون ها جوان و نوجوان آرزومند هرگز این بخت را پیدا نمی کنند که اینطور به تمرین پرسپولیس بروند و اختصاصی تست بدهند و لباس قرمزها را به تن کنند.

سعید راد حق دارد از سبک بازی تیمش گله مند باشد و گل های بیشتری بخواهد اما او نباید فراموش کند که فقط یک «هوادار» است و جایش روی سکوها، حتی اگر یک روز «صادق کرده»ای بوده که جماعتی شیفته چشم های تیله ای، قامت افراشته، سبیل های پرپشت و غیرتش بوده اند اما غلظت زیاده از حد غیرت، چه در هواداری از یک تیم و چه زندگی ممکن است فاجعه بار باشد. درست مثل عاقبت صادق کرده!