صدای پای بازگشت لمپنیزم می آید

رئیس ( زنده یاد رنجبر ) روزگاری به خداداد گفت یک عمر نان همان یک گل بازی با استرالیا را می خوری این حرف از زبان کسی بود که سرمربی تیم ملی و بازیکن تیم ملی و کاپیتان تیم ملی بود ولی هیچگاه از جاده دیسیپلین خارج نشد. رئیس رنجبر از نسل آقاهای فوتبال بود از نسل حبیبی ها و طالبی ها و دهداری ها ...
اما فوتبال ما غیر آقا هم زیاد داشته است. کسانی که همه هنرشان داخل زمین بود و لودگی هایشان بیرون زمین و دری به تخته خورد یک شبه ره صد ساله رفتند .
خداداد روزگاری خودش اردوی تیم ملی را ترک کرد زیرا خود را از نظر شخصیتی در حد تیم ملی نمی دید. بعد ها همین جناب غزال بخاطر شماره پیراهن به سر مربی تیم سوم جام جهانی 1998 لقب سیاه کار داد و همه او را تحمل کردیم. از دعواهایش در کنار زمین کتک کاری هایش و رفتار های غیر اصولی اش در آلمان و....
اما خداداد عزیزی همچنان می گوید و همه این گفته هایش به پایه همان لقب 18 سال پیش است " غزال تیز پا " او هیچگاه تربیت حرفه ای نداشته است و .هنوز هم فرصت اظهار نظر های غیر اصولی به او می دهند.
 
در کنار او مایلی کهن است مرد هتاکی و مرد پرواز بر روی فنس ها و مرد زندان و توهین و بی ادبی که حالا با خواهش و تمنا نه تنها بیرون از زندان است بلکه مدیر تیم ملی امید شده است هم کی روش می کوبد و برای این آقایان فیروز کریمی مهمتر از کی روش است!!

امروز در ورزشگاه آزادی شاهد بودیم در جشن بدرود با تفکر درخشانی و .بازگشت اندکی نسیم تفکر صحیح یعنی حضور برانکو چه حکایتی برقرار شد

محمد مایلی کهن در بازی با امید ایران و امید افغانستان رکورد تماشاچی را به افغان ها می دهد از کی روش ایراد می گیرد مجسم کنید امروز مایلی کهن یا درخشان روی نیمکت پرسپولیس بود چه اتفاقی می افتاد ؟

خداداد از کی روش ایراد می گیرد او همان کسی است که از بلاژویچ و دنیزلی هم ایراد می گرفت. او همان کسی است که پرونده های بی مبالاتی و بی انضباطی هایش برد جهانی دارد و همه در آلمان و آمریکا هم شاهد شاهکارهایش بودیم. مایلی کهن که نیاز به گفتن نیست هیچ کس بجز این فدراسیون که کی روش را به جرم این که مدیر اش با مدیر حقیقی یکی است از دست می دهد نمی تواند تیمی به او بدهد.

آقایان در فدراسیون فوتبال همان سناریو مضحک بگم نگم را ساخته اند. تا کی روش را فراری دهند؟ تیم ملی ما را که حالا جا افتاده است را بدهند به باد فنا
و در این بین باز هم نغمه های چسبیده ها را داریم کسانی چون خداداد و مایلی امروز و درخشان دیروز که همه سر نخواستن آنها دعوا است.

بازگشت به لمپن ها تا به کی ادامه خواهد داشت ؟

کی روش ایراد هائی دارد مثل همه مربیان دنیا اما این به معنی این نیست که امثال خدادادها و مایلی کهن ها که بلای قهر مردم از فوتبال را به سرمان آورده اند هذیان هایشان دردی از فوتبال ما دوا نمی کند که هیچ بلکه درد هم می آفرینند.

همه می دانیم مشکل فوتبال ما همین آدمها و حرفهای بی معنایشان هستند .همین ها که کعبه آمالشان فیروز کریمی است.
مردم می توانند با فوتبال آشتی کنند به شرط آن که حکایت ها خرد جمعی و قصه های از 2006 تا به امروز تکرار نشود .
فوتبال ما نمی تواند پیشرفت کند تا وقتی مایل به کهن هستیم و خدادادی می خواهیم در مورد نتایج قضاوت کنیم .
آقایان باور کنید اگر سکوت کنید شان همان عناوین اهدائی را بیشتر نگاه می دارید .

کی روش را نباید از دست داد زیرا رفتن او یعنی شنیدن صدای ازتجاع و لمپنزیم به فوتبال ما