صد مجيدي هم جاي خالي كريمي را پر نمي كنند سردار

2- بدون ترديد مذاكره و حتي مكالمه با فرهاد مجيدي يكي ديگر از اشتباهات پرشمار محمد رويانيان در دوران مديريتش بر پرسپوليس است كه نشان مي دهد او كماكان گوش هايش را بر مشاوره هاي درست و تخصصي بسته يا اصلا اعتقادي به همفكري با اهالي فن ندارد. نخست آنكه سردار واقعا چقدر احتمال مي داده مجيدي به پيشنهاد او پاسخ مثبت بدهد؟ آيا اين در شأن مديريت يك باشگاه بزرگ هست كه چشم بسته وارد گود شود و شخصا يك پاسخ منفي بزرگ و فوري از يك بازيكن فوتبال بگيرد؟ اصلا به فرض كه مجيدي مي پذيرفت و سرخپوش مي شد، آيا افزوده شدن اين بار سنگين به خط حمله پرترافيك پرسپوليس كه همين حالا مهاجم اول تيم ملي را قرباني كرده، چيزي غير از حاشيه و گرفتاري مضاعف براي سرخپوشان به همراه مي آورد؟ اصلا همين امروز كه بحث علاقه رويانيان به جذب يك مهاجم جديد مطرح شده، آيا فورواردهاي بحران زده پرسپوليس اسير افت روحي و اضطراب بيشتري نمي شوند؟ استقلالي ها در حال حاضر با مشكل بسيار بزرگي به نام محبوبيت مجيدي و فرياد شدن نام او پس از هر ناكامي مواجه هستند. طبيعتا براي پرسپوليس ي ها ايده آل ترين حالت ممكن آن است كه اين وضعيت در اردوگاه رقيب ديرينه شان پابرجا باقي بماند و كماكان سايه سنگين فرهاد، امير و تيمش را آزار بدهد. در اين شرايط واقعا رويانيان چه فكري كرده و چگونه به جمع بندي رسيده كه خواهان جذب مجيدي شده است؟ آيا او اين نكته را در نظر نمي گيرد كه حتي اگر يك درصد مجيدي موافقت كند و قرمز بپوشد، محبوبيتش نزد استقلالي ها به شدت كاهش مي يابد و جدي ترين مانع روحي و رواني موفقيت حريف سنتي از ميان مي رود؟ همه اين معادلات را كنار مي گذاريم و اصلا فرض مي كنيم مقصود واقعي رويانيان از تماس با مجيدي، به قول خود او فقط احوالپرسي بوده است؛ سوال اين است كه مديرعامل پرسپوليس چرا بايد حال بازيكني را بپرسد كه همين چند ماه پيش با رفتارهاي ناشايستش يكصد هزار هوادار پرسپوليس را آزار داد؟ آيا اين همه نوشابه باز كردن، دستخوش آن چهار انگشتي هستند كه عليه اعصاب و روان قرمزها به حالت عمودي درآمدند؟

3- شايد محمد رويانيان در معادلات ذهني خودش به اين نتيجه رسيده كه با جذب فرهاد مجيدي مي تواند جاي خالي علي كريمي را پس از اخراج احتمالي از پرسپوليس پر كند! حقيقت آن است كه علي كريمي، هم اواخر فصل گذشته و هم در ليگ امسال، برخي رفتارهاي ضد سازماني و غيرحرفه اي داشته كه به مصالح كلان پرسپوليس لطمه وارد كرده است. ترديدي وجود ندارد كه هيچ بازيكني با هيچ درجه اي از محبوبيت و توانايي، نبايد در مقابل منافع باشگاه مصونيت داشته باشد. اگر واقعا ادامه حضور كريمي در پرسپوليس به شكل فعلي مضر تشخيص داده مي شود، هنر يك مديريت خردمند در درجه اول بايد مبتني بر تلاش براي به هنجار كردن رفتار او و در درجه بعد قطع همكاري مسالمت آميز با وي باشد. وقتي اين مساله در مورد ستاره اي به بزرگي علي كريمي رخ مي دهد، طبيعتا باشگاه بايد جوانب احتياط و احترام را به دقت در نظر بگيرد و اين اصل اساسي، متاسفانه در تضاد با رفتارها و مصاحبه هاي اخير رويانيان و داد و فريادهاي اوست. در نهايت نيز اگر كريمي تن به اصلاح رفتار خودش نداد و چاره اي غير از جدايي آرام و توام با قدرداني از او باقي نماند، نبايد اين تصور به وجود بيايد كه جذب يك ستاره ايراني ديگر- به ويژه يكي مثل مجيدي با شناسنامه آبي اش- مي تواند خلاء معنوي ناشي از رفتن جادوگر را پر كند. علي كريمي يكي از ممتازترين نوابع تاريخ فوتبال ماست كه اگرچه گهگاهي ناخواسته به پرسپوليس ضربه زده، اما هيچ عقل سليم و وجدان بيداري نمي تواند عمق تعصب و دلدادگي او به باشگاه محبوبش را كتمان كند. شايد امروز خيلي از پرسپوليس ي ها ناچار شوند به خاطر تيم شان به جدايي تلخ كريمي رضايت بدهند، اما جايگاه علي حتي در قلب همان ها نيز براي هميشه جاودانه خواهد بود و شايد حتي جذب غيرممكن بزرگ ترين ستارگان دنيا هم نتواند بار اين اندوه را سبك تر كند؛ چه برسد به مزاحي مثل سرخپوش كردن مجيدي!

4- شايد سردار تصور كرده گرفتن يك هفت اسمي، مي تواند پروسه جدايي از يك هشت محبوب را تسهيل كند. اگر رويانيان كمي فوتبالي تر بود و  عمر آشنايي اش با اين پديده جذاب منحصر به تاريخ مندرج در حكم مديرعامل ي اش نمي شد، قطعا پي مي برد صد فرهاد مجيدي هم نمي توانند جاي خالي يك علي كريمي را پر كنند، چنانچه استقلالي ها هم مجيدي شان را با يك لشكر علي كريمي تاخت نمي زنند. اينها مرزهاي واقعي فوتبال اند، اما افسوس كه سياسيون اغلب ياد گرفته اند همه چيز را به زور با هم بخواهند!