صورت های مالی مشروط؛ تا اطلاع ثانوی غیر قابل فروش!

آنچه سرخابی ها را بیش از هر چیز به این روزمرگی انداخته بر کسی پوشیده نیست، به این دلیل که بخش اعظمی از درآمدهای باشگاه های بزرگ دنیا از دریافت حق پخش تلویزیونی تأمین می شود اما در فوتبال ایران سهم اندکی از این حلقه بزرگ اقتصادی به باشگاه ها تعلق می گیرد و تازه این اواخر با کلی چک و چانه زنی از سوی وزارت ورزش قرار شده بعد از واگذاری این عدد به 30درصد سهم از حق پخش تلویزیونی افزایش یابد که تضمینی هم برای عمل به آن وجود ندارد!
 
مسأله اصلی تر در پروسه واگذاری، شفاف سازی مالی باشگاه هاست که طبق قانون تجارت باشگاهی قابل واگذاری خواهد بود که از این حیثت هیچ ابهامی در صورت های مالی خود نداشته باشد. با استناد به صحبت های یکی از اعضای سابق هیأت مدیره استقلال که در زمان صدارت عضو تأثیرگذاری هم بود، هر دو باشگاه پرسپولیس و استقلال با صورت های مالی مشروط در حسابرسی های پایان سال به کار خود خاتمه داده اند که این رفتار نادرست مالی سبب می شود هر دو باشگاه از دامنه واگذاری خارج شوند. در نتیجه چنانچه باشگاه ها با وضعیت موجود به بخش خصوصی واگذار شوند یا سهامی به آنها تعلق گرفته و آن سهام عرضه شود، بدون شک در سال های آتی با مشکلات بزرگی مواجه شده و چه بسا واگذاری آنها غیرقانونی و کم لم یکن تلقی گردد و انتقال آن به افراد حقیقی یا حقوقی ملغی شود.

به جهت آنکه انتقال یا واگذاری دو باشگاه در آینده با مشکلات قانونی مواجه نشود بیش از هر چیز لازم است صورت های مالی که هرساله به طور مشروط بسته شده بار دیگر باز شده و تمام حساب و کتاب ها روشن و بدهکار و بستانکارها از باشگاه تمییز داده شده و بعد به تأیید سازمان حسابرسی کل کشور رسیده و در نهایت سهام این باشگاه ها عرضه شود. در واقع این اقدام مقدمه ای است بر صحت جریان واگذاری دو باشگاه که به انتقال سهام آنها به مردم یا افراد حقوقی وجاهت قانونی می بخشد، در غیر این صورت اگر دو باشگاه در ماه های آتی واگذار شوند و به حساب های آنها رسیدگی نشود طبق قوانین داخلی نیز این انتقال عاری از صحت و درستی خواهد بود و ارزش قانونی خود را از دست خواهد داد.

در حقیقت باید اینطور به ماجرا نگریست که شرکت هایی که سود و زیان آنها شفاف نیست و حساب های شان مشروط بسته می شود و در بخش بستانکاری و بدهکاری خود با ابهام هایی عمیق مواجه اند قادر به شرکت و عرضه سهام خود در بورس نیستند اما اکنون عزمی در میان تصمیم گیران برای واگذاری دو باشگاه وجود دارد که تصور می شود تمام این صورت های مالی از حالت مشروط خارج شده که حتی اگر فرض را بر پرداخت تمام بدهی های دو باشگاه به طلبکاران پیشین خود بگیریم باز هم دیون بزرگی به اداره مالیات وجود دارد که تا امروز به هیچ یک از آنها رسیدگی نشده است و به طور کلی این واگذاری را زیر سؤال می برد.

البته نباید این واقعیت را فراموش کنیم که هر دو باشگاه با بدهی های جاری نیز مواجه اند. برای مثال وضعیت بدهی پرسپولیس بدهی خارجی قابل توجهی از جمله به برانکو و کالدرون و سایر دستیاران این دو سرمربی دارد و وضعیت باشگاه استقلال هم با بدهی شفر و استراماچونی روشن نیست که همین دیون کافی است تا ادعای بسته شدن مشروط صورت های مالی این دو باشگاه را تأیید کنیم و به واگذاری آنها در آینده تردید داشته باشیم. بدون شک باشگاه هایی با این همه بدهی و سندسازی نمی توانند برای واگذاری و ارائه سهام مشروعیت داشته باشند مگر آنکه تا روز واگذاری تمام این ابهام ها برطرف شود.