عابدینی: من بودم نمی گذاشتم از آسیا کنار بکشیم

با اینکه خارج از کشور است اما اخبار فوتبال ایران و اتفاق های گوناگونش را پیگیری می کند. بخصوص اتفاق هایی که حول و حوش فدراسیون فوتبال، تیم های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا و البته انتخاب سرمربی تیم ملی و جانشین مارک ویلموتس وجود دارد. امیر عابدینی مثل همیشه صریح و بی پرده درباره این سوژه ها صحبت می کند و البته نظرش خلاف نظر مسئولانی است که معتقدند بهترین راه برای تیم های ایرانی، کناره گیری از لیگ قهرمانان آسیاست. او درباره نیمکت تیم ملی هم صحبت می کند و مدعی است علی دایی جوهره موفقیت با تیم ملی و صعود به جام جهانی را دارد.
 
*اول از همه در مورد اتفاقی که برای نماینده های ایران در لیگ قهرمانان آسیا رخ داده صحبت کنید. حتماً شنیدید که از میزبانی محروم شده ایم؟
قطعی شده؟

*قطعی شده اما سلطانی فر دستور تجدید نظر داد و اعتراض هایی هم در این زمینه صورت گرفته.
خوب است و بالاخره باید ماجرا را پیگیری کرد اما درست نیست که بگویند در مسابقات شرکت نمی کنیم. گاهی اوقات آرا به ضرر ما اعلام می شود اما این راهش نیست که بگوییم مسابقات را تحریم می کنیم. باید آرا را تحمل کنیم و موضوع را سیاسی نکنیم.

*اما بحث لغو میزبانی کمی هم سیاسی است. قبول ندارید؟
چرا ما فکر می کنیم همه چیز سیاسی است؟ متأسفانه اغلب فدراسیون هایی که آنجا هستند حق رأی دارند اما ما نداریم. چرا؟ چون در این زمینه ضعیف عمل می کنیم اما همبستگی اعراب بیشتر از ما است.

*یعنی مهدی تاج که صاحب کرسی است، نفوذ ندارد؟
با یک کرسی که نمی شود رأی را عوض کرد. کرسی اگر در سطح رئیس باشد شاید بتوان کاری کرد و تغییراتی ایجاد کرد اما یکدانه رأی به هیچ جا نمی رسد.

*اگر شما در فدراسیون فوتبال مسئولیت داشتید، رأی به کناره گیری از لیگ قهرمانان آسیا را نمی دادید؟
صددرصد کناره گیری نمی کردیم. ما که نباید خودزنی کنیم. نمی شود به AFC گفت بله ما هستیم و هر چه ما می گوییم باید اجرا شود. ما قوانین آنها را قبول کرده ایم و باید از آرا تبعیت کنیم. مثل این است که من مدیرعامل یک باشگاه هستم و کمیته انضباطی رأیی علیه تیم ما صادر می کند. می شود من بگویم رأی را قبول ندارم. اعتراض می کنم اما لجبازی نه. در این بحث هم بهتر است در زمین بی طرف بازی کنیم و بعد پیگیر ماجرای اعتراض باشیم.

*اما شاید تیم های ایرانی ضرر کنند.
مگر در این چند سال که در زمین خودمان بازی کرده ایم چه شده که حالا بشود. اغلب اوقات اوت شده ایم، حالا هم اشکالی ندارد که حداقل دور رفت را در زمین بی طرف بازی کنیم.

*اینها که نتایج فوتبال است اما بپذیرید که میزبانی به تیم های ایرانی کمک می کند تا راحت تر به موفقیت برسند. ضمن اینکه اگر با این رأی کنار بیاییم، شاید میزبانی را از تیم ملی ایران هم بگیرند.
چرا ماجرا را اینقدر بزرگ می کنید؟ مگر AFC چه می گوید؟ می گوید که بازی های تیم های ایرانی در زمین بی طرف برگزار شود. می دانید دلیلش چیست؟ چون می گویند ایران امن است، یکی از مسئولان مصاحبه می کند و می گوید ایران امن نیست. باز هم می گویند ایران امن است، یکی دیگر از وزارت امور خارجه معتقد است که نیست. ما نباید دست AFC بهانه می دادیم. خودمان از امنیت حرف زده ایم و مشکل از خودمان بوده. وقتی می گویید شرایط جنگی است، آنها هم رأی می دهند که در این وضعیت نمی توانیم بازی برگزار کنیم.

*به نظر شما اعتراض به این رأی به نتیجه می رسد؟
باید تلاش مان را کنیم اما اگر قبول نکردند نگوییم بازی نمی کنیم. اگر چنین ادعایی بکنیم به ضرر خودمان و باشگاه های مان تمام می شود.

*کمی هم در مورد تعلل فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی صحبت کنید. به نظر شما دلیل این تعلل چیست؟
 برخی معتقدند ابتدا باید انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال برگزار شود و رئیس بعدی سرمربی تیم ملی را انتخاب کند. این یکی از دلایل فدراسیون فوتبال و شاید وزارت ورزش است.

*سازمان تیم های ملی خودش یک سازمان جدا است و باید سرمربی تیم ملی زیر نظر آنها انتخاب شود و فعالیت کند. حالا هر کسی می خواهد رئیس باشد، فرقی ندارد.
سازمان تیم های ملی که نداریم. داشتیم اما همه چیز به هم پاشیده. رئیس فدراسیون فوتبال هم باید در سازمان تیم های ملی یک رأی داشته باشد. ضمن اینکه حیدر بهاروند هم در فدراسیون هست و می توانند سریع تر سرمربی تیم ملی را انتخاب کنند. باید ترس را کنار گذاشت و سراغ یک مربی خوب داخلی رفت. الان خارجی ها دنبال بهانه هستند که یا پول کلان بگیرند یا از فوتبال ایران شکایت کنند. مربی داخلی بیاید، ان شاءالله که نتیجه می گیرد.

*ما پای حرف مان ایستاده ایم که این احتمال وجود دارد رئیس بعدی به سرمربی تیم ملی اعتقادی نداشته باشد. آن وقت چه اتفاقی می افتد؟
هیچ مشکلی درست نمی شود. مگر در زمان کارلوس کی روش رئیس فدراسیون فوتبال تغییر نکرد؟ چه اتفاقی افتاد؟ الان هم انتخاب سرمربی تیم ملی، قبل از انتخابات فدراسیون فوتبال هیچ مشکلی درست نمی کند. وظیفه یک سرپرست، عینا وظیفه رئیس فدراسیون فوتبال است، ضمن اینکه معلوم هم نیست چه کسی کاندیدا شود.

*یعنی خبر ندارید که چه مدیرانی قرار است ثبت نام کنند؟
دو، سه نفر معلوم است که می خواهند کاندیدا شوند. به عنوان نمونه عزیزی خادم که می شود با او هم برای انتخاب سرمربی تیم ملی مشورت کرد چون شانس بالایی برای ریاست دارد.

*البته هنوز به صورت رسمی مشخص نیست که چه کسانی کاندیدا شوند.
کسانی که می خواهند کاندیدا شوند، عضو خانواده فوتبال هستند. انتخابات بین 100 نفر نیست که، بین چهار تا پنج نفر است که اسامی شان هم مشخص می شود.

*انگار شما هم در ائتلاف عزیزی خادم هستید. همینطور است؟
من هرگز صحبتی با او انجام نداده ام اما می دانم که می خواهد در انتخابات شرکت کند. همه هم با من تماس می گیرند و می گویند می خواهیم به او رأی بدهیم. البته شنیدم که بهاروند هم می خواهد کاندیدا شود.

*درباره نیمکت تیم ملی هم نام دو مربی ایرانی شنیده می شود که بخت علی دایی بیشتر از امیر قلعه نویی است.
این دو نفری که شما می گویید گزینه های مناسبی برای نیمکت تیم ملی هستند. دایی البته اقبال عمومی اش بیشتر است.

*اما در ایران اقبال عمومی تنها ملاک مربیگری در تیم ملی نیست و لابی های دیگری هم نیاز است.
من فوتبالی حرف می زنم. دایی جوهره اش را دارد و رفتارش با بازیکنان خوب است. بالاخره او یک بازیکن بین المللی است که اسمش آقای گل جهان است. آنهایی که می آوریم چیزی ندارند و دست آخر از فدراسیون فوتبال شکایت هم می کنند. پول 10 برابری هم می خواهند اما وقتش رسیده به مربیانی ایرانی نظیر علی دایی اعتماد کنیم.