عده ای بی ادب دزدی می کنند!

یک- بعد از دو سال انتظار و امروز و فردا کردن، سرانجام گزارش کمیسیون اصل 90 در مورد فساد در فوتبال منتشر شد. در حالی که در تمام طول این مدت خیلی از هواداران منتظر افشاگری های هولناک مجلس و رو شدن دست تبهکاران در فوتبال ایران بودند، در کمال ناباوری متن گزارش نهایی کاملا عاری از چنین جنبه هایی بود. دوستان زحمت کشیدند و بعد از این همه مطالعه و تحقیق، یک گزارش 13 هزار کلمه ای نوشتند، اما افسوس که لابلای هیچکدام از سطور آن، حتی یک نام و نشان و آدرس دقیق از متخلفین و مفسدین وجود نداشت.

همه آنچه گردآوری شده بود، مشتی اطلاعات به شدت کلی و مبهم بود؛ از جنس همان ها که سال هاست در روزنامه ها و حتی رادیو و تلویزیون منتشر می شود و حتی عادی ترین مخاطبان فوتبال هم نسبت به آن آگاهی دارند. اینکه تبانی داریم، رشوه و دزدی و شرط بندی داریم، دوپینگ داریم و از هزار درد و مرض مشابه دیگر رنج می بریم، کجایش تازگی دارد؟ آیا واقعا برای پی بردن به این بدیهیات، به دو سال بررسی و دریافت حقوق و مزایای نمایندگی در مجلس نیاز بود؟ ابتدا گفته شد پیرو این پرونده، 18 نفر هم به دستگاه قضا معرفی شده اند؛ عدد بزرگی نبود، اما می شد به استناد آن امیدوار بود که با بخشی از عوامل فساد مبارزه شود، اما بعدتر حسین آذین به عنوان یکی از اعضای کمیسیون این مساله را هم تکذیب کرد تا روشن شود همه آنچه برای خواندنش لحظه شماری می کردیم، همین اطلاعات ژورناليستي و پر از ابهام بوده که بعضا با کلی تردید و تشکیک هم روی کاغذ ردیف شده است.

اگر بناست حاصل دو سال تمرکز روی فساد در فوتبال به انتشار چنین گزارشی بینجامد، لابد باید به این همه اختلاس و ارتشای کلان و مفاسد اقتصادی هم با چنین جملاتی واکنش نشان داد: «بله؛ بعضی دستها کج است و متاسفانه عده ای بی ادب دزدی می کنند. جا دارد رسیدگی شود!» عجیب آنکه این گروه از نمایندگان محترم در بخشی از گزارش به این نتیجه رسیده اند که مشکل از نود است و برخی از عوامل اصلی این برنامه دنبال اتصال مربیان و بازیکنان خارجی به باشگاه های داخلی هستند. جا دارد همین گروه، دو سال دیگر تحقیق کنند و جواب این سوال را بدهند که چطور ممکن است یکی مثل عادل فردوسی پور بنا به ادعای اسکندر کوتی، قید دریافت یک میلیارد تومان پول مشروع در ازای سه شب اجرای برنامه برای یک گروه را بزند و بعد دنبال پورسانت مربی و بازیکن خارجی باشد؟ جل الخالق!

دو- روزنامه ها نوشته بودند در جريان خاكسپاري پيكير مرحوم همايون بهزادي، دزدها جيب پسر او را خالي كرده اند. فرزندي پدرش را روانه منزل ابدي مي كند، اما نمي داند بايد در فراق او گريه كند يا به حال خودش كه ناچار است بماند و لابلاي چنين آدم هايي به زندگي ادامه بدهد؟

سه ماه پيش وقتي زني در خيابان فاطمي تصادف كرد و درست در صد قدمي بيمارستان جانش را از دست داد، همه مشغول جدل در مورد دير رسيدن اورژانس بودند. كسي اما يادش نبود مصيبت بزرگتر، به سرقت رفتن كيف اين زن مجروح بوده است. انساني در خون مي غلطد و انساني ديگر فرصت را براي دزديدن اموال او مناسب مي بيند. اينها مهمترين سوالاتي هستند كه بايد ذهن كميسيون اصل نود يا هر نهاد نظارتي ديگري را به خودش درگير كند؛ اينكه چطور روي اين خاك زرخيز، كار برخي از مردمان ما به عصا دزديدن از كور كشيده است؟

راستي دوستان؛ مطمئنيد به همه وظايف تان درست عمل كرده ايد؟ براي جواب دادن به اين سوال، دو سال وقت لازم نيست، دو دقيقه كافي به نظر مي رسد!