عراق و ژاپن با برزیل بازی می کنند، ایران با کره شمالی هم بازی نمی کند!

تیم ملی فوتبال ایران 25 مهر در چهارمین دیدار خود در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 به مصاف کره جنوبی می رود و این در شرایطی است که به خواسته کی روش بازی دوستانه پیش از این دیدار، با کره شمالی لغو شده است.

لغو این بازی در شرایطی است که تیم های دیگر آسیایی با برگزاری منظم و هدفمند دیدارهای دوستانه درصدد بالابردن آمادگی خود هستند.

بدون شک برگزاری بازی دوستانه  با برزیل یکی از بهترین محک ها به شمار می رود و قرار است تیم ملی عراق در تاریخ 20 مهرماه (11 اکتبر) با برزیل بازی کند و ژاپن 25 مهرماه به مصاف برزیل برود.

این پیکارهای دوستانه در شرایطی است که تیم ملی ایران نه تنها با تیم های ملی قدرتمند جهان بازی نمی کند بلکه دیدار خود با تیمی نه چندان مطرح همچون کره شمالی را هم لغو می کند.

پیش از دیدار ایران و لبنان، مدیر رسانه ای تیم ملی به نقل از کی روش در جواب انتقادها مبنی بر اینکه چرا تیم ملی برابر تیم های بزرگ بازی نمی کند، گفت چه دلیل دارد تیم ملی قبل از بازی با  لبنان به مصاف اسپانیا یا برزیل یا تیم های بزرگ برود.

جدا از بازی کردن با بازی نکردن با تیم های بزرگ، شکست برابر لبنان نشان داد دیدار آماده سازی مقابل اردن هم برای تیم ملی سودمند نبود و شاگردان کی روش همان ضعف های گذشته را همراه خود داشتند و این البته مقوله جداگانه ای است که چرا تیم ملی با وجود این دیدارهای دوستانه ضعف هایش را از بین نبرده است.

کی روش بحث مالی را مطرح و گفته بود 30 سال باید زحمت کشید تا با تیم های قدرتمند بازی کرد اما باید پرسید حالا که خبری از برزیل و ایتالیا و فرانسه و اسپانیا نیست چرا قبل از رویارویی با قدرتمندترین تیم گروه خود (کره جنوبی)، بازی دوستانه با کره شمالی که می تواند به تیم ملی کمک زیادی کند لغو می شود و سرمربی از برگزاری بازی با کره شمالی خودداری می کند؟

حالا که فرصت برای رویارویی با تیم های بزرگ وجود ندارد چرا تیم ملی از اندک فرصت های خود برای آماده سازی و افزایش روحیه تیمی نزد ملی پوشان بهره نمی برد؟ و سوال دیگر اینکه چطور تیم های ملی دیگر کشورها برنامه های بلند مدت یک ساله، دوساله و چندین ساله دوستانه خود را اعلام و با برنامه ریزی دقیق بدون کوچکترین تغییری دیدارهای خود را برگزار می کنند اما ما با بازی با کره شمالی که سبک نزدیک کره جنوبی دارد را لغو می کنیم؟ آیا دلیل این موضوع را باید در ترس از باخت که برخی می گویند این روزها روی تیم ملی سایه افکنده جستجو کرد؟ آیا تیم ملی و فدراسیون فوتبال راه را درست می روند؟