عرصه ای برای فوق العاده ها

گل های مکرر و 3 امتیازی ترابی در فصل گذشته و نمایش باشکوه آل کثیر در پیکارهای پاییز امسال لیگ قهرمانان غرب آسیا این واژه را به آنها بسیار نزدیک جلوه می دهد.

 پرسپولیس بی گمان سرآمد تیم های «فرصت از دست ده» در فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور بوده و دقیقاً به همین سبب است که قطعی شدن بازگشت مهدی ترابی به جمع قرمزها و پایان محرومیت عیسی آل کثیر از 13 فروردین 1400 و چشمک زدن او در افق بهترین وسیله ها و امکانات برای قطع قحطی گل و پایان دادن به روند فرصت سوزی در این تیم به شمار می آیند.

در همین دیدار اخیر سرخ ها که در تبریز مقابل تراکتور برگزار شد، سرخ های سیاهپوش شده تهرانی (که عزادار فوت انصاریان و میناوند بودند) اضافه بر تک گل بسیار قاطعانه ای که سیدجلال حسینی زد و برد 3 امتیازی شان را تحقق بخشید، حداقل سه، چهار فرصت صددرصد و تک به تک ها را از دست دادند تا از نتیجه خیره کننده ای مثل بردهای 4 – صفر یا 5 – صفر محروم شوند، درست است که محمدرضا اخباری سنگربان پرشورهای تبریزی هم روز فوق العاده ای را سپری کرد اما اگر حمله وران تیم تهرانی نشانه گیری بهتری می داشتند و ضربات آخر خود را دقیق تر می زدند، از اخباری هم کاری برنمی آمد و برد بحق پرسپولیس بسیار پرگل تر می شد.

زدن فقط 14 گل در 12 بازی نشانه و محصول ضعف عمیق فوق و حکایتگر نیاز مبرمی است که سرخ های تهرانی به تمام کنندگانی حرفه ای تر و مهاجمانی نیاز دارند که چارچوب شناس باشند. به رغم ادای احترام به امثال آرمان رمضانی باید متذکر شد که او در کلاس و اندازه های بازی در پرسپولیس نیست و اگر در مورد مهدیخانی رأیی نمی توان داد به این سبب است که او هنوز امتحان کافی پس نداده است و مهدی عبدی تنها مهاجم در ترکیب فعلی پرسپولیس است که سزاواری ابقا در این تیم را دارد و در عین حال او را نیز نباید یک مهاجم فوق العاده تلقی کرد و این واژه فقط سزاوار کسانی است که در اندازه های بازی در پرسپولیس باشند و از حدود متعارف فراتر بروند.

سرآمد آنها در پنج، شش سال اخیر مهدی طارمی بوده است که حالا به شماره لیگ پرتغال تبدیل شده و در درجاتی پایین تر علی علیپور نیز قبل از سفرش به اروپا در چنین معیارهایی نشان داده بود. آیا ترابی و آل کثیر همانقدر فوق العاده اند که پرسپولیس آن را می طلبد؟

گل های مکرر و 3 امتیازی ترابی در فصل گذشته و نمایش باشکوه آل کثیر در پیکارهای پاییز امسال لیگ قهرمانان غرب آسیا این واژه را به آنها بسیار نزدیک جلوه می دهد و قدر مسلم اینکه آنها بسیار بهتر از حمله وران کم تأثیر سرخپوش در تیم فصل اول لیگ بیستم می توانند این تیم را به نعمت گلزنی بالنسبه راحت و حرفه ای نزدیک سازند. از این طریق می توان وحید امیری را هم که به قصد رفع بحران فوق به خط حمله تبعید شده، به جای اصلی اش (بازیکن «بال» لب خط) رجعت داد و بهره های چنین اقدامی را هم برد.