عروسک پشت شيشه! / انتخاب با شماست آقاي کريمي

طي دو هفته گذشته دو مراسم مهم در فوتبال ايران برگزار شده که هر دوي آن ها يک مهمان ويژه داشته است؛ علي کريمي! ستاره فروزان فوتبال ايران در دهه هاي 70 و 80 ، هم در قرعه کشي ليگ پانزدهم شرکت داشت و هم در مراسم برترين هاي ليگ چهاردهم، جايزه بهترين هافبک اين فصل از فوتبال باشگاهي ايران را اهدا کرد. ار جمله حاشيه هاي جذاب اين دو مراسم، تشويق شديدعلي کريمي بود که نشان از محبوبيت فوق العاده اين ستاره داشت. حجم تشويق ها چنان بود که حس مي شد در فرآيند برگزاري مراسم وقفه ايجاد شده، بنابراين مجريان از مردم مي خواستند از ادامه اين کار خودداري کنند.

آنچه در سالن همايش هاي برج ميلاد رخ داد، دو برش بسيار جذاب از زندگي يک فوق ستاره در دوران بازنشستگي بود. همه جاي دنيا افکار عمومي عادت دارند بعد از خداحافظي ستاره هاي فوتبال، ناکامي ها و جنبه هاي منفي کاراکتر آن ها را فراموش کنند و فقط وجوه مثبت شان را به ياد بسپارند. در سال هاي طولاني درخشش پله و مارادونا، حتما از آن ها هم انتقادات فراواني مي شده، اما بعد از آويخته شدن کفش هاي شان، هر دو به عنوان ستاره هاي محبوب و بي نقص در حافظه تاريخ به ثبت رسيدند. همين فردا اگر ليونل مسي فوتبال را کنار بگذارد، همه غرولندهاي فعلي فراموش مي شود تا هواداران فوتبال او را به عنوان ستاره اي کامل و فاقد عيب و کاستي به خاطر بياورند. حالا شبيه اين اتفاق براي علي کريمي رخ داده است. آقاي شماره هشت در سال هاي طولاني بازيگري اش مخالفان و منتقدان پر شماري داشت؛ کساني که به حق يا ناحق از رفتارهاي مختلف او خرده مي گرفتند و مورد اعتراض قرارش مي دادند. در اين ميان خود کريمي هم به خاطر بسياري از سياست هايي که داشت، زمينه را براي حمله معترضان فراهم مي کرد. حالا اما يک سالي هست که ورق برگشته است. از زماني که جادوگر فوتبال را کنار گذاشت و به ويژه از موقعي که پست نامتناسب دستياري کي روش را رها کرد، تبديل به يک «الماس ويتريني» شد که همه مي توانند تماشايش کنند و لذت ببرند. او مي درخشد و با نورش نگاه هواداران را نوازش مي دهد. آيا از اين زيباتر هم ممکن است؟

علي کريمي به عنوان يکي از بزرگان بي گفت وگوي فوتبال ايران حق دارد به حيات حرفه اي اش در اين رشته ورزشي ادامه بدهد. او براي گذراندن دوره هاي مربيگري و آغاز به کار در اين عرصه از هر کس ديگري سزاوارتر است. با اين وجود اما، کاش کريمي تصميم مي گرفت همين کارکرد لوکس و زينتي اش را براي هميشه حفظ کند. کاش مي شد فارغ از هياهوهاي جديد، دور از «حيا کن رها کن»هاي دنياي مربيگري و بدون جنجال هاي بي پايان نشست هاي خبري، علي کريمي تا آخر زندگي اش همين ستاره آرام و جذاب باقي بماند، کسي که بر پيشاني فوتبال ايران بنشيند و همه روي دوست داشتنش اتفاق نظر داشته باشند. دنياي مربيگري بي رحم تر از آن است که بشود جواهري مثل کريمي را تقديمش کرد و بعد زيبا و پاکيزه تحويلش گرفت. به سرنوشت اسطوره هايي که مربي شدند دوباره نگاه کنيد؛ احمدرضا عابدزاده با آن تمرينات غيراستانداردش، خداداد عزيزي با انبوهي از ناکامي ها، حميد استيلي با خلق تکان دهنده ترين خاطرات هواداران پرسپوليس، علي دايي با دستمزد بالا و فاميل بازي هاي مشمئز کننده اش… کدام يک از اين ها در ذهن ما همان ستاره رويايي گذشته باقي مانده اند؟ در مورد برخي از آن ها، گاهي حجم وجوه منفي آنقدر زياد شد که پاک يادمان رفت قبلا چقدر دوست شان داشتيم. حالا انتخاب با علي آقاي کريمي است، اينکه عروسک پشت شيشه باقي بماند و از عالم و آدم دل ببرد يا اينکه عروسک دست پنج هزار هواداري باشد که گاهي بين فرياد «باغيرت» و «بي غيرت» شان چند دقيقه فاصله وجود دارد!