عهد ببندیم...

پرسپولیس در صدر جدول است. تیمی که در 4 بازی 3 پیروزی کسب کرده و این مهم در حالی است که دو پیروزی آن خارج از خانه بوده است. پرسپولیس در این 4 بازی سه کلین شیت داشته است. پرسپولیس در صدر جدول است و بیشترین امتیاز را دارد و تیم به تعطیلات رفت.

سوال این است چه باید بکنیم ؟

باید اعلام کنیم که در فصل گذشته پرسپولیس با ایجاد یک فرهنگ تازه توانست تیمی که در پایین جدول را در حد مدعی شماره مقام قهرمانی برساند این فرهنگ تا به امروز هم حکمفرما است. مشروط به آنکه بر پایه احساسات تصمیمگیری نکنیم.

پرسپولیس دو بازی خانگی کرده است و در هر دو بازی با شدید ترین فشارها رو به رو بوده است. چند بار تیم پرسپولیس باید توسط خودی ها تحت فشار باشد.

هفته گذشته پس از برد دلچسب در مقابل گسترش حمله ها علیه پرسپولیس شکل گرفته است. عادل فردوسی پور با شدید ترین روشهای غیر معقول به برانکو تسبت ضعیف و حتی تحت تاثیر دلال ها داده است. فردوسی پور عوامل باشگاه را به فساد متهم کرده است. بعد از این هجمه فردوسی پور قضیه رامین رضائیان مطرح شده است و خیلی راحت بیشترین تمرکز برانکو را به این مسئله سوق دادیم که چرا در لیست تیمش دست نمی برد. قبل از مسابقه با صبا  و در فاصله مسابقه فولاد تا گسترش هجمه علیه ربیع خواه بود و به برانکو فشار آوردیم که چرا محمد انصاری را به چپ نمی برد و یا چرا طارمی فیکس بازی نمی کند و در طی این دو بازی فهمیدیم که برانکو چرا طارمی را فیکس نمی گذارد چون آماده نیست و دفاع تیم هم با حضور انصاری در قلب دفاع صلابت دارد اما ...

بیائیم عهد ببندیم که اینقدر زود قضاوت نکنیم. بگذاریم تیم آرامش داشته باشد. شاهد هستیم که فردوسی پور چه با تیم کرد. شاهد هستیم داوری ترکی و بازی با فولاد چه با تیم ما چگونه بود. دیدیدم که خودی هائی نظیر رضائیان چه با تیم ما کردند. پس آیا بهتر نیست که عهد بندیم که به برانکو و تیمش آرامش دهیم و در امور فنی تیم دخالت نکنیم؟

تیم یک ماه وقت دارد تا باز هماهنگ تر شود. بازیکنانی که دیر به تیم اضافه شده اند به شرایط مسابقه برسند و برای رسیدن به این مهم آرامش اولین شرط است. از یاد نبریم ما سه بازی سخت بعد از بازیهای تیم ملی داریم پس عهد ببندیم که همیار برانکو و پرسپولیس باشیم.