عیســـی، در خدمت آل‌کثیـــر

عیسی آل‌کثیر، چهره‌ای است که به واسطه قدرت بدنی، چابکی و توانایی تمام‌کنندگی منحصربه‌فردش، در پیراهن هر تیمی چشم‌ها را به امید گلزنی به ساق‌هایش می‌دوزد. از زمانی که ستاره دزفولی سابقه نفت آبادان به پایتخت کشور آمد تا پیراهن سرخ پرسپولیس را بر تن کند، بارها تأثیرگذاری خودش را در تبدیل بخت‌های گلزنی سرخ‌پوشان به امتیاز ثابت کرد؛ بخصوص روی ارسال‌های عرضی زمینی که از شگردهای هجومی متداول پرسپولیس یحیی گل‌محمدی در 2 فصل اخیر بوده. با این حال، در دیدار مقابل ذوب‌آهن، آنچه به چشم می‌آمد، روی نه‌چندان دلچسب آل‌کثیر را به تصویر کشاند.

داستان از جایی شروع شد که نه پرسپولیس و نه آل‌کثیر، دلیلی برای دلخوری نداشتند. قرمزهای پایتخت از گاندوهای اصفهانی با یک گل پیش افتاده بودند و کمتر از ۶ دقیقه با تثبیت پیروزی خود فاصله داشتند و ۷۲ دوست‌داشتنی سرخ‌ها موفق شده بود از محمد قریشی (مدافع ذوبی‌ها) یک ضربه پنالتی بگیرد. اختلافات آل‌کثیر همین جا آغاز شد، زمانی که او می‌خواست به‌جای مهدی ترابی پشت توپ بایستد تا چهارمین گل فصلش را ثبت‌ کند و از ممانعت گل‌محمدی دلسرد شد. ترابی دومین پنالتی فصل تیمش را به گل بدل ساخت تا خیال قرمزها از بابت سه امتیاز راحت باشد اما آل‌کثیر با حالتی مغموم از شادی پس از گل هم‌تیمی‌هایش دوری ورزید.

بازی با ذوب‌آهن، نخستین رویدادی نبود که در آن چنین حرکاتی از آل‌کثیر مشاهده می‌شد. وی تمایل به ثبت گل‌های تیم به نام خودش را در رویارویی با مس رفسنجان نیز با اقدامی مشابه نشان داده بود و همچنین در بازی با ویستا توربین در جام حذفی، جایی که روی خط دروازه حریف، روی ضربه چیپ میلاد سرلک اثر گذاشت تا گل سوم پرسپولیس در آن بازی را به نام خود بزند. به‌علاوه، در چند بازی اخیر نیز بارها ملاحظه کردیم که آل‌کثیر از ارسال پاس به هم‌تیمی‌هایش خودداری کرده و خود در شرایطی سخت‌تر اقبالش برای گلزنی را آزموده، که این خود موقعیت‌سوزی به بار آورده. این رفتارهای آل‌کثیر در کورس آقای گلی لیگ برتر می‌تواند تا حدی قابل توجیه هم باشد. گادوین منشا و لوسیانو پریرا که دو گلزن برتر لیگ تا امروز هستند، به‌ترتیب ۵ و ۳ گل خود را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساندند. از این حیث، می‌توان به آل‌کثیر حق داد که چرا تمایل دارد پنالتی‌زن نخست تیمش باشد تا برای رقابت برای کفش طلای لیگ بیست‌ویکم با انگیزه بیشتری عمل کند. با این وجود، بروز منفعت‌طلبی شخصی و ترجیح منافع شخصی به منافع تیم، خصلتی نیست که بتوان وجود آن را از مهاجمی که در آستانه ۳۲ سالگی قرار دارد، پذیرفت. رفتار آل‌کثیر روی صحنه گل دوم پرسپولیس، هرچند بر مذاق گل‌محمدی خوش نیامد و حتی برخورد انضباطی وی را در پی داشت، از ارزش‌های فنی این ستاره دزفولی نمی‌کاهد اما حقیقت این است که کادر‌فنی کنونی قرمزها هنوز فراموش نکرده که در دوران طلایی این تیم، «پرسپولیس» بزرگترین ستاره پرسپولیس بوده است. یکی از دلایل اصلی موفقیت سرخ‌ها در چند سال اخیر این بوده که هیچ‌گاه آنان به تک‌ستاره‌ها وابسته نبوده‌اند. حتی در تیم فصل جاری آنان، بازیکنانی که بیشتر از سایرین ستایش می‌شوند، مهدی ترابی و امید عالیشاه هستند که در گلسازی بیشتر از گلزنی نقش مؤثری ایفا کرده‌اند. عیسی آل‌کثیر یکی از توانمندترین مهاجمان فعلی لیگ است اما زمانی می‌تواند در پیراهن پرسپولیس تحسین‌برانگیز باشد، که بازی‌اش بیش از آل‌کثیر، در خدمت پرسپولیس باشد.