غرور، خطرناک تر از کرونا

حتی اگر با چشمان بسته هم به جدول رده بندی نگاه کنید، درخواهید یافت که هیچ تیمی به اندازه پرسپولیس به کسب عنوان قهرمانی لیگ نوزدهم نزدیک نیست؛ بنابراین تعجبی ندارد کبک سرخپوشان بابت از سر گیری مسابقات این فصل خروس بخواند، اما اگر کرونا نتوانست بخت پوکر را از پرسپولیس بگیرد، مطمئن باشید «غرور» می تواند چنین کاری انجام بدهد.

واقعیت آن است که مرور اظهارنظرهای اخیر بازیکنان و پیشکسوتان پرسپولیس نشان می دهد آنها قهرمانی چهارم را قطعی تلقی کرده و برگزاری بقیه مسابقات را صرفا در حکم تشریفات ماجرا به حساب می آورند؛ درحالی که مطلقا – تکرار می کنیم، مطلقا- چنین معادلاتی در فوتبال وجود ندارد. اینکه شما فاصله امتیازی خوبی با تیم های تعقیب کننده دارید و اینکه مسابقات باقیمانده تان روی کاغذ ساده تر از بقیه مدعیان است، تحت هیچ شرایطی تضمینی برای قهرمانی نیست؛ چه اینکه اساسا فوتبال به کسی ضمانت نمی دهد.

اگر دل تان بخواهد از همین حالا تا صبح فردا می توانیم مثال هایی از غرور کاذب اهالی فوتبال بزنیم که به شدت برای شان گران تمام شد. یادتان هست استرالیایی ها پیش از بازی برگشت با ایران، افتتاحیه جام جهانی 98را با حضور خودشان شبیه سازی کردند؟ یادتان هست صمد مرفاوی در لیگ ششم بعد از داربی برگشت، گفت: «مهم این است که ما 12امتیاز از پرسپولیس جلو هستیم»؟ یادتان هست سرمربی الجزیره امارات در واکنش به حضور جلال حسینی در بازی برگشت با پرسپولیس گفته بود او سوپرمن نیست؟ یادتان هست فاش شد بازیکنان پرسپولیس سر باخت 3بر 2به استقلال منصوریان در زمین بازیکنان جوان حریف را با الفاظ تحقیرآمیز خطاب و عصبانی می کردند؟

اصولا یکی از سرگرمی های فوتبال «تنبیه کردن» است. اصلا انگار خوشش می آید پیش بینی ناپذیر بودن آن را دست کم بگیری تا بعد یک ضرب شست درست و حسابی نشانت بدهد. الان هم احساس می کنیم پرسپولیسی ها ناخواسته دارند وارد این فضا می شوند. اصلا اینکه شجاع خلیل زاده می گوید: «به چنگ آوردن قهرمانی پرسپولیس مثل گرفتن کره ماه از روی زمین است» چه معنایی غیر از تکبر بی حد می تواند داشته باشد؟ واقعا بازیکنان کدام تیم صدرنشین در اروپا اینطور رقبا را تحقیر و بلکه تهییج می کنند؟ بین همه پرسپولیسی ها تنها کسی که حرف از قطعی نبودن قهرمانی تیم می زند، فقط خود یحیی گل محمدی است و تازه روشن نیست او عمیقا به آنچه می گوید باور دارد یا در حال تعارف کردن است.

در هر صورت باید به پرسپولیسی ها هشدار داد توهمی که امروز وجود آنها را دربر گرفته، می تواند تاوانی سخت و تاریخی داشته باشد. هر مسابقه فوتبال، یک ماجرای مرموز نود دقیقه ای است و هیچ 2 مسابقه ای در جهان هرگز شبیه هم نبوده است. هیچ کس باور نمی کرد استقلال در سیرجان به گل گهر ببازد یا پرسپولیس در تهران مغلوب نفت مسجد سلیمان شود. بازی با مسجد سلیمان، یکی از بهترین نمایش های فوتبالی پرسپولیس بود اما این تیم با وجود 18ضربه داخل چارچوب بازنده شد. فوتبال همین است؛ 2 بازی را از دست بدهی 6امتیاز به فنا رفته و اگر سایه رقیب را بالای سرت ببینی، با اضطراب و استرس بیشتری بازی خواهی کرد. پرسپولیس هفته نوزدهم فقط 5 امتیاز از سپاهان جلو بود و این فاصله در هفته بیست ویکم به 10امتیاز رسید؛ آیا کسی از حالا می داند هفته بیست وسوم یا چهارم چه خواهد شد؟ به نظر می رسد مهم ترین ماموریت یحیی برای این چند بازی آخر، شکستن غرور بیدادکننده پرسپولیسی هاست؛ غروری که اگر نشکند، تیم را خواهد شکست. این نکته را گوشه ذهن تان داشته باشید تا بعد...