غلامرضا رضايي؛ مازادی که ستاره شد!

مانوئل ژوزه می خواست نام شماره ۱۰ تیمش را در لیست مازاد قرار دهد. حتما محمد رویانیان هم مجبور بود بنا به قواعد حرفه ای هر چه سرمربی اش می خواست را به انجام برساند اما چه خوب که مانوئل رفت و غلامرضا ماند. فرشاد پیوس می گفت این بازیکن چاق است و همیشه -قبل از آمدن یحیی- به یکی از بازیکنانی که انگ کم کاری می زد همین غلامرضا رضایی بود؛ بازیکنی که حالا ستاره پرسپولیس است.

رضایی در تمام مدتی که پرسپولیس آمده بود هیچ وقت این قدر شبیه شماره ۱۰ ها نبود. او از دیدار با فجرسپاسی که به ترکیب اصلی رسید و سریع ترین گل لیگ بر تر را زد تا امروز در مقابل نفت تهران، صبای قم و داماش گیلان نمایش های فوق العاده ای ارائه کرده و بی شک تاثیرگذار ترین بازیکن پرسپولیس بوده است.

همکاری او با کریم انصاری فرد به عنوان زوج مکمل اش عالی است ضمن این که او در خدمت تیم بازی می کند و از سرعتش برای تغییر شکل تیم از دفاع به حمله بهترین استفاده را می برد.

دوندگی او در میدان فرا تر از استانداردهای لیگ بر تر ایران است؛ او در دیدار با داماش آنقدر دوید و استارت زد که تصور مي شد شش هایش توانی فرا تر از فوتبالیست های ایرانی دارند!

غلامرضا در مصاف با داماش گل نزد اما پنالتی سه امتیازی را تقدیم به تیمش کرد و یکی از معدود بازیکنان خوب پرسپولیس بود که در استانداردهای خودشان بازی کردند. نکته ویژه بازی غلامرضا نترس بازی کردن او بود. رضایی هم مثل نوری، سیدجلال و حقیقی دو اخطاره بود اما مثل همیشه با دل و جان بازی کرد و ترسی از دریافت کارت زرد به دل راه نداد تا فوتبال خودش را بازی کند. این اتفاق در حالی رخ داد که پیش بینی می شد با درگیری های او با داماشی ها و زوم کردن نیمکت نشینان این تیم روی او، یحیی گل محمدی در بیست دقیقه پایانی شماره ۱۰ تیمش را تعویض کند اما نمایش مثبت رضایی باعث شد او تا دقیقه ۹۰ در زمین بماند.

حالا غلامرضا تبدیل به همان بازیکنی شده که در فولاد و فجرسپاسی امان هر خط دفاعی را می برید. او فوق العاده انرژیک و جسورانه بازی می کند و در دربی می تواند این نمایش های خوب را تکرار کند؛ خودش که گفته یا گل می زند یا پاس گل می دهد. باید منتظر ماند و دید.