غمخوار: نیمی از سهام پرسپولیس را رایگان به پیشکسوتان بدهید

مديرعامل اسبق باشگاه پرسپوليس گفت: اصل كار خصوصي سازي پرسپوليس و استقلال خوب است اما بايد اين دو باشگاه ها را به امكانات كافي تجهيز كرد و بعد قيمتي بالاتر و شايد 10 ها برابر ارقام اعلام شده فروخت.

اكبر غمخوار درباره بحث فروش سهام دو باشگاه پرسپوليس و استقلال اظهار كرد: اصل اين كار بسيار خوب است اما فكر مي كنم بايد مقدمات كار هم فراهم شود.

در زمان مديريت بنده در پرسپوليس هم اين موضوع مطرح اما بعدها به فراموشي سپرده شد. معتقدم در هر مقطع زماني بايد واگذاري طبق استانداردهاي فيفا صورت پذيرد.

وي با بيان اينكه قيمت تعيين شده براي باشگاه ها يعني 45 ميليارد تومان براي پرسپوليس و 42 ميليارد تومان براي استقلال زياد نيست، به شمردن كانال هاي درآمدزايي باشگاه ها پرداخت و گفت: به دليل آن كه دو باشگاه از درآمدهاي منطقي فوتبال در دنيا بهره مند نيستند، ممكن است رقم اعلام شده به زعم برخي ها بالا باشد. به طور مثال اولين و مهمترين درآمد باشگاه هاي معتبر در جهان بهره مندي از حق پخش تلويزيوني است؛ پرسپوليس و استقلال تنها به دليل اينكه مستقل نيستند سالانه تنها مبلغي را از سازمان ليگ به عنوان پخش دريافت مي كنند. دومين منبع درآمد باشگاه ها استفاده از بليت فروشي و امكانات استاديوم است. در دنيا شيوه هاي مختلفي را براي اين كار مي انديشند و از بخش هاي مختلف سكوهاي ورزشگاه درآمدزايي مي كنند؛ اما الان مي بينيم پرسپوليس و استقلال در اين مقوله هم وابسته به فدراسيون و تصميم هاي آنها هستند.

غمخوار ادامه داد: استفاده از فرصت تبليغات و اسپانسر تيم را هم مي توان سومين كانال مهم درآمدزايي باشگاه ها دانست كه مستقل نبودن باشگاه ها، نبود قانوني كپي رايت براي توليد انحصاري البسه و لوازم ورزشي تيم و نيز برخي محدوديت هاي تبليغاتي باعث مي شود، باشگاه هاي ايراني بويژه سرخابي ها نتوانند از اين امكان هم استفاده كنند. به طور مثال اين دو باشگاه نمي توانند فروشگاهي داشته باشند كه تنها در آنجا پيراهن تيم هايشان به فروش برسد چرا كه ممكن است هم زمان در يك زيرپله اي همان پيراهن ها با قيمت ناچيز به فروش برسد .

مديرعامل اسبق باشگاه پرسپوليس تاكيد كرد: وقتي هيچ كدام از منابع درآمدزايي فوق و راه هاي ديگر براي پرسپوليس و استقلال فراهم نيست، نمي دانيم چگونه اين باشگاه ها مي خواهند خصوصي شوند؟! پرسپوليس و استقلال در حال حاضر دو باشگاه بدهكار با مشكلات عديده هستند. بي ترديد اگر بسترهاي درآمدزايي ايجاد شود و امكاناتي مختلفي چون استاديوم ها، زمين هاي مختلف و... به آنها تخصيص داده شود، مي تواند با قيمت هاي خيلي بالاتر و شايد 10 ها برابر بيشتر از ارقام اعلام شده، سهام را واگذار كرد. اما اكنون اين دو باشگاه امكانات و سرمايه مادي ندارند و تنها برند آنها به فروش مي رسد. كسي هم نمي تواند به طور دقيق قيمتي برايشان تعيين كند. وقتي اين دو باشگاه مانند بسياري از باشگاه هاي دولتي ديگر كاملا وابسته هستند و ترازنامه مالي مشخصي هم ندارند، مشخص نيست براساس چه ملاكي قيمت گذاري شده اند؟ شايد بتوان تخميني از هواداران دو تيم زد اما نبايد فراموش كنيم كه پرسپوليس و استقلال سالهاست كه عميقا در فرهنگ جامعه ما نفوذ كرده و اين چيزي نيست كه بتواند ارزش دقيقي برايش در نظر گرفت.

وي با بيان اينكه بايد نيمي از سهام سرخابي ها به پيشكسوتان شان واگذار شود، گفت: اگر تمامي شرايط لازم فراهم و دو باشگاه آماده خصوصي سازي شدند، پيشنهاد مي كنم 50 درصد سهام مجاني به پيشكسوتان پرسپوليس و استقلال واگذار شوند و مابقي با قيمت مناسب در فرابورس به عموم مردم و هواداران فروخته شود.

غمخوار در پاسخ به اين سوال كه آيا فروش اين دو باشگاه كه ريشه قوي در فرهنگ اجتماعي مردم ايران دارند، تبعات سياسي و امنيتي در پي نخواهد داشت، گفت: چنين اعتقادي ندارم؛ بالاخره كه يك بار بايد اين اتفاق بيافتد. بعيد مي دانم عده اي بتوانند با تصاحب عمده سهام پرسپوليس و استقلال در بين مردم نفوذ هاي سياسي پيدا كنند. اول آنكه مي توان سهام را به گونه اي واگذار كرد كه عمده آن به دست شخص يا گروه خاصي نيفتد. همچنين فكر مي كنم مقوله فوتبال و كاركردهايش با ساير عرصه ها متفاوت است. زماني كه پرسپوليس اوضاع و احوال خوبي داشت و مهرعليزاده رييس سازمان تربيت بدني بود، او براي تماشاي يك مسابقه به ورزشگاه آمد و شايد 100 هزار نفر در استاديوم آزادي حضور داشتند، به وي گفتم مطمئن باش اگر پرسپوليس پيروز شود و اين تماشاگران اين موفقيت را به حساب شما هم بگذارند، اما مثلا در انتخابات رياست جمهوري به شما راي نخواهند داد!

اين مدير ورزشي ادامه داد: فوتبال شايد براي بعضي افراد شهرت بياورد اما محبوبيت نمي آورد. شايد برخي با برنامه هاي سياسي وارد فوتبال شوند اما نمي توانند به اهداف شان برسند. ساز و كار اين قضيه فرق مي كند. در مجموع فكر مي كنم الان كه اين باشگاه ها غير از برند شان و بدهي هاي فراوان صاحب چيز ديگري نيستند، واگذاري شان با اين وضعيت منطقي نيست.