غوره نشده، مویز نمی شوی پسر جان/ فوتبال بازی انتقام است

رضا شکاری به تراکتورسازی تبریز پیوست. خبری که دیشب مطرح شد و شکاری جوان تکذیبش کرد و امروز رسما اعلام شد. میخواهیم از چند جنبه این انتقال را بررسی کنیم، اتفاقی که مسلما چندین و چند مقصر دارد.

اول ایرج عرب؛ مدیرعامل ضعیف، بی عرضه و دست نشانده وزارت کثیف ورزش که در انجام یک انتقال ساده هم ناتوان است اما مدیرعامل بزرگترین و پرافتخارترین باشگاه ایران شده است. عرب برانکو را از عمد فراری داد، با بازیکنان مدنظر دلال های خودش قرارداد بست آن هم بدون توجه به نیاز تیم!

امروز و با انتقال رضا شکاری به تراکتورسازی، عرب رسما نشان داد که چقدر مدیر ضعیف و حقیری است. عرب که مسئول برگزاری فینال جام باشگاه های آسیا در تهران بود، 180هزار دلار پول را به سرنوشت نامعلومی کشانده است که هنوز مشخص نیست آن پول به جیب چه کسی رفته است! حال آنکه وزارت ورزش هم هیچ عکس العملی به این دزدی آشکار پول بیت المال نشان نداد.

دوم وزارت ورزش که دو سالی است تمام تلاشش را جهت تضعیف پرسپولیس و تقویت استقلال انجام می دهد. بیایید بلاهایی که چند وقت اخیر توسط وزارت فاسد ورزش به پرسپولیس تحمیل شده است را مرور کنیم: برکناری گرشاسبی به بهانه بازنشستگی با وجود سرکار ماندن تاج، کفاشیان و ساکت؛ انتصاب ایرج عرب بدون هیچ سابقه مدیریتی به عنوان مدیرعامل پرسپولیس؛ تحمیل اسپانسر مشترک به پرسپولیس و استقلال و دادن سهم اسپانسری پرسپولیس به استقلال؛ چندین مرتبه کمک های ارزی فقط به استقلال برای حل و فصل کردن پرونده های این باشگاه در آسیا (عضو هیئت مدیره استقلال رسما از وزارت ورزش برای کمک 500هزار دلاری تشکر کرده است، کمکی که از بیت المال فقط و فقط برای استقلال صورت گرفته است) و چندین و چند پرونده دیگر که الطاف لایتناهی وزارت ورزش (بخوانید شخص وزیر و جناب اخبارگوی استقلالی) فقط برای استقلال است. تیمی که در هر دوره تاریخی وجودش تیم واقعی حکومت بوده است!

سوال اینجاست استقلال چگونه هر نیم فصل چندین بازیکن خارجی آن هم با هزینه های بسیار گزاف خریداری می کند و بعد از تنها چند ماه با تسویه حساب کامل آن ها را اخراج می کند؟ حالا آن ها با کمک وزارت ورزش، استراماچونی 1.6 میلیون دلاری را به خدمت گرفته اند و به راحتی هر بازیکن با قرارداد و بی قراردادی را به خدمت میگیرند. شاید مانند داستان مرتضی تبریزی، خود وزیر ورزش به سایر تیم ها می گوید تا بازیکنانشان را به استقلال بدهند!

وزارت ورزش و دولت تیم ها را خصوصی نمی کنند تا بتوانند عقده های چندین و چند ساله خود را بر سر تیم مردمی پرسپولیس خالی کنند. وزارت رسما حامی استقلال است و این تیم تبدیل به باشگاه اختصاصی وزارت ورزش شده است. آن ها از نظر هزینه و جذب زوری بازیکن هیچ مشکلی ندارند و جالب اینکه با این وجود همچنان نمی توانند حتی به قهرمانی لیگ نزدیک شوند! در این میان تیم هایی مانند سپاهان که به اسم تیم خصوصی از بیت المال تناول می کند و بدون هیچ محدودیتی دست به هزینه های هنگفت و عجیب می زند. تراکتورسازی نیز که تا چند سال پیش از رانت سپاه و استفاده مجانی از بازیکنان سرباز بهره می برد، امروزه مثلا خصوصی شده اما جناب زنوزی با دریافت ارز دولتی برای خطوط هواپیمای اش، حق دارو و زندگی مردم را خرج تیم بی اصالت تراکتورسازی می کند.

سومین و آخرین مقصر و شاید بهتر بگوییم کسی که بیشترین ضربه را خواهد خورد رضا شکاری 20 ساله است. او با نام پرسپولیس و هوادارانش بازی کرد. او از پرسپولیسی بودن گفت و به تراکتورسازی پیوست.

پسر جان در زندگی هم نباید با احساسات کسی بازی کرد چراکه جوابش بسیار سخت خواهی گرفت و فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست. نمونه ها داخلی و خارجی فراوان اند. تو هوادران پرسپولیس را به سُخره گرفتی اما باید بدانی که فوتبال سخت ترین انتقام ها را می گیرد؛ مثل کنعانی زادگانی که بعد از تنها دو بازی! در استقلال رباط پاره کرد و در سایپا برابر پرسپولیس گل به خودی زد یا مثل سیاوش یزدانی که به راحتی هواداران پرسپولیس را تهدید کرد و به آن ها توهین کرد اما دقیقه 120 با پا های خودش همه تلاش های فدراسیون و سازمان لیگ را برای قهرمانی سپاهان در جام حذفی ناکام گذاشت.

کنعانی زادگان ها را به یاد بیاور که چگونه در تیم های خودشان و مقابل پرسپولیس تحقیر شدند و بعد از چند سال با منت هواداران به پرسپولیس آمدند. شاید فرق هواداران پرسپولیس و دیگر تیم ها همین باشد. هواداران پرسپولیس دلی به بزرگی دریا دارند و می بخشند. اسمش را می توان هم نقطه قوت گذاشت و هم نقطه ضعف. در حالیکه هواداران دیگر تیم ها به خصوص تراکتورسازی به بازیکنان خودشان هم رحم نمی کنند، به آن ها توهین می کنند و حتی به صورتشان چک میزنند چه بسا کاپیتان تیم ملی هم باشی!

وضعیت تو مشخص است جناب آقای رضا شکاری 20 ساله. می خواهی غوره نشده، مویز شوی اما افسوس و هزاران افسوس که آینده خودت را به ورطه نابودی می کشی.