فاجعه اي براي فراموشي فاجعه اي ديگر!

1- سومين ديدار تيم ملي كشورمان در چارچوب مسابقات مقدماتي جام جهاني برزيل با شكست غيرمنتظره شاگردان كارلوس كي روش به پايان رسيد تا وضعيت صعود ايران به مرحله نهايي پيچيده تر از قبل شود. اولين گل دريافتي سيدمهدي رحمتي در مقدماتي جام جهاني، به نخستين گل خورده تاريخ فوتبال ايران از لبنان تبديل شد تا موجي از بيم ها و دلشوره ها، شايعات و فرصت طلبي ها و اعلان خشنودي دشمنان قسم خورده تيم ملي و مربيان خارجي از راه برسد. متاسفانه سرمربي پرتغالي تيم ملي كشورمان كه هنوز خيلي از هواداران يونايتد از انقلاب تاكتيكي او به نيكي ياد مي كنند و خواهان بازگشتش به شهر منچستر هستند، دو سال بعد از حضورش در تيم ملي هنوز نتوانسته است انتظارات حداقلي فوتبال دوستان كشورمان را برآورده كند. در دو بازي تداركاتي اخير ملي پوشان مقابل تونس و اردن، مدافعان ما بيش از 10 بار روي توپ هاي ارسالي از كناره ها ضعف نشان دادند، اما كي روش و همكارانش حتي در برطرف كردن همين اشكال ساده تاكتيكي هم ناكام ماندند تا لبناني ها تنها با يك حمله، سه امتياز طلايي را از كيسه فوتبال ملي ما به سرقت ببرند. دلمان نمي خواهد حملات بي رحمانه يكي مثل پرويز مظلومي را به كي روش باور كنيم؛ هم او كه با لحني سرشار از خشنودي بعد از شكست تيم ملي روي آنتن زنده تلويزيون آمد و انتقام خانه نشيني اش را از سرمربي سابق رئال و پرتغال گرفت! همين طور دوست نداريم گوش به شايعات هدفمندي بدهيم كه اين روزها مي خواهند تاريخ درجا زدن را از نو بنويسند و با امير قلعه نويي برايمان نسخه «عبور از بحران» تجويز مي كنند. سوابق و توانايي هاي كارلوس كاملا روشن است، اما انتقاد مي تواند به هر كسي در دنيا وارد باشد، از جمله او كه هنوز نتوانسته تيم ملي مورد علاقه مردم ما را بسازد، او كه بخش قابل توجهي از زمان بازي تيمش را صرف تاكتيك علي اصغري پرتاب هاي بلند با ماهيني و حاج صفي مي كند و او كه در حاشيه بازي دوستانه با اردن اخراج مي شود و در پايان بازي با لبنان با خبرنگاران درگيري لفظي پيدا مي كند. نه؛ اين آقاي پرتغالي هنوز مرد روياهاي ما نيست، اما همچنان مومن به جادوي راهگشاي دانش، منتظر مي مانيم تا كارلوس كي روش روزهاي بهتري براي فوتبال مان بسازد.

2- شكست نوبرانه تيم ملي كشورمان مقابل لبنان، بدون ترديد يك ضايعه بزرگ بود، اما خوبي زندگي در ايران آن است كه ناكامي هاي باورنكردني چنان يكي بعد از ديگري از راه مي رسند كه مردم به راحتي شكست قبلي را از ياد مي برند و ذهن شان را درگير بحران جديد مي كنند! به قول جامعه شناس ها، شايد «كاركرد پنهان» هر فاجعه در ايران اين باشد كه فاجعه قبلي را بپوشاند و آن را تحت الشعاع قرار بدهد. اينجا پرگشودن مرغ به سمت تورم 200 درصدي را نرخ انفجاري دلار تحت تاثير قرار مي دهد و جولان دادن ريزگردها در آسمان خاكستري كشورمان، به دست ارقام رنگارنگ منتشره در مورد اختلاس هاي ريز و درشت جديد به دست فراموشي سپرده مي شوند. باخت ناباورانه اخير تيم ملي هم سه شنبه شب گذشته چنين سرنوشتي پيدا كرد. اين مرتبه نيز، دوباره اين تلويزيون دولتي كشورمان بود كه فداكارانه وارد صحنه شد و با شاهكار تاريخي اش در فرآيند پخش اين مسابقه فوتبال، كاري كرد كه شيرين كاري بچه هاي ملي پوش در بيروت تا حدودي كمرنگ تر جلوه كند. شايد براي اولين بار در تاريخ صداوسيماي كشورمان، هفته گذشته اصغر پورمحمدي به عنوان يكي از مقامات عاليرتبه اين نهاد طي گفت وگويي با ماهنامه فيلم، پرده از يك راز قديمي برداشت: «برنامه ما براي تهيه حق پخش بازي هاي مختلف، انتظار تا آخرين لحظه براي خريد ارزان تر است كه البته گاهي اين سياست جواب نمي دهد و ما تصاوير را از يكي از شبكه هاي خارجي برمي داريم!» شايد اما، رييس محترم شبكه سوم سيما فكرش را هم نمي كرد اندكي بعد از انتشار اين اعتراف بحث برانگيز، متد كاملا اخلاقي او و دوستانش با كمي بداقبالي منجر به بروز يك فاجعه تاريخي شود. در شرايطي كه تلويزيون ما مثل اغلب اوقات منتظر بود تا سيگنال هاي بازي ايران و لبنان را از يك شبكه خارجي بگيرد و از پرداخت حق پخش قانوني طفره برود، از بدشانسي دوستان هيچ كشوري در منطقه حاضر به خريد تصاوير اين مسابقه نشد تا دست آقايان در پوست گردو بماند و برنامه فوتبال برتر سه شنبه، به جنگ اعصابي تمام عيار براي ميليون ها ايراني، با چاشني تحقير آنها و توهين به شخصيت شان تبديل شود؛ جماعتي كه بعد از كلي كشمكش مجبور شدند بازي مهم تيم كشورمان را با 30 دقيقه تاخير از طريق يك كانال عربي تماشا كنند!

3- اينكه توجه به علاقه مردم و تامين حداقلي ترين سطح از رضايت آنها براي برخي از مسوولان محترم صداوسيما حتي به اندازه چند هزار دلار بودجه خريد حق پخش يك بازي ملي هم ارزش ندارد، قطعا نكته آزاردهنده اي است؛ اما نه به اندازه شوي جعلي و توهين آميزي كه مجريان و گويندگان محترم شبكه سوم براي گمراه كردن بيننده هاي شان به اجرا درآوردند. مزدك ميرزايي بدون اشاره به تعلل نابخشودني مقامات بالادستي اش، بارها به صورت غيرواقعي مدعي مي شود تصاوير از «مبدا» قطع است و آن سوتر، معصومي مجري اخبار ورزشي در حالي كه ايران با يك گل از لبنان عقب افتاده و راديو ورزش هم اين مسابقه را گزارش مي كند، در اظهارنظري حيرت انگيز به مردم مي گويد «هنوز نمي دانيم بازي شروع شده يا نه!» پس از آنكه سرانجام كانال هاي عربي دست نياز ايران را رد نمي كنند و پخش مسابقه با 30 دقيقه تاخير را به جام جم ثروتمند كشورمان «اعانه» مي دهند، باز دوستان هيچ اشاره اي به فرآيند رخ داده نمي كنند و بازي را با همان حال و هواي به اصطلاح زنده پوشش مي دهند. با اين وجود حتي همين شرايط هم پا برجا باقي نمي ماند تا وقتي الجزيره اي ها پخش بازي ايران را در دقيقه 70 متوقف مي كنند، شبكه سوم هم مجبور به بازگشت زودهنگام به استوديوي فوتبال برتر و تكرار اين ادعاي واهي شود كه انتقال تصاوير از كشور لبنان اشكال پيدا كرده است! حالا به همه اينها اضافه كنيد «اعتماد به نفس» تاريخي دوستان محترم تلويزيون ي را؛ آنجا كه جناب ميرزايي بدون در نظر گرفتن اين نكته كه سازمان متبوعش حتي توان پخش همين يك مسابقه ساده را هم نداشته، به طور مرتب از كيفيت كار تصويربرداران لبناني ايراد مي گيرد و دست به تمسخر آنها مي زند! گويا نديدن اشكالات خودي و تخطئه كردن بقيه دنيا، يك استراتژي كليدي به حساب مي آيد كه در عمق جان خيلي از اهالي صداوسيماي ايران نهادينه شده است. جمله آخر آقاي مجري هم، فينالي شايسته براي اين سناريوي شگفت انگيز است: «خب باختيم. همان بهتر كه بازي را نديديم، وگرنه اعصاب مان بيشتر خرد مي شد!» بله، مثل هميشه ما بدون اينكه بدانيم يا درك كنيم، خوشبخت ترين مردمان دنياييم...

4- تلويزيون ايران سالانه ميليون ها دلار خرج مي كند تا با چندين كانال تلويزيون ي عرب زبان در حوزه هاي مختلف، سليقه مردم منطقه را به صلاحديد خودش تامين كند، اما همين دستگاه معظم، ملت خودش را وامي دارد يك بازي ملي را با تاخير و به صورت دستمالي شده از شبكه هاي عربي تماشا كنند. راستي چرا سهم آنها از سفره ما، «آي فيلم» است و بهره خودمان، فقط آه و حسرت و البته تماشاي فيلم بازي كردن هاي مشمئزكننده يك مشت مجري و گزارشگر كاملا صادق؟!