فاصله کوتاه پرسپولیس تا مدعی شدن؛کلید در دست برانکو

پرسپولیس نسبت به زمان حضورعلی دایی تغییرات شگرفی را در نوع بازی انجام داده اما علی رغم این موضوع، آنها برای گلزنی چاره ای جز دل بستن به سانتر از کنار زمین ندارند. سه گل شان در بازی با صبا و سیاه جامگان هم به همین منوال بود.اما چرا این تاکتیک این روزها مبدل به تنها حربه موثر شاگردان برانکو شده است؟ پیش از این، در زمانی که برانکو در تیم ملی فوتبال ایران بودهرگز برای گلزنی اینچنین متکی به یک روش واحد نبود اما حالا بخاطر آنچه خودش قبل از شروع فصل علیه خویشتن انجام داد چاره ای ندارد جز دل بستن به سرزنی مهاجمان بلند و کوتاه قد.

نگاهی گذرا به بازیکنان پرسپولیس در این فصل نشان می دهد برانکو در تمام زمین دست کم دو بازیکن را برای هر پست در نظر گرفته اما تنها جایی که حتی یک نفر هم نتوانسته جذب کند، پست حساس و سرنوشت ساز”بازی ساز” است. نقشی که قرار شد محسن مسلمان ایفا کند از این رو قبل از شروع فصل، با توجه به خروج محمد نوری و خالی ماندن دست قرمزها در میانه میدان، حسین عبدی به عنوان مشاور فنی و  ویژه طاهری این خرید را به “زور” در سبد برانکو قرار داد. تعداد بازی های مسلمان نشان می دهد که سرمربی پرسپولیس اعتقاد چندانی به او ندارد و در بازی مقابل صبا در تهران هم مسلمان که برای نخستین بار اینگونه به او اعتماد شده بود نشان داد قادر نیست جانشین مناسبی برای نوری باشد.

پیش از این، مخصوصا در دوران مربی گری علی دایی، بیشتر فوتبال پرسپولیس علی رغم در اختیار داشتن  بازیساز، مبتنی بر پاس های بلند بود.استفاده از مهاجمان سرعتی و ارسال های بعضا 50 متری برای فرار آنها. اما برانکو فوتبال پرسپولیس را روی زمین آورد.اصرار به پاسکاری های متعدد و استفاده از همه فضای زمین. اما هنگام زدن ضربه نهایی مخصوصا در مقابله با تیم هایی مثل صبا که به صورت ده نفره و فشرده در تهران دفاع می کنند، قرمزها مهمترین مهره را برای باز کردن لایه های تدافعی ندارند.

نبود یک بازیساز که بتواند با “خلاقیتش” و پاس های تو در و “ناگهانی”باعث به هم ریختن هارمونی دفاعی حریف شود موجب شده که بازیکنان پرسپولیس پس از حضور در زمین حریف و فشرده کردن آنها در یک سوم تدافعی شان، شروع به “سانترهای هدفمند” کنند. در این بین رامین رضائیان مهمترین مهره برانکو در جبهه راست به حساب می آید و با توجه به ضعف انصاری و جوان بودنش در جناح چپ این وظفیه به امید عالیشاه سپرده می شود. اما با این راهکار مهاجمان بلند زنی مثل طارمی و جری بنتسون فرصت عرض اندام بیشتری نسبت به مهاجمان کوتاه قد پیدا می کنند. اگرچه عالیشاه،علیپور و حتی همین فرشاد احمدزاده گل هایی را با ضربه سر برای پرسپولیس به ثمر رساندند اما تخصص اصلی آنها اصولا چیز دیگری است و این یعنی استفاده از قسمت اندکی از داشته های یک بازیکن.

فصل قبل هنگام دفاع در تراکتورسازی، احمدزاده به عنوان بازیکن غیر تدافعی در خط میانه میدان قرار می گرفت و به محض صاحب توپ شدن بازیکنان خودی او به همراه نریمان جهان و ادینیو با استفاده از سرعت شان بلای جان حریفان می شدند. اما در همین بازی پرسپولیس مقابل سیاه جامگان، برانکو نشان داد به این داشته تیمش بی اعتناست.هنگام ضد حملات عوض اینکه مدافعان و یا هافبک ها به محض تصاحب توپ، با پاس های بلند ،فرصت را برای فرار عالیشاه، احمدزاده و یا طارمی پدید بیاورند، این دارنده توپ بود که خودش سعی داشت با حمل آن (تا جایی که لو دهد) به دروازه حریف نزدیک شود. همین راهکار اشتباه موجب شد پرسپولیس از هیچ یک از ضد حملاتش بهره ای را نبرد.

در فوتبال امروز قرمزها ، فرمول حیاتی “کمترین ضربه به توپ ” در ضد حمله مصادف است با “بیشترین بهره وری” به کل نادیده انگاشته شده است. با تکرارهمین اشتباه بازیکنانی مثل عالیشاه و احمدزاده تصور می کنند باید 50 متر با توپ بدوند تا با دروازه بان حریف تک به تک شوند. اگر برانکو تغییری در نوع ضد حملات تیمش به وجود نیاورد شاید همانند بازی با سیاه جامگان عوض افرودن به تعداد گل ها پس از دو هیچ جلو افتادن، نگران دریافت گل تساوی در دقایق پایانی باشند.

از سوی دیگر در مورد “تک بعدی” بودن حملات پرسپولیس هم به نظر می رسد باید تا نیمفصل صبر کرد. شاید اصرار برانکو برای خرید بازیکنانی مثل بختیار رحمانی و یا بازگرداندن محمد نوری به این سبب باشد. آنها چندین هافبک دفاعی درجه یک دارند اما پس از خروج نوری و از دست دادن معما گونه گابریل، هیچ مهره توانمندی برای تقسیم کردن توپ ها در میانه میدان جذب نکردند.

برای تیمی که بیشتر از همه تیم های لیگ برتری فوتبال را روی زمین بازی می کند و پاسکاری رو به جلو به تاکتیک بزن زیرش، ارجحیت دارد چندان زیبنده نیست تنها راه گلزنی، استفاده از سانتر باشد؛ چه در جریان بازی چه هنگام زدن ضربات ایستگاهی.

فاصله پرسپولیس تا تکامل ، تا تبدیل برد دو بر صفر به دوبرابر، تا اضافه شدن به کورس قهرمانی همین نکات شاید کوچک و دم دستی باشد.تیمی که در سه بازی متوالی خارج از خانه آن هم در اهواز،تبریز و مشهد پیروز است یعنی کلید باز کردن همه قفل ها را دارد به شرط آنکه بداند کدام کلید برای کدام قفل است.