فرافكني در داربي!

1- حتما دنبال مقصر مي گرديد. حتما از بازي و نتيجه عصباني هستيد و يا نهايتا لبخند استهزا آميزي به اين «نمايش» نشان داده ايد. داربي تهران باز هم مساوي شد. آنها كه بازي را مثل هميشه ديدند و آنها كه نديدند يك تفاوت دارند. گروه اول «قدري» اعصاب بهم ريخته تري دارند. چه اتفاقي براي فوتبال ايران افتاده است كه «بي تفاوتي» از جامعه به سكوها هم رسيده است؟ بي تفاوتي از سكوها به صندلي مديران، از مديران به نيمكت مربيان و از مربيان به زمين فوتبال و ساق هاي بازيكنان رسيده است. بحث كردن درباره «پول هاي ميلياردي» و «ساق هاي ناتوان» بي فايده است چون «علت» اين داربي سرد،اينها نيست، علت را بايد در چرخه مديريت فوتبال ايران جست. در فوتبال دولتي. فوتبالي كه نظارتي بر آن نيست و هيچكس پاسخگوي تصميمات گرفته شده نيست. در جامعه ايراني، جامعه اي كه «بايد» حساس تر باشد.

2- ديروز كلمه جديدي به دايره واژگانم اضافه شد. يكي از دوستان كلمه «فرافكني» را برايم از ديدگاه روانشناسي توضيح داد. پيش از اين معني را اينگونه مي دانستم:« فرافکنی یعنی انگشت اتهام به سوی دیگران گرفتن» و البته كه درست بود. اما كاربردهايش، دريچه تازه اي براي همه ماست. فرافکنی، با برجسته کردن و اغراق آمیز کردن صفات شخصیتی منفی در دیگران، از اضطراب خودمان می کاهد. فروشنده ای که خودش را بسیار «مقيد» می داند و جامعه روی او حساب می کند ولی فردی به شدت طمع کار است و سر مشتریان کلاه می گذارد، بر این باور است که همۀ مشتریانی که وارد مغازه می شوند، می خواهند هر طور که شده سر او کلاه بگذارند. مسلم است که اکثریت مطلق مشتریان چنین قصدی ندارند و او در واقع، حرص و دغل کاری خود را به آنان فرافکنی می کند. پرستاری که در انجام وظایف خود خوب عمل نمی کند می گوید که سایر پرستاران به بیماران خوب رسیدگی نمی کنند. جراحی که عملش موفقیت آمیز نیست با اصرار می گوید که کمک جراح و سرپرستار به وظایفشان خوب عمل نکرده اند. همه ما ايراني ها به اين درد مبتلا شده ايم. در هر رده اي و با هر نگرشي. دوست من به درستي به خودم فهماند كه مشكل از «من» شروع مي شود و حال با فرافكني مي خواهم همه چيز را زير سئوال ببرم و «مسئوليت»هاي خودم را به دوش ديگران بيندازم. هواداري كه روي سكو اعتراض دارد و با ناسزا به بازيكن مي خواهد خودش را خالي كند به اندازه بازيكن و مربي مقصر است و مي خواهد فرافكنانه مسئوليت را از دوشش بردارد. در اين چرخه همه مقصريم، شك نكنيد.

3- معتقديم فوتبال برشي از وضعيت سياسي، اقتصادي و فرهنگي هر جامعه است. اين جمله اي است كه بارها نوشته شده است. براي بهتر شدن وضعيت فوتبال، تنها به «زمان» نياز داريم. اگر در حوزه هاي ديگر شاهد برنامه ريزي بوديد، قطعا در فوتبال هم «برنامه» جايگاه پيدا مي كند. اگر در حوزه هاي ديگر شاهد «مديران» قدرتمند و عملياتي بوديد، مطمئنا مي توان به حضور مديران خوب در فوتبال اميدوار بود. اگر در حوزه اجتماعي شاهد احترام و رعايت قوانين بوديد، شك نكنيد در فوتبال هم چنين اتفاقي خواهد افتاد. ولي تا زماني كه «خود»مان درست نشده ايم، حق نداريم اعتراض كنيم. در حقيقت فرافكني كنيم. اينگونه مي كوشيم تا تمایلات نامناسب و ناپسند خود را به دیگران نسبت دهيم و خود را عاری از هرگونه عیب و نقص بدانيم و اينگونه خود را از احساس گناه، رها كنيم. شك نكنيد اتفاق امروز در حوزه هاي مختلف، نتيجه عملكرد نادرستمان است. همين «من» و «شما». همين هايي كه روزي مدير، مربي، بازيكن، هوادار، كارمند، رييس و يا هر جايگاه ديگري را كسب مي كنيم.